ဆိုင္ထဲသို႔သူငယ္ခ်င္းျဖစ္သူ ရိေပၚဝင္လာေတာ့ ယြီပင္းအထဲကေနထြက္လာတယ္။
"ရိေပၚ မေတြ့တာၾကာၿပီ။ဘာစားမလဲ။"
"ေလာေလာဆယ္အေအးပဲ။မင္းဆိုင္ဘယ္လိုလဲ။အ ေျခေန။"
"ငါ့ဆိုင္ကထားပါေတာ့ မင္းျပသနာကေရာ။ ဘယ္လိုျဖစ္တာလဲ။ စိတ္ေလ်ွာ့လိုက္ၿပီလား။"
"အင္း...ဘယ္လိုကေလကေခ် ေပါက္လြတ္ပဲစားႀကီးျပင္းလာလဲမသိဘူး။ ငါပဲစိတ္ညစ္ေနရတယ္။ ငါ့ဆီေရာက္တာ သူ႔အတြက္နတ္ျပည္ေရာက္ေနသလိုပဲလား။ နားမပါတာလားေတာ့မသိဘူး။ "
"ဟား ဟား...မင္းကမဟုတ္တာပဲ။ ဘာစိတ္ကူးနဲ႔သူ႔ညီကို လက္ထပ္ၿပီး လက္စားေျခမယ္ေတြးတာလဲ။"
"ဒီေကာင္ေလး အၾကၫ့္ေတြလံုးဝအခ်ိဳးမေျပဘူး။ ညီအစ္ကိုႏွစ္ေယာကက္လံုးကိုမွတ္ေလာက္ေအာင္ဆံုးမခ်င္လို႔။"
"မင္းကလဲ အဆန္းႀကီး။ ေကာင္ေလးကထားပါေတာ့။ ေရွာင္ခြၽမ္းကတစ္ကယ္ ခံစားရေလာက္တယ္။"
"အင္းငါသိတယ္။ အဲ့တာေၾကာင့္ငါသူ႔ကို ေတာင္းပန္မလို႔"
"မင္းအဲ့လိုျဖစ္ေစခ်င္တာေလ။"
"သူ႔အခက္ခဲကို ငါမွမသိတာ။ ငါကသူ႔အတြက္ဘာမွလည္းလုပ္မေပးႏိုင္ခဲ့တာကို"
"ငါအစတည္းက မင္းကိုေျပာပါတယ္။ မင္းကအရမ္းကိုနာက်ည္းေနေတာ့ ငါဆက္မေျပာေတာ့တာ။"
ထိုအခါ ဆိုင္ထဲသို႔ ေယာင္လည္လည္နဲ႔ေရွာင္ခြၽမ္းဝင္လာေတာ့
"ဒီမွာခ်ိန္းထားတာလား။"
"အင္း...."
"ရိ ရိေပၚ.."
"အင္း ေရွာင္ခြၽမ္း။"
ေရွာင္ခြၽမ္းေရာက္လာေတာ့ ယြီပင္းလည္းဆိုင္ထဲျပန္ဝင္သြားတယ္။ ယြီပင္းရဲ့ စားေသာက္ဆိုင္က နာမည္ႀကီးၿပီး ဆိုင္ခြဲ၃ခုေလာက္ရွိေတာ့ သူလည္း နည္းနည္းအလုပ္ရႈပ္တယ္။
"ငါမင္းကိုေခၚလိုက္မိလို႔ ေဆာရီးပါ။"
"မဟုတ္တာ ငါကမင္းေခၚတဲ့ေနရာကို ဘယ္လိုျဖစ္ျဖစ္ေရာက္ေအာင္လာမွာ။"
"အင္း....ငါမင္းရဲ့ညီအေပၚလုပ္ခဲ့မိတာေတြအတြက္ေတာင္းပန္တယ္။ "
