သနားစရာကောင်းတဲ့ ဗီလိန်လေးကိုကယ်တင်ခြင်း

Chapter 4 STTA
January 01, 2024

Chapter-4

အိမ်တွင်းအကြမ်းဖက်မှု

______

ယင်းမင်ကျန်းအိမ်ပြန်ရောက်ချိန်တွင် သူအရက်နံ့ချဉ်စူးစူးကို ရလိုက်သည်။

မိီတာ40အခန်းကို အိပ်ခန်း2ခန်းနှင့်ဧည့်ခန်း1ခန်းအဖြစ် ဖွဲ့စည်းထားသည်။ဧည့်ခန်းက အရမ်းသေးငယ်ပြီးထမင်းစား စားပွဲကို အရှေ့တံခါးနောက်နားတွင်နေရာချထားသည်။ထမင်းစား စားပွဲက ဟင်းရံများ ၊စားကြွင်းစားကျန်များဖြင့်ပြည့်နှက်နေသည်။တံခါးကိုသာဖွင့်လိုက်လျှင်ဖြတ်သွားသည့်လူတိုင်းက သူတို့ရဲ့ဧည့်ခန်းတစ်ခုလုံးကိုမြင်ရမှာပဲဖြစ်သည်။

အခန်းတွင်းရှိပရိဘောဂများအားလုံးက တစ်ပါတ်ရစ်စျေးမှ ဖြစ်ပြီး ကြမ်းပြင်ကိုလဲ အရည်အသွေးအညံ့ဆုံးသစ်သားဖြင့် ပြုလုပ်ထားသည်။ဆယ်နှစ် သို့မဟုတ် နှစ်အနည်းငယ်ကြာပြီးနောက် ထိုသစ်သားများက အစိုဓါတ်ကြောင့်ပျက်စီးလာပြီး တချို့နေရာများတွင် အဖုအထစ်များကြောင့် မညီမညာဖြစ်နေ၏။

ပြုပြင်မည့်သူ တစ်ဦးတစ်ယောက်မျှမရှိပေ။

ဆိုဖာခြေရင်းရှိကြမ်းပြင်နားတွင် လူတစ်ယောက်လှဲလျောင်းနေပြီး ကျယ်လောင်စွာဟောက်နေသည်။ကြမ်းပြင်နားတဝှိက်တွင် ဘီယာပုလင်းများနှင့်အမှိုက်များပြန့်ကျဲနေသည်။

ယင်းမင်ကျန်းက ထိုလူကို ခံစားချက်မဲ့စွာစိုက်ကြည့်လိုက်ပြီး ကျောင်းလွယ်အိတ်ကို သယ်ကာ သူ့အခန်းကျဉ်းလေးထဲသို့လျှောက်၍ဝင်သွားလိုက်သည်။

သူက ကျဉ်းမြောင်းစွာ ကန့်ထားသည့်အခန်းလေးထဲတွင် နေရသည်။ထိုအခန်းလေးက တစ်ယောက်အိပ်ခုတင်တစ်လုံးနှင့် သံဗီရိုသေးသေးလေးတို့သာ ဆန့်သည်အထိ သေးငယ်ပြီး စာအုပ်များနှင့်အခြားသောအသုံးအဆောင်အထွေထွေပစ္စည်းများက ကြမ်းပြင်ပေါ်၌စုပုံနေကြသည်။

သူ့ရဲ့ပြန်လည်ပြင်ဆင်ထားသည့်အခန်းလေးက မူလက လသာဆောင်ဖြစ်သောကြောင့် ပြတင်းပေါက်အကျယ်ကြီးများရှိသည်။အဝတ်များလှန်းရန်အတွက် သင့်တော်သည့်တစ်ခုတည်းသောနေရာမှာ သူ့အိပ်ခန်းသာဖြစ်သည်။ထို့ကြောင့်ပင် သူ့အခန်းတွင်းသို့ အဝတ်လှန်းရန်အတွက် မိသားစုဝင်များ သွားလိုက်လာလိုက်လုပ်ဖို့ နေရာအနည်းငယ်ချန်ထားရန်လိုအပ်၏။