အထူးလုပ်ကြံရေးသမတစ်ယောက်ရဲ့ စာမျက်နှာသစ်

အပိုင်း (၉၄) အခုချက်ချင်းထွက်သွား

" မလိုဘူး"

"ခင်ဗျာ" အတွင်းရေးမှူးမှာ အံ့ဩသွားတော့သည်။

ကျိုးရွှမ်းက သူ့မျက်ခုံးနှစ်ခုကြားက နေရာကို ပွတ်သပ်လိုက်၏။ သည်နေ့ကိစ္စဖြစ်သွားသည့်နောက်ပိုင်းတွင် ကုမ္ပဏီ၌ မည်သို့သောထူးထူးဆန်းဆန်း ကောလဟာလများကို ကြားရမည်မှန်း သူလည်း စိတ်ကူးကြည့်နိုင်လေသည်။ ဒီလိုကိစ္စမျိုးကို ရှင်းပြလို့မရဘူးလေ။ သူသာ ဂရုမစိုက်ရင် အခြေအနေ ပိုဆိုးသွားနိုင်တယ်။ ဒီဗိုင်းရက်စ်ကို ရေးခဲ့တဲ့ ဇီးရိုးက လူတွေရဲ့စိတ်ကို ဖမ်းဆုပ်တဲ့နေရာမှာ တကယ်တော်ပြီး ရန်ငြိုးတွေနဲ့ ပြည့်နေတယ်လို့ပဲ ပြောရတော့မှာပဲ။ ဒီလိုပုံစံက လွန်ခဲ့တဲ့ နှစ်အနည်းကဖြစ်ရပ်တဲ့ တစ်ထပ်ထဲပဲ။ သူ သူ့ရန်သူကို လျှော့တွက်ခဲ့မိတာကိုး။

" ငါသာ တကယ်ပဲ ရှင်းပြလိုက်မယ်ဆို ကိုယ့်ဟာကိုယ် အရင်ဖော်ပြသလို ဖြစ်သွားလိမ့်မယ် မင်း သွားလို့ရပြီ"

ကျိုးရွှမ်းသည် သူ့ကို လက်ယမ်းပြလိုက်၏။ သည်အချိန်မျိုးတွင် သူသည် တစ်ယောက်ထဲသာ နေလိုသည်။

....

ရှန်ယွဲ့သည် အိပ်ရာကနိုးလာချိန်၌ ဗိုင်းရက်စ်မှာ အောင်အောင်မြင်မြင် အလုပ်လုပ်ပြီးနောက် ကိုယ့်ဟာကိုဖျက်ဆီးလိုက်သည့် စာတစ်စောင်ကို လက်ခံလိုက်ရသည်။ သူမ၏ကိုယ်ရေးအချက်အလက်ကို လာစုံစမ်းသည့် ဟက်ကာဟယ်ရှန့်သည် ဒုက္ခရောက်ပြီးပြီ ဆိုသည့်အဓိပ္ပါယ်ပင်။ သူမသည် ရုတ်ချည်း စိတ်ပျော်သွားပြီး မနက်စာအတွက် နောက်ထပ်ပေါင်မုန့်တစ်လုံးကို ထပ်စားလိုက်တော့သည်။

မနက်စာစားပြီးနောက် ရှန်ယွဲ့သည် သွေးပူလေ့ကျင့်ခန်းလုပ်ပြီး မနက်ပိုင်းအပြေးလေ့ကျင့်ရန်အတွက် ထွက်သွားတော့သည်။ ဒါသည် သည်ကာလအတွင်း သူမပျိုးထောင်ထားသည့် အလေ့အကျင့်တစ်ခုဖြစ်ပြီး သူမ၏ခန္ဓာကိုယ်တစ်ခုလုံးကလည်း သည်လို ကိုယ်တိုင်စည်းကမ်းတကျနှင့် စိတ်အားထက်သန်စွာ လေ့ကျင့်လာပြီးနောက် တဖြည်းဖြည်းနှင့် လှပသည့်ကောက်ကြောင်းပေါ်လာတော့သည်။သူမသည် သည်အခိုက်အတွင် အလွန်သန်မာနေသေးသော်လည်း သူမ၏အသွင်အပြင်တစ်ခုလုံးက ပိုပြီးလှပကျော့ရှင်းနေတော့သည်။