Miłość W Przestworzach - Hiccstrid

Rozdział 16 - Zgliszcza Wioski

Podczas, gdy prawie całe Berk zapadło w upragniony, po dniu pełnym prac sen, pozostała jedynie garstka mieszkańców, którzy nadal nie spali. W gronie tych drugich była również Valka, która siedziała na swoim łóżku, a wokół niej porozrzucane były różne książki i dzienniki, w pokoju panował mrok, a jedynym źródłem światła była świeca. Cały ten bałagan na łożu, spowodowany był jej poszukiwaniami na temat Ingvara oraz jego syna – Gordona. Kobieta aktualnie pogrążona była w jednym z dzienników zmarłego męża. Z transu wyrwało ją stukanie w okno, a gdy spojrzała w tamtym kierunku ujrzała Jastrzębia, stukającego dziobem w szybę, na co ta pokręciła lekko głową. Wstała, wcześniej odkładając dziennik i podeszła do regału wypełnionego różnymi książkami, chwilę im się przyjrzała, po czym wybrała jedną z nich. Kiedy chciała wracać do łóżka, spojrzała w stronę biurka, które stało obok regału. Na nim znajdowały się mapy, pergaminy, pióra. Nad biurkiem wisiała tarcza, a dokładniej tarcza należąca niegdyś do Stoicka. Była ona wykonana głównie z drewna, które pomalowane było na czarno, oraz namalowanym zielono pośrodku Jesionem. Jej wewnętrzna część była wzmacniana żelazem. Tarcza ta znaczyła wiele dla jej męża, między innymi, dlatego że używał jej w wojnie z klanem Utterda, –którego jarlem był wtedy Niliun.

Dwie średniej wielkości armie zebrały się na polach Ozory, na wyspie Ozor, która miała być miejscem ostatniej bitwy tej wojny – głównym powodem sporu między Berkianami oraz Utterdami, była właśnie ta wyspa mianowicie teren ten był dotychczas niczyj, ale gdy Niliun doszedł do władzy zapragnął tych terenów dla siebie. Były one, bowiem niezwykle bogate w materiały naturalne takie jak żelazo czy miedź. Na czele armii Berk stał sam Stoick oraz jego żona – Valka. Podczas gdy po stronie przeciwnej był Niliun. Kiedy ostateczna walka miała się zacząć niespodziewanie przemówił sam jarl Utterdów.

- Stoicku! Skończmy to tu i teraz! Tylko ty i ja, niechaj nasi żołnierze nie walczą już miedzy sobą! – Berkianie niechętnie walczyli z żołnierzami Niliuna, ponieważ niegdyś byli sojusznikami – Wyzywam Cię na pojedynek!

- Niechaj tak będzie! – wykrzyczał po chwili namysłu wódz Berk – Niech bogowie zadecydują o zwycięzcy!

Gdy oboje wystąpili przed swe armie, Stoick przygotował topór oraz tarczę, a Niliun swój dwuręczny miecz i rozpoczęła się walka, która miała być decydująca. Niliun rozpoczął szarże, której Ważki uniknął i natychmiast kontratakował unosząc topór w górę, jego przeciwnik zablokował cios i natychmiast uciekł w bok i ponownie zaatakował, tym razem rudowłosy zablokował jego atak tarczą i natychmiast się nią zamachnął, co podziałało - jasnowłosy został wytrącony z równowagi nim jednak zdążył jakkolwiek uciec Stoick już trafił go w lewe ramię, ten nie pozostał mu dłużny i rękojeścią miecza uderzył przeciwnika w nadgarstek, w którym trzymał topór, a następnie wytrącił mu go. Gdy wszyscy myśleli, że oznacza to koniec walki i Stoick przegra, jego żona nadal wierzyła i modliła się do Odyna by jej mąż wygrał pojedynek. Wtem Ważki wziął swoją tarczę i zamachnął się nią uderzając jasnowłosego prosto w brodę, co wytrąciło go z równowagi. Wódz Berk wbiegł wprost na przeciwnika tym samym powalając go, przez co ten upuścił miecz, Stoick kilkanaście razy uderzył go w twarz pięściami, po czym wziął tarczę i zamachnął się nią i trafiając wprost w krtań. Wstał, podniósł topór i zapytał się: „Poddajesz się Niliunie?", na co on krztusząc się krwią odpowiedział: „Niech was wszystkich Hel pochłonie... Tak, poddaję". Na te słowa zaczęły się wiwaty, zarówno po stronie Berk jak i Utterdów. Valka natychmiast podbiegła do męża i przytuliła go. Po tej bitwie, wszystko wróciło do normy, nowym jarlem został dawny przyjaciel Stoicka – Dregan, który potem został okrzyknięty Szczodrym, ponieważ za czasów jego panowania zapanował pokój oraz dobrobyt. Tym samym utrzymany został pokój między Berk oraz Utterdami, który trwa po dziś dzień, – ponieważ akceptują oni smoki, oraz sami starają się żyć z nimi w zgodzie.