Gamzeliler/Gerçek Ailem

Bölüm 27

Güven, belki çok yabancı olduğum bir kelime değildi ama ilk defa bu kadar iliklerime kadar işlemişti. Sahi onlar bana güvenmezken benim onlara bu denli güven beslemem adil miydi?

Onlar senin ailen.

Aileler bir birlerinden bir şey saklamazlardı. "Beni bırakacak mısın? Şikayet ettiğimden değil ama güzelim koala gibi yapıştın, hava sıcak" dediğinde utanarak kollarımı çektim.

"Allah Allah paşama bak bir de beğenmiyor musun?"dedim. Kesinlikle üste çıkmaya falan çalışmıyordum ne alaka?

"Beğenmemi mi isterdin?"dedi yukardan bana bakarken. Ellerimle saçlarımı savurdum. "Kimler kimler beğeniyor"dediğimde kaşları çatıldı.

Bu haline tebessüm ettim sadece.

"Kimler beğeniyormuş? Çok bir şey değil ev adreslerini söylesen yeter"dedi. Gülerek yanaklarını sıktım. "Bir kaç dakikadır tanıdığın kardeşini mi kıskandın oy"dedim.

Gözlerini devirdi. Bir çok huyumu kimden aldığım belli oluyordu.

"Kıskanmamı mı isterdin?"dediğinde gözlerimi devirdim. Burnuma bir fiske vurduğunda yanaklarını bırakıp burnumu tuttum.

"Kopartacaksınız ha vura vura"dediğimde kahkaha attı. "Abi gelmişsin!"diyerek Güney'in sırtına atlayan Berkan'la bende kendimi koltuğa geri bıraktım.

Ayakta dikilmekten yorulmuştum gerçekten. "Berkan in sırtımdan"dedi Güney. "Ben atlasam bırakmazdı ama dimi Güneycim"dedim Berkan'a sırıtırken.

"Ölsem bile bırakmazdım"dedi Berkan'ın boynuna dolanmış ellerini çözmeye çalışırken. Berkan'a kapak haraketi çekince "Buse" diye uyarıcı bir sesle konuştu Güney.

"Ne oldu sen etmiyorsun sanki hiç?"dedim omuz silkerek. "Etmiyorum"dedi o da benim gibi omuz silkerken.

"Yalancıyı"demiştim ki Güney ve ne zaman içeriye girdiğini anlayamadığım Poyraz andı anda "Buse" demişti.

Dudaklarımı büzerek "Tamam ya demedim bir şey"dedim. "Biricik kız kardeşimi rahat bırakın Allah'ın hovardaları"diyerek yanıma oturup bana kol atan Batı'ya baktım.

"Keşke herkes senin gibi düşünse Batıcım"dedim bende.

"Batı"dedi Güney. "Hıı abi naber ya"dedi Batı abisine baş selamı vererek.

Ben o sırada elimle ağzımı kapatmış gülüyordum. Batı kısık gözlerle bana baktı "Biricik kız kardeşim dedim şu haline bak"dedi.

Berkan "Vatanımız elden gidiyor idam idam idam"diyerek zorla ben ve Batı'nın arasına oturdu.

Bir kolunu omzuma atmıştı diğer kolunu da Batı'ya atmış yanağını sıkmıştı.

"Bazen küçük bir çocuktan farksızsınız"dedi Eray elmasını ısırarak.

Batı "Onlar daha bebek"dedi bizi göstererek. "Alt tarafı benden 1 yaş büyüksün"dedim ben de göz devirerek.

Kolunu Berkan'ın arkasından geçirerek hafifçe saçımı çekti. "Sen sus bakayım"dedi.

Koltuktan kalkmadan Batı'nın üstüne atladım. "Sustursana"dedim. Batı "Abi imdat haneye taciz var imdat ulan imdat!"diye bağırıyordu.

"Bir de benim için vur"diyen Keremle inadına gidip Batı'nın yanağını öptüm. Ardından kulağına "Kerem'e şükret"diye fısıldadım.

O da gülerek Kerem'e bir öpücük attı. Kerem çatık kaşlarıyla bize bakıyordu. Ben dedim o lafları size yalatırım dedim.

Haspalarım.

Güney bu olanlara anlamsız gözlerle bakıyordu. Haklıydı da kaç haftadır bizimle değildi o yüzden aklında sorular olduğuna emindim.

"Ne dönüyor bu aşağılık evde"dediğinde odaya bir sessizlik oluşmuştu. Sanırım bu evde Ardahan Bey'den daha çok Güney'den çekiniyorlardı.

Ben de Güney'i kapıma köle edip sizden intikam almazsam bana da Buse demesinler!

Hadi bakayım war is began.

"Bir şey olduğu yok"dedi Ediz odaya girerken. Aynen kardeşim bana o lafları söylerken de bir şey olduğu yoktu değil mi?

Embesil çürüğü seni!

"Ediz Beylerde buradaymış"dedi Güney elini Ediz'e uzatıp tokalaştıktan sonra.

Yan yana geldiklerinde bir birlerine çok benzediklerinin fark ettim.

"İkizler"dedi Batı Eray'ın elmasını ısırmaya çalışırken. Eray ise Batı'dan elmasını kaçırmaya çalışıyordu.

"Ben ve Erçin mi daha çok benziyor onlar mı?"dediğimde dediğim şeyle gözlerimi yumdum.

Sen benim ikizim değilsin!

Kelimeler tamamen istemsizce dudaklarımdan dökülmüştü. "Biz tabi ki!"diyen Erçinle şaşırmıştım.

Bir günde ne değişmiş olabilirdi ki?

Sana acıdılar.

Bu gerçek yüzüme vurulduğunda kendimi çok kötü hissetmiştim. Bana acıdıkları için alışmaya çalışıyorlardı.

Yaptıklarından sadece bu yüzden pişman olmuşlardı. Demek ki eğer o şeyleri yaşamasaydım asla pişman olmayacaklardı.

"Bir anlık ağzımdan kaçtı çok alışma"dedim Erçin'e doğru. "Keşke hep kaçsa"dediğinde kıkırdadım. "Neden ikizim olmadığını haykırman için mi?"dedim.

Güney bir bana bir de Erçin'e bakıyordu. "Buse sen bi gelsene benle"diyerek beni kolumdan yakalayıp mutfağa çekti.

"Ne oluyor tam olarak?"dediğinde istemsizce gözlerimi kaçırdım. "Buse"dediğinde olabildiğince naif tuttuğu sesiyle.

"Geldiğimden ilk andan beri bazıları beni istemediğini çok iyi bir şekilde dile getirdi o kadar"dedim omuz silkerken.

Güçlü durmaya çalışıyordum. Onlar için biraz daha ağlamak istemiyordum.

Aile olmak böyle bir şey miydi? Onların diğer ailemden ne farkı kalıyordu ki böyle yaparak?

"Buse"dedi eliyle saçlarımı okşarken. İstemsizce kollarımı beline sardım.

"Sen bakma onların lafına ben hepsine iyi bir ders veririm"dedi. "Bunu benim için yapar mısın gerçekten?"dedim biraz nazlanarak.

"Sen iste kaplumbağaları uçurtayım ben"dediği şeyle kıkırdadım.

Onun saçlarımdaki elleri de benim belime indi ve bana sım sıkı sarıldı.

"Peki sen bana nasıl hemen alıştın"dedim. Elleriyle sırtımda bir aşağı bir yukarı yaparken güldüğünü hissettim. Karnı hoplamıştı.

"Herkese selam sana hasretim ben be güzelim"

*
Bir bölümün daha sonuna geldik!!

Umarım sevmişsinizdir.

Bir sonraki bölüme kadar kendinize çokça iyi bakın!!

Öpüldüniüiiz