LANETLENMİŞ

Kurs-4 ( son gün)

Bir kaç gün geçti ve ben artık kendi kendimi psikolojik olarak sürekli düşünüp üzülmekten hasta etmiştim, artık yemeklere inmiyordum, midem o kadar çok bulanıyordu ki hocalar bileğime kusma ihtimalime karşı poşet takmıştı. Bana sürekli hastahaneye gidelim neyin var öğrenelim diyorlardı, ama ben neyim olduğunu zaten biliyordum.

Kübra her derste sultanla oturmaya, geceleri onun yatağında uyumaya devam ediyordu. Bi gün sınıfa girdiğim de en arka sırada Kübra ve sultanın kızlardan 2 kişiyi daha yanlarına alıp fısıldayarak konuştuklarını gördüm, ben içeri girince bi anda dönüp bana baktılar diğer iki kız şok olmuş bi şekil de bana bakıyordu. Kübranın ona anlattığım şeyleri başkalarına anlatma ihtimalini asla düşünmedim o an zaten aç kalmaktan düzgün düşünemiyordum bile.

Saat 4 de 2 saatlik bi ders arası oluyordu, o saatler de herkes yatakhane katına çıkıp ya uyurdu ya da bişeyler yiyip içiyorlardı.  İkindi namazından sonra herkes koşarak yatakhane katına inmişti, ben secdeye kapanıp bi süre Allah'la konuşmak istedim.

" Allahım eğer bu bi imtihansa lütfen yükümü hafiflet daha fazla dayanamıyorum, beni sen mi böyle yarattın ben mi kendimi bu hale getirdim bilmiyorum ama bu gerçekten çok korkunç bişey. Lütfen içimden bu hisleri bu duyguları al yoksa başım belaya girecek, eğer ailem öğrenirse beni öldürür, lütfen beni onların karşısında böyle korkunç bi sapkınlık sahibi olarak gösterip rezil etme, ben sapık değilim. Lütfen bu ızdırap biran önce bitsin, benim için en iyisi ne olucaksa sen onu yap bana yardım et"

Secdeden kalkıp etrafıma baktığımda kimse yoktu, yavaş adımlarla yürüyerek yatakhane katına indim. Ama yatakhaneler boştu, peki kızlar nerdeydi?

Koridorun sonundaki yatakhaneye yaklaştıkça seslerini duymaya başladım, hepsi tek bir yatakhaneye toplanmış konuşuyorlardı, sultanın sesini duydum " lezbiyenim demiş kübraya, bu kurstan birini seviyorum demiş" dedi kızlara, sesli bi şekilde bütün kızlar "ohaaa" dediler. Kızlardan biri " eee kimmiş o sevdiği kişi" dedi. Başka bi kız "ben olabilirim çünkü Ayşe bana çok iyi davranıyor bana aşık olduğu için olabilir" dedi. Başka bi kız " ben de olabilirim bana da bi keresinde çikolata almıştı"dedi.
Sultan " yaaaa ne alaka hiç biriniz değilsiniz kübraymış" dedi ve devam etti " içimizde bi sapık var ve haberimiz yok bana da kübra daha yeni söyledi sayılır, bunu öğrendiğimden beri onu Ayşe'den uzak tutmaya çalışıyorum" dedi.

Bunları dinlerken vücudum karıncalanmaya başlamıştı, elim ayağım boşaldı, düşüp bayılmamak için etrafa tutundum. Sonrasında sultan kübraya anlattığım her şeyi diğer kızlara da anlatmaya başladı " babasıyla abisi hapise girip çıkmış, abisi zaten uyuşturucu bağımlısıymış sürekli deliler hastahanesine yatırıyorlarmış, baksanıza ailesinde kimse normal değil zaten o nasıl normal olsun ki."

Bunları daha fazla dinlemeye dayanamayıp kapının önünden kaçarak abdesthaneye gittim, suyu açıp elime doldurduğum suyu yüzüme çarparak kendime gelmeye çalıştım, ben iyi olmaya çalıştıkça her geçen gün daha kötüsü oluyordu. Aynada kendime baktığımda yüzüm bem beyazdı, resmen korkudan rengim atmıştı, çıkıp kendi yatakhaneme geçtim. Yatağımın üstüne oturup vücudumdaki titremenin geçmesini bekledim, artık nasıl transa geçtiysem orda 2 saat hareketsiz bi şekil de oturmuşum farkında bile değilim. Büyük sınıflardan ablamın arkadaşı olan bi kız yatakhaneme geldi, bana seslenmiş ama ben hatırlamıyorum. Yanıma kadar gelip önümde diz çöktü, elimi tuttu.

- Ayşe...iyi misin?

( Cevap yok )

- ellerin buz gibi yüzün sararmış hasta mısın?

+ yok iyiyim

- ablanı çağırayım mı gelsin sana baksın