LANETLENMİŞ

Kurs-4 ( doğum günü )

Her şeyi çok fazla detaylı bi şekilde anlatmak istemiyorum çünkü gereksiz bi şekilde bölümler uzuyor o yüzden hızlı bi şekilde 4.kursun sonlarına gelicem. Hayatım yine bir çok olayla ilerliyor ve benim yazmam gereken çok fazla şey oluyor o yüzden detaylara girmeden devam edicem.
Evet kübrayla olan arkadaşlığımız her geçen gün bi tık daha samimi bi hale geliyordu ve bu uzun zamandır başıma gelen en güzel şeydi, bi olay olduğunda Kübra hemen beni koruyup savunuyor beni hep diğer kızlardan ayrı tutuyordu. Bi gün benden 10 TL para istedi test kitabı almak için dışarı çıkacağını hiç parası olmadığını falan söyledi ben de hemen çıkarıp elimde ki tüm parayı ona verdim, onun bişeyler almak için dışarı çıktığı gün ben nöbetçiydim.

Herkes yatmak için yatakhaneye çıktığında ben dershane katında tek başıma sınıfı süpürüyordum, o sırada bir anda bir elinde pasta bir elinde telefonla benim videomu çekerek içeri girdi.

- iyiki doğdun ayşeeeee

Şok olmuş bi şekilde kübraya bakıyordum, daha önce doğum günüm kutlanmamıştı babam bunun günah olduğunu mum dikmenin kilise de yapılan bi hristiyan ibadeti olduğunu falan söyleyerek kutlanmasına izin vermezdi o sebeple bu benim için ilk oluyordu o yüzden ne tepki vereceğimi bilemeyip boş boş kübranın yüzüne baktım. Keşke çektiği o videoyu size de gösterebilseydim yaşadığım şaşkınlık ve mutluluğun yüzüme yansıyan şapşal ifadesi çok güzeldi ama maalesef video elimde değil.

- hadi Ayşe Dilek tutup üfle elim ağrıdı

+ ne dilesem ki yaaa aslında istediğim çok şey var ama

- ya dile bişey çok düşünme hadi videoyu kapatıcam

Gözlerimi kapatıp umarım kübraya onu sevdiğimi söylediğimde bana kötü tepki vermez diyip mumlara üfledim, onca şey varken benim istediğim şey buydu, peki bilin bakalım bu dileğim tuttu mu?

Kübra herkese "Ayşe'ye hediye olarak mektup yazın onu ne kadar sevdiğinizden bahsedin" demiş. Kızlar yanıma gelip bana sarılarak elime kağıtlar tutuşturmaya başladılar, ben hala şaşkınlık içindeydim ve o sırada Kübra ve sultanın merdivenlere oturmuş bana aldıkları pastayı beraber yediklerini gördüm. Söz de pasta benimdi hatta benim paramla alınmıştı ama ben hiç yemedim, neyse onlar bu kadarını yapmış bana vermeseler de olur diyip bunu görmezden geldim, yatakhane katına çıkıp hemen üstümü değiştirdim ve kızların verdiği kağıtları alıp tuvalete gittim, abdesthane bölümünde ki oturaklardan birine oturup yazılan mektupları okumaya başladım, ilk kez üzüntüden, gördüğüm zorbalık veya şiddetten değil de mutluluktan ağlıyordum, oysaki bunlar aslında sıradan şeylerdi ama ben daha önce yaşamadığım için bana çok yoğun şeyler hissettirmişti. Kübra da mektup yazmıştı, nasıl tanıştığımızdan ve beni nasıl sevdiğinden falan bahsetmişti, tüm bunlar bana ona açılmam için cesaret vermişti.

Elimde mektuplardan sadece bi kaç tanesi var çünkü diğerlerini kursta unuttum ya da kaybettim tam olarak ne olduğunu hatırlamıyorum. Kübranın mektubunu çekmedim yani attıklarıma acaba bunu o mu yazdı diye düşünerek boşa bakmayın :)

Ve bu arada fark ettiyseniz mektupların tarihinde 2015 yazıyor yani ben yaşımı bazı yerler de yanlış belirtmişim kübrayı tanıdığım kısımlarda 17 olarak bahsetmişim ama okuldan alınıp kursa ilk başladığımda 12 yaşımda, kübraya aşık olduğumda da 15 yaşımdaydım o kısımı da düzelteyim yeri gelmişken.

Şu tostlarımız feda olsun yazısıda önceki kursumdan Fatma'nın elini tost makinesine sıkıştırdığım için atılmıştım hatırlıyorsanız onun esprisi de oradan geliyor, bunu anlattıktan sonra bi süre tost espirisi dönmüştü.

Her neyse mektupları okurken düşünmeye başladım
Eğer Kübra beni gerçekten tüm samimiyetiyle seviyorsa o zaman ondan hoşlanmamı sorun etmez, beni hayatından çıkarmaz diye düşünüp kendimi gazlıyordum. Mektupların hepsini okuduktan sonra göz yaşlarımı silerek girdim yatakhaneye, Kübra yatağıma oturmuş beraber uyumak için beni bekliyordu.

- süprizimizi beğendin mi?

+ çok beğendim bu kutlanan ilk doğum günümdü ve çok güzeldi

- kızların hepsini ben organize ettim heee o mektupları ben yazdırdım seni doğum gününe nöbetçi olarak ben ayarlattım sana pasta almak için hocalardan izin alıp dışarı çıktım

+ biliyorum ben yaptığın her şeyin farkındayım çok teşekkür ederim hiç unutmıycam bunu

- hadi doğum gününe özel konuşalım bu gece

+ ne konuşması?

- yaaa genel işte her konuda konuşalım, senin bişeyler anlatmanı seviyorum

+ tamam o zaman ne anlatayım ki

Çocukluğumdan başlayıp o kursa gelene kadar nerdeyse her şeyi saatlerce anlattım kübraya, şok içersin de sabaha kadar beni dinledi. En son panik atak geçirdiğim de koluma cam kırığıyla attığım çizikleri gösterdim.

- Ayşe oha bunlar çok derin

+ yani o an farkında olmadan biraz fazla bastırmışım o yüzden derin oldular

- sen o yüzden mi sürekli uzun kollu giyiniyorsun, üstünü bizim yanımızda değiştirmiyorsun falan

+ yani evet sayılır

- merak etme bunların hepsi geçti artık ben varım hayatında, başına ne gelirse gelsin beraber halledicez

+ yani daha kötü ne gelebilir ki başıma

Bunu söylediğimden beri başıma gelmeyen kalmadı, o günden beri bi daha bu cümleyi hiç kurmadım.
Yaptığımız uzun konuşmanın ardından hem rahatlamış hem de huzursuz hissediyordum, sanki ona anlattığım her şey bi gün benim canımı yakıcakmış gibi.

Güneşin doğmasına yakın bi saatte uyumak için yatmıştık, Kübra çok hızlı bi şekilde uykuya dalarken ben düşünmeye başladım. Hakkımda onca şey öğrenip benden hala uzaklaşmadığına göre beni yargılamadığına göre herhalde ona açılmamı da hoş karşılar diye düşünerek artık ona açılmaya karar vermiştim. Tabi bunu hemen o an yapmıycaktım bu gecelik bu kadar konuşma yeterdi, mutlu bi şekilde hayallere dalarak ben de uyumaya başlamıştım ve galiba o benim huzur içinde uyuduğum son geceydi, bundan sonrasında hayatımın bi cehenneme dönüşeceğinden habersiz bi şekil de hayallere dalarak o son huzurlu geceme gözlerimi yumdum.

Bu bölümü 24 yaşıma girdiğim doğum günü gecem de yazmaya başladım daha yeni bitirmeye vaktim oldu.

İyi geceler ayşe
Biliyorum çoğu şeyi 24 yaşıma gelmeme rağmen düzeltemedim sana verdiğim sözleri tutamadım ama elimden geleni yapıyorum.

Yaşanan kötü her şeye rağmen iyiki doğdun Ayşe.