හැබැයි අන්තිම periods හතරෙ teachersලගෙ වෙලාවට ගෙදර වැඩ දීලා තිබුනෙ නෑ. ඒ නිසා එයාලට වාසනාව ලැබුනා මේ මහා යුග පුරුශයාව දැක බලාගෙන අනික් එවුන්ගෙ මොලේ පොඩ්ඩක් පාදවන්න. හැමෝටම ලැබෙන වාසනාවක් නෙමෙයි ඒක.
ඒත් ඉස්කෝලෙ ඇරිලා ගෙදර යද්දි නම් මගේ හෙනහුරා ආයෙම ඇක්ටිවේට් වෙලා තිබුනෙ. අම්මා ගෙදර ආවෙ කාලි අවතාරයක් ආවේශ කරගෙන. ගෙනාපු බෑග් එක බිමින් තියන්නෙත් නැතුව තමයි මට ගහගෙන ගහගෙන යන්න පටන් ගත්තෙ. අපෝ!!!
එයත් එක්ක ජීවත් වෙන්න ලේසි නෑ.
බැරිම තැන මං එලියට බැහැලා පණ එපා කියලා දුවන්න ගත්තා.
Supermanගෙ අගයක් තේරෙන මිනිස්සු නෑනෙ අප්පා මේ ලෝකෙ.
පාර අයිනෙ හිස් ඉඩමකට වෙලා හති ඇර ඇර ඉද්දි දාඩිය නාගෙන ජම්බු ගෙඩියක් වගේ පාර දිගේ ඇවිදගෙන එන පුස් ඌරව දැක්කම මගේ නැති වෙලා ගිය ජවය බලය ශක්තිය සේරම ආයෙත් ලැබෙන්න ගත්තා.
අමතකත් වෙලානෙ තිබුනෙ මගේ වීර ක්‍රියාව ගැන!
"ආ.... මේ ඉන්නෙ!
Little thief! උඹ මොකද්ද මගේ බයිසිකලේට කලේ?"
මෙන්න ඒ පාර මූත් ගේමට එනවා.
"බයිසිකලේ?
උඹට බයිසිකලේකුත් තිබුනද අයියෙ?
මං දැකලත් නෑනෙ."
පුස් ඌරා මාව උයාගෙන කන්න වගේ ලුක් එකක් දැම්මෙ. ඒත් අයියෙ අපි නම් බය නෑ ඕවට!
"හ්ම්... ඒ කියන්නෙ උඹ දන්නෑ.
Ok, කෝ දැන් එතකොට ගණන් ටික?
කලාද?"
"අනේ මේ අයියෙ!
උඹට ලබන අවුරුද්දෙ විබාගෙ නම් ඒ වැඩක් බලාගනින්කො බං අනුන්ගෙ සීනි කිරන්නෙ නැතුව.
ඇයි උඹ ළමා අවයව ජාවාරමක් කරන්නද ප්ලෑන් එක හැමවෙලේම මාව ගේ අස්සට රිංගවගන්නෙ?"
"උඹේ කට වැඩියි පොඩි එකා හරිද?
But think about it!
උඹ කරපු සේරම අම්මා දැනගත්තොත් what would happen?"
මං කිව්වෙ!
එහෙං මූ තාමත් ඉන්නෙ අම්මගෙ රෙද්ද අස්සෙ.
අනික් අතට මුගෙ කට ඇදයි.
අපරාදෙ!
පාට විතරයි තියෙන්නෙ. කිසි හැඩකුත් නෑ. අඟ පසඟ කෙලින් පිහිටලත් නෑ.
පව් අසරණයා!
"I know it's you, who punctured my tires.
And you are definitely gonna pay for that.
But let's keep it aside for now.
within an hour කැමති නම් පොත ගෙනත් පෙන්නනවා. නැත්තම් අම්මගෙන් ගුටි කනවා!"
