BAB 46

998 32 7
                                    

Bosan sebab tak ada apa yang perlu dibuat, Lydia ke halaman rumah untuk menyiram pokok bunga. Sedang dia menyiram pokok bunga, Afiq pula datang menyapa.

"Lydia, awak buat apa?" soal Afiq.

"Tanam ketum," jawab Lydia selamba.

Afiq mengecilkan mata memandang Lydia. Orang tanya betul-betul boleh pula dia jawab macam tu.

Saya tanya betul-betul, Lydia. Kenapa jawab macam tu?" tanya Afiq lembut.

"Kan saya tengah siram pokok ni. Awak dah nampak pun. Tanya lagi buat apa?" Lydia menjeling geram. Dia tengah tak ada mood ni.

Afiq menggaru kepalanya yang tidak gatal. Ya tak ya juga eh? Tapi tadi dia saja je nak beramah mesra dengan Lydia.

"Kenapa awak asyik marah je sekarang? Saya ada buat salah ke? Saya ada tersilap cakap dengan awak?" soal Afiq lagi.

"Tak. Awak tak ada buat salah dengan saya. Cuma saya je yang tak ada mood nak layan orang," jawab Lydia. Afiq pula mengangguk faham. Tengah period kot.

"Lydia, saya nak cakap sikit dengan awak. Boleh?" pinta Afiq. Lydia menjeling lagi.

"Dah kenapa awak ni? Kita memang tengah bercakap ni. Ke kita ni tengah menari?" Lydia menyoal geram. Afiq ni memang mencabar emosi dia betul.

"Ya, saya tahu kita tengah bercakap. Tapi saya nak bercakap dengan lebih mendalam,"

"Oh. Nantilah saya siap siram pokok ni kita bercakap dekat dalam rumah," jawab Lydia lagi. Afiq pula mampu tepuk dahi sendiri. Tak tahu Lydia tu memang sengaja ke apa.

"Lydia, maksud saya...saya nak kita bercakap dari hati ke hati. Saya ada sesuatu nak cakap dekat awak," kata Afiq lagi. Lydia pula hanya diam tidak membalas. Afiq pula kerutkan kening bila Lydia diam tidak meresponnya.

"Lydia, awak dengar tak apa yang saya bagitahu tadi?" Lydia diam lagi tidak merespon.

"Lydia!" Panggil Afiq sedikit kuat.

"Apa?! Tadi awak bercakap dari hati ke hatikan? Biar hati sajalah yang bercakap. Mulut tak payah,"

Kali ni Afiq ketawa. Lydia ni memang menghiburkan hatinya. Tak jadi dia nak serius.

"Gelak pula awak ni. Cepatlah! Awak nak cakap apa?" soal Lydia lagi.

Afiq senyum kemudian dia menutup pili air dan menarik Lydia untuk duduk dibangku.

"Saya nak minta maaf dekat awak," ujar Afiq.

"Untuk apa? Awak ada buat kesalahan lagi?" soal Lydia.

"Saya nak minta maaf sebab saya tak jadi suami yang baik pada awak. Sepanjang saya jadi suami awak, saya tak pernah jalankan tanggungjawab saya pada awak. Saya banyak abaikan awak. Saya tak jaga perasaan awak. Saya janji saya nak jaga awak dengan baik, tapi yang saya buat pula adalah sebaliknya. Saya..."

"Awak mimpi apa semalam?" laju Lydia menyoal memotong percakapan Afiq.

"Saya tak mimpi apa-apa. Saya cuma rasa menyesal dengan apa yang saya buat. Saya sepatutnya layan awak dengan baik. Saya sepatutnya adil pada isteri-isteri saya. Tapi saya tak buat semua tu. Saya nak tebus salah saya,"

"Awak cintakan saya?" soal Lydia. Kelu lidah Afiq nak menjawab.

"Memandangkan awak diam, jadi saya anggap jawapannya tidak." Afiq hanya diam menunduk lantai. Itu sesuatu yang tak mampu dia nak ubah.

"Saya maafkan awak. Saya pun dah tak kisah sama ada awak nak ambil peduli tentang saya atau tidak. Kak Fara dah janji dengan saya. Dia izinkan awak lepaskan saya lepas dia bersalin nanti. Kak Fara pun dah tak lama lagi nak bersalin. Jadi awak tak perlulah susah payah lagi nak kisahkan tentang saya,"

Takdir Yang IstimewaWhere stories live. Discover now