Mevsim'in gidişiyle Enes ve Poyraz'ın hayatı değişmeye devam ediyordu. Bir yandan Sedef Hanım ve ailenin diğer fertleri iki çocuğun akıl salıklarını yitirdiği için çok üzgündü.
Genel Bakış Açısı
Bayıldığı gün boyunca gece hiç uyumayan Enes 1 saat içinde uyumuştu.
Bur anda bahçeden gelen korna sesiyle irkilip yatağından doğrulup cama doğru ilerliyordu. Biri vardı evet biri vardı...
İçinden oraya gitmek geliyordu. Biraz düşünüp inmeye karar verince odanın kapısından çıkıp merdivenlerden inmeye başlamıştı. Kapıyı açtığında direk kendini bahçeye atarak arabaya doğru ilerliyordu ve içindeki kişi oydu. Mevsim'di arabanın kapısı yavaş bir şekilde aralanmıştı.
Enes'ten
Arabadan çıkan Mevsim benim tam önümdeydi. Ona söyleyecek çok şeyim vardı çünkü gideceğini biliyordum ona birşeyler mırıldandım,
"Bazı hayaller gerçek olmayı hakediyor"
Sırıttı gerçekten gülümsemesini çok özlemiştim, Yanlış anlamada öyle güzel gülünmez...
Tam Mevsim'e doğru sarılacakken arkamdan gelen bir ses duydum,
"Enes iyi misin Enes, noluyor Enes!"
Sanırım istediğim şey gerçek olmuştu,
Rüyamda buluşuruz o zaman:)
Poyraz ve yanında duran Yana ve annemi görünce hiçbir şey anlamadım. Acaba rüya görürken ne yapmıştım da bu duruma gelmişlerdi. Poyraz artık bu durumda olduğum için benim yanımda, yani bu evde kalıyordu. İlk günden endişelendirmiştim çocuğu. Yana yatağımın yanındaki koltuğa oturdu, "Daha iyi misin?" İyi olduğumdan pek de emin değildim. Mevsim'siz bir hayat benim için bir hiç olabilirdi, ama yinede ailemi daha fazla üzmemek için, "evet..." diye yanıtlamak zorunda kaldım. Odamdan çıktıklarında bu sefer güneş doğuşunun yüzüme yansıdığı balkon camına döndüm bir cam karanlık, diğeri ise aydınlıktı...
Aynen beni aydınlatan Mevsim gibi...
Yatağımın yanında duran küçük masadaki Küçük Prens kitabına doğru uzandım, ve okurken altını çizip postitlediğim yerlerden birini açıp yavaşça okumaya başladım,
Çiçekler açar elbet, mühim olan beklemektir...
Küçük Prens
Rastgele bir sayfayı daha açtım ve okumaya devam ettim,
Aslında üzgündüm ama onlara yorgun olduğumu söyledim...
Birini güzel olduğu için sevmezsin sevdiğin için güzel olur...
Gece midir insanı hüzünlendiren,
Yoksa insan mıdır hüzünlenmek için
geceyi bekleyen?
Gece midir seni bana düşündüren,
Yoksa ben miyim seni düşünmek için geceyi bekleyen?
Özdemir Asaf
BẠN ĐANG ĐỌC
GÜLLERİN YANSIMASI(devam etmiyorum isteyen olursa finali yazarım)
Lãng mạnSadece yurt dışında okuyacaktım ama hayatımın bir oyun olduğunu, yeni tanıştığım arkadaşımın bu ordunun oğlu olduğunu bilmiyordum. Biz beş kişilik bir ekibiz ve hep öyle kalacağız...(kitaba devam etmiyorum isteyen birkaç kişi olursa kitabın finalini...
