Tsngina.
Ganito pala talaga kapag inaangkin na asawa.
"Really? May asawa kana? Sa ganda mong yan? Then where is he? Bakit niya hinahayaan na mag isa ka lang? Kung ako yan hindi kit~" hindi nito natuloy ang mga sinasabi niya ng magsalita ako.
"Kung ako sayo, tumakbo kana baka sipain kita" asik ko sa kaniya.
Gulat siyang napatayo saka umatras. Ngumiwi si Candice at hindi ito nagsalita, para akong namanhid na nakatayo lang sa tabi niya.
Ano susunod kong gagawin?!..
Teka nga bakit ba ako lumapit dito?!.
Umiling iling nalang ako umupo sa may tabi niya, at sabay pinagmasdan kung ano ang tinititigan niya.
"C-candice are y-you mad at me?" garagal na boses kong tanong sa kaniya.
Ampt! Bakit ba nanginginig tong boses ko. Saka bakit ba ako kinakabahan?eh diba matapang at mayabang ako??!..Come on Ivan, saan ang tapang mo.
"Bakit hindi ka nagsasalita? Ayaw mo ba akong kausap? Bakit yung lalaking yun sinasagot mo? Bakit ako hindi?" Asik ko at nakatitig lang sa kaniya.
Walang gana niya akong binalingan ng tingin.
"Magbabanyo lang ako" sabi niya saka akmang tatayo ng marahan kong hinawakan ang kamay niya.
Kunot na kunot ang noo kong tumayo at hinarap siya. Bakit ba ako naaapektuhan sa pag iiwas niya?!
"Tumingin ka nga sa mata ko" utos ko.
Sandali siyang tumingin.
"Candice, tumitig ka sa mata ko." Singhal ko.
"Ivan naiihi na ako" sabi nito.
"Edi umihi ka wala akong pake, basta sagutin mo ang tanong ko. Umiiwas kaba sakin?" Tanong ko.
Pagak siyang natawa at inaalis ang kamay ko sa kamay niya. Pero mas naging mahigpit iyon, at ayokong pakawalan.
"Answer me Candice. Bakit ka umiiyak kagabi? Why??!" tanong ko pa ng bigla siyang magsalita.
"Bakit sobrang sakit mong mahalin?" balik nitong tanong na ikinakunot noo ko. "Bakit napaka manhid mo?! Bakit mo ako sinasaktan? Bakit mo ako pinapahirapan? At bakit mo ako hinahalikan kung umaasa ka pa rin sa pagbabalik niya? B-bakit ako pa yung daan na ginagamit mo para malibang at makalimutan siya?..Bakit?" tuluyang pumatak ang luha nito, nanginig ang kamay kong nabitawan siya.
"Candice, hindi ko ala~" hindi ko natuloy ng tumawa siya habang umiiyak.
She's like crazy.
"Hindi mo alam pero ginagawa mo? The way you hold my hand. Kung paano mo ako titigan? Ivan, hinahalikan mo ako? Because of what??Dahil trip mo lang? Y-yung pang gagamit mo sa feelings ko, parte pa rin ba yun ng parusa na hindi ko alam na dahilan?" muli nitong salita.
"Do you have a feelings for me?"
"Napaka manhid mo. Ang sakit sakit mo Ivan.and yes f*cking yes..I have a feelings for you, tsngina lang kase sa kabila ng pananakit mo nagawa ko pang mahalin ang isang Ivan na walang puso." Madiing sambit nito.
What?!..M-mahal niya ako?.
"And please, hurt me in physical but not in emotional kasi sa sakit ng katawan kaya ko yung tiisin, pero yung sakit dito...tsngina hindi ko kaya Kasi ansakit sakit. Siguro nga martir ako, tanga ako. Boba ako,kase gagi umaasa ako na makakalimutan mo siya ng dahil sa akin. Umasa ako na akala ko, g-gusto mo rin ako. Wag mo na akong paasahin kung wala rin. Ivan, tao ako! Hindi mo ako laruan" sabi nito bago ako iniwang nakatulala lang sa kawalan.
Parang bumagsak ang balikat kong napasinghap ng hangin na napaupo sa buhangin. Napahilamos ako sa mukha ko at napatitig sa dagat.
Agad akong sumunod mula sa hotel. Pero pagdating ko sa kwarto, tila nanginig ang buo kong katawan ng makita siyang humahagulgol ng iyak.
"Aalis ka?" tanong ko.
Hindi siya nagsalita, rinig na rinig ko ang pag iyak niya.
"Ivan, p-palayain mo na ako please. K-kung gusto mong maging miserable ako, ngayon pa lang sinasabihan na kita. You can kill me. Diba yun naman talaga ang gusto mo?!This?" Bigla siyang tumalikod sa akin at kinalkal ang bag ko.
Bigla niyang hinagis sa kama ang baril ko.
"AYAN!!..PATAYIN MO NA AKO! YUN NAMAN GUSTO MO DIBA?!..ANO??NATATAKOT KA?" Madiing salita niya.
Bagsak ang balikat kong sinarado ang pintuan saka siya walang ganang tinitigan.
"You can't leave me!" asik ko.
Because this heartless is officially f*cking crazy inlove with her.At hinding hindi na ako papayag, na iwan ulit ako.
TO BE CONTINUE
CHAPTER 14
Magsimula sa umpisa
