AŞK-I MAVERA

MAVERA |12

Bu kitapta geçen isimler, yerler ve kurumlar tamamen hayal ürünüdür. Kitap tamamen kurgudan ibaretdir. Tüm hakları tarafımdan korunuyor. Kitapta, diğer kitaplardan alıntı,çalıntı yoktur!

Kitapta geçen örgüt, tim, üs isimleri tamamen benim uydurmamdır. Yaşanan olayların gerçeklik ile alakası yoktur. Hikayenin geçtiği ve geçeceği yerler hayal dünyama ve gerçek dünyaya uygun lanse edilecek, buna dikkat edin. Eğer her hangi bir örgüt veya Üs isimleri ile burada gördüğünüz isimler aynı olursa, bu tamamen tesadüftür

Bölüme başlamadan önce yıldıza basar mısınız? Ve rica ediyorum,satır arası yorumlarda fikirlerinizi belirtin. Sizinle sohbet etmek çok güzel çünkü...

Bölüm düzenlendiği için sınır koymuyorum

Başka kitaplardan bahsedenleri engelliyorum

Yazardan not: olayların aslını bilmeden Leyla'nın verdiği tepkilere saçma sapan yorumlar yapmayın. Kızın yaşadıklarının sadece bir kısmını biliyorsunuz, davranışlarının ve söylediklerinin mantıklı nedeni var ve bunu da diğer bölümde öğreneceksiniz.

İNKİSAR: Paramparça olma, yıkılış

12.MAVERA | İNKİSAR

💂🦋

Ben, hep ruhumun acıdığını düşünürdüm. Yıllarca canım yanıyor demeden, "ruhum acıyor" dedim. Ama bugün öğrendim ki aslında acıyacak bir ruhum yokmuş. Onu öldürmüşler.

Hani derler ya bir çocuğun ruhunu öldürmek de cinayettir diye? Onlar katiller ve yargılanmıyorlar. Ölüyüm ve bunun cezasını çekiyorum.

Önce delirttiler, sonra 'deli' dediler. Delirtip, iyileştirmeye çalıştılar. Daha da dibe batırdılar. Mahvettiler ve sonda da yok ettiler.

Fakat küllerinden doğan kadınların hikayesini unuttular onlar. Beni, gücümü, inadımı unuttular.

Ben bittim ve bittiğim yerden yeniden başladım bugün. Mahvoldum ve mahvetmeye yemin ettim.

Yandığım gibi yakmaya yemin ettim.

Öğrendiğim o gerçeklerden sonra nefessiz kalmıştım. Tutunacak dala ihtiyacım vardı ve ben kimsesizdim.

Yere düştüğümde beni tutmaya çalışan adam başarısız olduğunda, yanıma çöktü o da. Çünkü söz vermişti bana. Düşersem kaldıracaktı. Kaldıramazsa da, yanıma çökecekti.

Tam bir umuda ihtiyacım varken, "evlen benimle." Dedi. Önce şaşırdım. Öğrendiğim o şeylerden sonra bir çare aramayı bırakmıştım çünkü. Ama o ne elindeki umudu ne de beni bırakmıyordu. Bırakmayacaktı...

"Biraz sakin mi olsan?" Dedi karşımdaki koltukta oturan Karam.

Titreyen ellerimi dizginlesem, dizlerim bana zorluk çıkartıyordu. "Galiba bir kriz geçireceğim." Dedim sesim titrerken.

"Otuza kadar saydın mı?" Ona, bunu ben söylemiştim. Panik atak geçireceğini hissedersen eğer saymaya başla demiştim.

Başımı salladım. "Üç yüze kadar saydım."

"Su vereyim mi?"

"Üç bardak içtim."

"Pencereyi açayım?"

"Donarak mı öleyim?"

Duraksadı. "Haklısın."

Gözümü yumdum ve nefes aldım derinden. "İyiyim, geçti." Dedim kendime mırıldanıp.