UYARI: hikayede 18+ sahneler, kan, vahşet ve birçok rahatsız edici öğe olacaktır. Rahatsız olanlar uyarı bıraktığım yerleri okumasınlar
Serinin 1, 2 ve 3 kitapları da tek kitap şeklinde birleşerek burada yayımlanacaktır
~
"Ben Vatanıma aşığım. Kalbi...
Bu kitapta geçen isimler, yerler ve kurumlar tamamen hayal ürünüdür. Kitap tamamen kurgudan ibaretdir. Tüm hakları tarafımdan korunuyor. Kitapta, diğer kitaplardan alıntı,çalıntı yoktur!
Kitapta geçen örgüt, tim, üs isimleri tamamen benim uydurmamdır. Yaşanan olayların gerçeklik ile alakası yoktur. Hikayenin geçtiği ve geçeceği yerler hayal dünyama ve gerçek dünyaya uygun lanse edilecek, buna dikkat edin. Eğer her hangi bir örgüt veya Üs isimleri ile burada gördüğünüz isimler aynı olursa, bu tamamen tesadüftür
Bölüme başlamadan önce yıldıza basar mısınız? Ve rica ediyorum,satır arası yorumlarda fikirlerinizi belirtin. Sizinle sohbet etmek çok güzel çünkü...
Bölüm şarkısı: Mabel Matiz- aşkım gül
3 MAVERA | ŞART
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
💂🦋
Ruhu acır mı ki bir insanın?
Ruhum, ruhuna emanet derim ben hep sevdiklerime. Çünkü sorumun cevabı tam da bu kelimede saklı. Bir insanın en çok ruhu acır. Ruhu incinir. Ve yine de ruhu kırılır. Ama en kötüsü de, bir insanın hiçbir zaman ruhu ölmez.
Benim ruhum, avuç içimde saklı. Avuç içimdeki yarada... Çünkü ben o gün orada, ruhumu teslim ettiğimi düşündüm fakat, yine de orada ruhların ölemeyeceğini öğrendim. Ben o gece o kadar çok ölmek istedim ki, bir daha bu hayata gelsem ve bunları yaşamayacağımı desler, iterdim elimin tersi ile.
Bedenime dokunan o kirli eller beni de kirletmek için yemin etmiş gibiydi. İsmimi söyleyen o adam, benim kalbimi almaya ve söküp atmaya yemiş etmiş gibiydi.
Kimisi sevdiğine kalbini verir kimisi de alır...
Bu hayattaki en masum şey, çocuklar; bunu, masumiyetimi kaybettiğimde anladım. Bunu, bedenimde bir adamın ellerini hissettiğim an da anladım.
"Abla, ama ben seni çok özledim." Dedi Kenan üzgün sesi ile.
Direksiyonu sola doğru kırdım. "Dudaklarını mı büktün sen yine?"
"Hee," dedi uzatarak. "Büktüm."
"Kenan!" Diye bağırdı annem. "He değil, evet diyeceksin."
"Ama ablam hee diyor?" Dedi masum sesi.
"Ablan yemiş kafayı. Dört tane dil biliyor, gelmiş konuştuğu şiveye bak." En nefret ettiğim şey, bir insanın küçümsenmesiydi. Annem hep böyle değildi. Benim annem kimseyi küçümsemezdi. O benim meleğimdi ki..?
"Anneciğim." Dedim. Kalbimi acıtıyordu ona anne demek. "Hatırlatırım, senin kendi dilinde de he kelimesi işletiliyor." Annemlerin dilimde de var bu kelime ve ben çok da seviyorum.
