Tükenmişlik nedir? İnsan nasıl tükenir yada nasıl tüketilir? İnsanların çoğu anlamaz ama depresif görünenler her zaman tükenmiş yada ölme meraklısı değildir. En mutlu görünen insan en fazla derdi olandır. Sadece kendilerini öyle görmelerini istemez...
Ops! Esta imagem não segue as nossas directrizes de conteúdo. Para continuares a publicar, por favor, remova-a ou carrega uma imagem diferente.
'Byeol kalk artık kızım.' Babamın sesi ile gözlerimiaçmıştım. Harika bir yeşilliğin ortasındaydık. Ağacın altında uzanmıştım ve harika kuş sesleri geliyordu. Babam bana baktı ve gülümsedi. 'Uyanmasaydın baban tüm o yaptığımız keki kendi yiyecekti. Zor durdurdum bak.' Annem bana gülümsedi ve sarıldı. 'Seni seviyoruz' gözlerim doldu bir anlığına. Babam da yanımıza geldi ve hem annemi hem beni sardı. 'Ağlanacak gibi bu küçük yıldız.' Surat aşmıştım. "Hayır ağlamıyorum." Babam kafamı okşadı. 'İyi öyle olsun bakalım' Gülümsedim ve bende onlara sarıldım. Biraz olsun burda durmak beni üzmezdi belki. Annem ve babamı izliyordum. Burada olan annem ve babama. Beraber piknik yapıyorduk. Asla gitmek istesem dahi götürülmediğim o piknikten. Annem ve babamı ilk kez orada öyle bir şekildegördüm. Sesiz ve mutlu.
'Byeol uyanman lazım arkadaşların seni bekliyor.' Annem durduk yere konuştu.Durdum ve anneme baktım. "Biraz daha kalsam." Annem olumsuz anlamda bana baktı. 'Uyanmalısın Byeol.' Kafamı sallamıştım.'UYANMALISIN BYEOL' Ama sesi değişmiş ve yükselmişti ikisinin de. Bana bakıp gülüyorlardı üstüme geliyordular. Geri kaçmayaçalıştım ama ellerine düştüm. Ağlıyordum. Tek yapabildiğim buydu. Hıçkırarak ağlamak.
Tam bana vuracaklarken gözlerimiaçtım ve yanımda oturan kişiyeağlayaraksarıldım. O da sakince saçlarımıokşadı ve bana sarıldı. 'Birşey yok bak burdayım. Kimse sana zarar veremez. Bu dünyanın seni de üzmesine izin veremem küçük yıldızım.' Ağlamamdurana kadar benimle konuşmuştu. Sakinleşene kadar hastanede olduğumu bilmiyordum. Hemde şu anda aynışekilde serum yiyen Felix'e sarıldığımı da. Bana baktı. 'Biraz daha iyi misin?' Chan oppa bize bakıyordu.Sadece o değil geri kalan herkeste.
Jeongin hepsini itti ve yanıma gelip sarıldı. Ağlıyordu yine üzmüştüm onu. Sadece bana baktı ve gülümsedi. 'İyisin ve beni üzmedin. Sadece korktum Byeol ben.' Saçını kaarıştırdım ve yüzünü avuçlarımın arasınaalıpgözyaşlarını sildim. "Bak sapa sağlamım. Hem ağlama sözüm var sana." Kulağına eğildim ve "Bong Cha ile seni sevgili yapmadım. Gidemem. " Jeongin bana baktı ve kahkaha attı. 'Dediğin şeye bir bak ya. Birde önemli birşey diyecek sanıyorum.' Oda kaşlarımı çatıp baktım. "Ne? Benim için önemli tamam mı?"
