Een jaar was voorbijgegaan, maar de herinneringen aan Storm bleven als heldere momenten in Hunters gedachten gegrift. Op een rustige middag zat ze alleen op het strand, haar blik gericht op de eindeloze zee. Het geluid van de golven bracht haar terug naar een bepaald moment, een moment van verlies dat diepe sporen had nagelaten.
Ze herinnerde zich de dag van Storms begrafenis alsof het gisteren was geweest. De regen die zachtjes neerdaalde, het geluid van het kerkorgel, en de gezichten van verdrietige vrienden en familieleden. Ze voelde nog steeds de zwaarte van het verdriet dat de hele plechtigheid omhulde, de woorden die werden gesproken maar haar hart niet konden troosten.
Haar aanwezigheid bij zijn begrafenis had haar op de een of andere manier een gevoel van afsluiting gegeven, maar het gemis van Storm was diep verankerd in haar ziel. Ze kon zijn lach horen, zijn advies voelen en zijn warmte ervaren als ze haar ogen sloot.
Zelfs een jaar later, te midden van de rust van de kust, kon ze de echo's van die dag voelen. Haar gedachten gingen terug naar Storm, naar alles wat hij voor haar betekende en naar de belofte die hij had gedaan.
Ze zuchtte diep en fluisterde tegen de wind: "Ik hoop dat je rust hebt gevonden, Storm. Je blijft altijd in mijn gedachten."
VOCÊ ESTÁ LENDO
Alleen in het eiland
Açãohet gaat over een 14 jarige meisje die een jongen in een eiland ontmoet ze worden verliefd op elkaar uiteindelijk gaat storm dood en zegt over 5 jaar ben ik weer bij jou wat zou er gebeuren
