hoofdstuk 19

9 2 1
                                    

Hunter keek met betraande ogen naar Storm, zijn gezicht vredig in de rust van de dood. Haar adem stokte terwijl ze zijn levenloze gelaatstaferelen in zich opnam, overweldigd door een gevoel van verlies en onmacht.

Met bevende handen streelde ze zachtjes zijn wang en streek ze door zijn haar, haar tranen die op zijn gezicht vielen. "Sorry, Storm," fluisterde ze, haar stem gebroken door verdriet.

Ze herinnerde zich de avonturen die ze samen hadden beleefd, de band die ze hadden opgebouwd, en nu was hij weg, voor altijd.

Hunter liet haar emoties de vrije loop, snikkend terwijl ze afscheid nam van haar vriend, haar metgezel in deze onbekende en angstaanjagende wereld.

"Bedankt voor alles," mompelde ze door haar tranen heen, wetende dat zijn geest en moed haar zouden blijven inspireren.

Uiteindelijk, met een gebroken hart maar vastberaden om zijn herinnering te eren, stond ze op en keek nog een laatste keer naar Storm, voordat ze zich omdraaide en haar reis voortzette, vastbesloten om te overleven en een weg te vinden uit deze beproevingen. 

Alleen in het eilandWhere stories live. Discover now