သရဲဘုရင်ရဲ့ချစ်လှစွာသော ဇနီးဆိုးလေး (အပိုင်း ၈၀၀ မှ ၁၀၀၀အထိ)

စာစဉ်(၃၄) Ep 823+824+825+826+827

အပိုင်း(၈၂၃)

ရွှယ်ရုံအာ၏ သေဆုံးခြင်း (၄)

 
ရွှယ်ရုံအာလည်း စိတ်ထဲမှာ ကျိတ်ပြီး သရော်လိုက်တယ်။
ကျွင်းဖန်လျန်က သူ့သားနဲ့ ဝေးကွာခဲ့တာ ကြာပြီဆိုတော့  သူမ နှလုံးသားထဲမှာ အပြစ်ရှိသလို ခံစားနေရမှာပဲ။ သူ့အတွက်ဆိုရင် အရာရာကို ဖြည့်ဆည်းပေးချင်တဲ့ စိတ်ဆန္ဒ ရှိမှာတော့ သေချာပါတယ်။ မဟုတ်ရင် သူမက ယွမ်လော့ဖုန်းကို အရမ်းကြီး အလိုလိုက် နေပါ့မလား။ ငါသာ ကျွင်းဖန်လျန်ရဲ့ ချွေးမ ဖြစ်လာခဲ့ရင် သူမရဲ့ စိတ်ဆန္ဒကိုလည်း ဖြည့်ဆည်းပေးမှာပဲ။ ဒီလိုမှ မလုပ်ပေးရင် သူ့သားက သူ့ကို စွန့်ပစ်ခဲ့လို့ အလွယ်တကူလေး ခွင့်လွှတ်ပေးပါ့မလား။
 ကျွင်းဖန်ရဲ့ စိတ်သဘောထားကို နားမလည်ဘဲ စိတ်ကူးယဉ်နေတဲ့  ရွှယ်ရုံအာကို ရယ်ချင်မိပါတယ်။ ယွမ်လော့ဖုန်းကို အလိုလိုက် အကြိုက်ဆောင် ရခြင်းက ယွမ်ရှောင်ကို အပြစ်ရှိသလို ခံစားရလို့ မဟုတ်ဘူး။
သူမမှာ အပြစ်ရှိခဲ့ပါတယ် … ဒါပေမဲ့ အဲဒီအတွက်နဲ့တော့ ယွမ်လော့ဖုန်းကို အလိုမလိုက်ဘူး။ ကျွင်းဖန်က ယွမ်လော့ဖုန်းကို သားအတွက်နဲ့ ချွေးမအဖြစ် လက်ခံခဲ့မယ် ဆိုရင်တောင် သံသယ ကင်းကင်းနဲ့ သူမကို ကာကွယ်ပေးမှာ မဟုတ်ဘူး။ ကျွင်းဖန်လျန်က သူမရဲ့ တန်ဖိုးအရှိဆုံး ရတနာပစ္စည်းကို  ယွမ်လော့ဖုန်းကို ပေးကတည်းက သူမကို နှလုံးသားနဲ့ ရင်းပြီး ချစ်ခင် မြတ်နိုးလို့ပါ။ ယွမ်လော့ဖုန်းကို ချစ်ခင်ရတဲ့ အကြောင်းအရင်း တစ်ချို့က သားကြောင့် ဖြစ်နေလည်း သူမလေးရဲ့ ချစ်ဖို့ကောင်းတဲ့ အပြုအမူလေးကြောင့် ကလေးမကို ပိုချစ်ခင်မိတယ်။
 ရွှယ်ရုံအာလည်း မော့ကြည့် လိုက်လေတယ်။ သူမရဲ့မျက်ဝန်းမှာ စိတ်ပျက် ကြေကွဲမှုများ လွင့်ပြယ်သွားပြီး သနားစဖွယ် အမူအရာများ ကြီးစိုးနေခဲ့တယ်။
“အစောင့် အစ်ကိုကြီးရှင့် … ညီမလေး … စိတ်သက်သာရာ ရချင်လို့  အပြင်ကို သွားချင်ပါတယ်… ခဏလောက်လေး ပေးထွက်လို့ ရမလား”
 ထင်းတဲ အပြင်ဘက်မှ အစောင့်နှစ်ယောက်မှာ ဦးနှောက်ခြောက် သွားရပါတယ်။ သိပ်မကြာခင်မှာဘဲ အစောင့်ထဲမှ တစ်ဦးက မဖော်မရွေ ပြန်ဖြေတယ်။
“ထင်းတဲ အပြင်ဘက်ကို ခြေတစ်လှမ်းမှ  ထွက်ခွင့် မပေးဖို့ သခင်မ မှာကြားထားပါတယ်… အထဲမှာပဲ အသက်ရှူချောင်အောင် နေထိုင်လိုက်ပါ”
ရွှယ်ရုံအာလည်း ချိုသာစွာ ဆက်ပြော လိုက်ပါတယ်။
“ဒီထင်းတဲမှာ အိပ်ခန်း ဆီးအိုး တစ်အိုးမှ မရှိတော့ နေရတာ စိတ်မပျော်ရွှင်ပါဘူး၊ ညီမလေးကို အပြင်မထွက်စေချင်ရင် ဆီးအိုး တစ်အိုးလောက် ယူပေးနိုင်မလား”
သဘောမတူခင်မှာ အစောင့်နှစ်ဦးလည်း တွေဝေ သွားရပါတယ်။
ရွှယ်ရုံအာရဲ့ အရည်အချင်းက အရမ်းမမြင့်တော့ သူတို့လက်က မလွတ်မြောက် နိုင်ပါဘူး။ ဒါကြောင့်  သံသယ မထားဘဲ သူမအတွက် ဆီးအိုးတစ်အိုး ယူလာပေးလိုက်တယ်။
ဝေးကွာသွားတဲ့ ခြေသံများကို နားထောင်ရင်း ရွှယ်ရုံအာ မျက်နှာမှာ အပြုံးလေး ဖူးပွင့်လာခဲ့တယ်။ ထို့နောက် သူမလည်း ကျင်းယွီ ပေးတဲ့ အဆိပ်ပုလင်းကို ထုတ်ကာ သူမရဲ့ခန္ဓာကိုယ်ပေါ် တစ်စက် ချလိုက်ပါတယ်။
ဒီအဆိပ်က အရောင် အနံ့ အရသာ ကင်းမဲ့နေတော့ တခြားသူတွေ သတိထားမိမှာ မဟုတ်ဘူး။
 သိပ်မကြာခင်မှာပဲ အပြင်ဘက်မှ သံကြိုးသံကို ကြားလိုက်ရပြီး အစောင့်နှစ်ဦး ဝင်လာကာ ဝင်ပေါက်မှာ ရုပ်တု သဖွယ် လမ်းပိတ် ထားပါတယ်။
“ဒီမှာ မင်းရဲ့ ဆီးအိုးကို ယူထားဦး”
အစောင့်က မဖော်မရွေ ပြောကာ ဆီးအိုးကို မြေကြီးပေါ် ချထားလိုက်တယ်။
“ကျေးဇူးတင်ပါတယ် အစ်ကိုတို့”
ရွှယ်ရုံအာလည်း မော့ကြည့်ကာ နူးညံ့သိမ်မွေ့စွာ ပြုံးပြလိုက်ပါတယ်။ သူမရဲ့အသံက အလွန် နူးညံ့လွန်းတော့ သူတို့နှလုံးသားကို ကုတ်ခြစ် နေသလိုပါပဲ။
အစောင့်နှစ်ဦးက ပုံမှန်ဆိုရင်  တည်ငြိမ်သူများပါ၊ ဒါပေမဲ့ ရွှယ်ရုံအာက သူတို့ကို ကြည့်တော့ ဘာကြောင့်မှန်းတော့ မသိဘူး … သူတို့ရဲ့ နှလုံးသားဟာ ရင်ဘတ်မှ ခုန်ထွက်တော့မလို ခံစားမိပါတယ်။ လူပေါ်ကြော့ လူဆိုးမလေး ရွှယ်ရုံအာကို ချစ်ဖို့ ကောင်းတယ်လို့ ပထမဆုံး တွေးမိခဲ့ခြင်းပါ။
“အဟွတ် အဟွတ်”
 အစောင့်တစ်ဦးက ချောင်းခြောက်ဆိုးကာ ခုန်နေတဲ့ သူ့နှလုံးခုန်သံကို ဖိနှိပ်ချုပ်ချယ်ဖို့ ကြိုးစားပါတယ်။ ကံဆိုးချင်တော့ သူတို့မျက်ဝန်းများက ရွှယ်ရုံအာကို ခိုးခိုး ကြည့်နေမိကာ ရှက်ကိုးရှက်ကန်း ဖြစ်နေမိပါရဲ့။
အဆိပ်က အကျိုး သက်ရောက်မှု ရှိမှန်း သိရတော့ ရွှယ်ရုံအာမှာ ပီတိ ဖြာမိပါတယ်။ သူမရဲ့မျက်နှာမှာတော့ ပျော်ရွှင်မှု အရိပ်အယောင်ကို မပြဘဲ သနားစဖွယ် ဟန်ပန်ကိုပဲ ထိန်းသိမ်းထားခဲ့တယ်။
“အစ်ကိုတို့ရယ်… ညီမမှာ ဒီထင်းတဲမှာ နေရတာ မပျော်ပိုက်ပါဘူး။ လမ်းလျှောက် ထွက်ချင်မိပါတယ်၊ သွားလို့များ ရနိုင်မလားရှင်… ရဲ့အိမ်တော်ထဲက ထွက်မပြေးဘူးလို့ ရဲရဲကြီး အာမခံရဲပါတယ်နော်”
“ဒါ…”
အစောင့်နှစ်ဦးက တစ်ယောက်ကို တစ်ယောက် ဂနာမငြိမ်တဲ့ မျက်လုံးများဖြင့် ကြည့်နေမိတယ်။
“သခင်မက မိန်းကလေးကို ထွက်သွားခွင့် မပေးဖို့ အမိန့် ပေးထားတယ်”
ရွှယ်ရုံအာက သူမရဲ့လက်နှစ်ချောင်းကို ထောင်ကာ ကျိန်ဆို လိုက်ပါတယ်။
“ရဲ့အိမ်တော်က မထွက်သွားဘူး၊ အိမ်တော်မကြီးကို မသွားဘူးလို့ ကျိန်ဆိုရဲပါတယ်၊ တစ်ယောက်တည်း အေးအေးဆေးဆေး နေချင်မိလို့ပါ … သနားညှာတာသော အားဖြင့် ညီမလေးကို ကူညီပေးပါ အစ်ကိုတို့ရယ်”
 
***
 
အပိုင်း(၈၂၄)