9.Bölüm

47 2 0
                                    

Hastaneden çıktım ve eve gitmek için arabamı park ettiğim yere yürümeye başladım.Saate baktığımda saatin akşam 11'e geldiğini fark ettim.Bugün çok yoğundum ve o yüzden daha şimdi eve dönecektim.Bugün arabamı park edecek bir yer bulamadığım için arabayı bir sokağa park etmiştim.Ama şimdi o sokağa giremiyordum.Çünkü çok karanlıktı.Telefonun  ışığını açsamda bir fayda etmezdi çünkü telefonumun şarjı 2 olduğu için yarı yolda biterdi ve işler daha kötü olurdu.E bu saatte buralarda takside yoktu.O zaman yürüyecektim.Ama anca 2 saate varırdım.Evet arabayla yarım saat olan yol yürüyerek 2 saatti.Tabi ben arabayı normal hızda kullansam 1 saatte varırdım.Ama neyseki daha hiç ceza yetmemiştim.Nasıl oluyor bende anlamıyorum.O zaman ben şimdi ne yapacağım?Telefonuma mesaj geldi.Bilinmeyen numaraydı.
- Naber?
-Kötü
-Neden
-Arabamı ıssız bir sokağa park ettim ve şimdide alamıyorum.Eve yürüyerek gitsem 2 saat sürer.Ve saat 11.Yani kadın başıma ve yanlız saat 11 de dışarıda olmak beni korkutuyor.Tamam belki kendimi korurum.Ya koruyamassam.Ya bak ben çok fazla dizi ve film izliyorum o yüzden böyle oluyor.Ama şu anda korkudan titriyorum.
Evet aslında titrediğini hissetmemiştim öylesine yazmıştım.Ama sonradan titrediğini fark ettim.Hem korkudan hemde üşümekten titriyordum.
-Ve hava çok soğuk.Üşüyorum.
Evet bunu o gelsin diye ve yüzünü göreyim diye yazdım.Ve tam o anda şarjım bitti.
"Hayır!"şimdi ne yapacaktım.Kenarda bir kaldırıma oturdum ellerimi bedenime sardım ve dua etmeye başladım.
"Allahım lütfenn o gelsinde beni alsın."yoksa burada donarak ölecektim.Önümden bir motor gelince hemen ayağı kalkıp arkaya doğru gittim.Korkuyordum.Motor başka bir yola girdi ve gözden kayboldu.
"Yonca adamların işi gücü yok seni tecavüz mü edecekler allah aşkına."aklıma bir soru geldi.
"Ya ederlerse!"Birkaç adım daha arkaya attım.
"Ben bir daha böyle filmler izlersem allah beni çar-"bir bedenin beni belimden tutup göğsüne çekmesiyle lafım yarıda kaldı.Allahım hani tecavüz etmezlerdi.Çırpınmaya başladım.
"Bırak benii!"bıramıyordu.Ağlamaya ve çığlık atmaya başladım.Bana dokunmaması gerekti.Gözümün önüne bir telefon uzatıldı.Telefona baktığımda o bilinmeyen numarayla olan yazışmalarına vardı.Hatta ben en son attığım mesajdan sonra o
"Yonca"
"Yonca iyi misin?"
"Yonca ne oluyor aç şu telefonu yoksa deliricem."gibi mesajlar atmıştı.Evet bana şu anda sarılan adam oydu.Bilinmeyen numara oydu.Arkamı döndüm,kafamı onun göğsüne koydum ve daha çok ağlamaya başladım.Kollarımı boynuna sardım.
"Çok korkuyor...Be-ben ço...Ko-orkuyorum."Beni daha çok kendine çekti ve tek vücut olmamızı sağladı.Sonrada kafasını boynuma bastırdı öptü.Sonra kokladı.Ama ben hala kriz geçiriyorcasına ağlıyordum ve bu giddikçe artıyordu.Sanki bir çalar saat gibi tir tir titriyordum.Ayaklarım bedenimi taşıyamıyordu.Ve tam kendimi bırakmıştım ki o beni kucağına alarak düşmemi engelledi.Ama ben bilincimi kaybettim.
~~~

~~~

Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
BİLİNMEYEN NUMARAMWhere stories live. Discover now