De gevangene

Hoofdstuk 2 -Thee & Chocola

Versteend blijf ik zitten op de stoel. Ik hoor de voordeur met een luide klap dicht vallen. Het harde geluid, laat mij even in een krimpen van de schrik. Mijn vader is behoorlijk kwaad, maar waarom dat weet ik niet.

Nadat ik de vraag over mama had gesteld, ging zijn masker van steen weer op. Het praten over mama, mag ik nooit doen als hij in de buurt is. Hij wil er niet over praten of aan mama denken.

En dat doet mij enorm veel pijn.

Al vijf maanden, moet ik mama missen. In mijn gedachten zie ik de twinkelende ogen van mama weer levensecht voor mij. Met de rug van mijn hand wrijf ik ruw een paar tranen weg van mijn wangen, onbewust vielen de tranen al. Snel sta ik op van mijn stoel en loop haastig de keuken uit, ik moet mijzelf gaan afleiden. Mijn gedachten ergens anders op richten.

Met mijn hoofd gebogen, loop ik vlug door het huis. Met twee treden tegelijk ren ik de trap naar boven op. Omdat ik zo in gedachten verzonken ben en omdat ik mijn blik strak naar beneden richt, bots ik keihard tegen iemand op.

'Oh mevrouw, het spijt mij' heeft u zich bezeerd?.'

De lieve stem van Nora, laat mij bijna huilen. Ze klinkt zo bezorgd.

Net zoals mama altijd was. Ze was mijn moeder maar ook mijn beste vriendin.

Op school klikt het niet zo met mijn klasgenoten en ben ik altijd weer dat ene meisje dat nergens bij hoort. Of ze pesten mij, met het feit dat Dante ver Meer, mijn vader is. Alsof ik daarom heb gevraagd.

Daarom heb ik geen vrienden.

'Myron?'

Een vragende stem haalt mij terug naar het hier en nu. Mijn ogen richt ik langzaam op Nora. Als ik in haar ogen kijk, hou ik het niet meer. Ik barst in tranen uit en laat mijzelf tegen Nora aan vallen.

'Sorry..,' zeg ik tussen het huilen door tegen haar.

'Ssst. Stil maar meisje. Het is al goed.'

De kalme stem van Nora, laat mij al iets rustiger worden. Haar armen slaat ze om mij heen en wiegt mij langzaam heen en weer.

Ik snik en snotter nog steeds, als ze mij geruststellende woordjes toe fluistert.

'Weetje wat jij nodig hebt?, een warme kop thee en een groot stuk chocola' fluistert Nora in mijn oor. Vervolgens laat ze mij los en pakt mijn hand vast. Ze trekt voorzichtig aan mijn hand, om mij in beweging te krijgen.

Ik laat het maar toe en loop stilletjes achter Nora aan, terug naar beneden.

Even later zit ik in de keuken op de tafel, met een warme kop thee in mijn handen. Als mijn vader mij nu ziet, zittend met mijn billen op tafel, dan had hij dat echt niet goed gevonden.

Maar al met een voet over de drempel, kwam de kokkin meteen op ons afgelopen. Mijn gezicht was blijkbaar voor haar genoeg, om door te hebben wat ik nodig had.

Met haar hand, had ze uitnodigend op de tafel geklopt. 'Ga hier maar zitten lieverd, Tante Tineke weet precies wat jij nodig hebt' nadat ze mij een knipoog had gegeven, was ze terug gelopen naar het aanrecht om daar mijn speciale recept klaar te maken.

'Neem nog maar een stukje, daar word je groot en sterk van ' met een attent gebaar bied  Tineke mij nog een stukje chocola aan.

Met een kleine glimlach om mijn lippen, pak ik het van haar aan. 'Je word er eerder dik en vet van'.

Met een afkeurend gebaar, schud Tineke haar hoofd. 'Jij kunt wel wat meer vet, op je lichaampje krijgen, lieverd je bent zo mager als een plank.' teleurgesteld schud ze haar hoofd. De kleurrijke oorbellen die ze draagt, tinkelen zachtjes met haar beweging mee.