Chapter 82
ထိုကောင်စုတ်လေးအတွက်တော့ အက်ဒမန် သူ့သား၏ဦးနှောက်ကိုပင် ပြန်လည်ပြင်ဆင်ပေးချင်မိသည်။
" ငါတို့ ခုနကဆွေးနွေးခဲ့တာက အခြေကျပြီဆိုတော့ ဒီနေ့ညနေပဲစလိုက်တာပေါ့…ဘယ်ကနေ ဘယ်လိုစရမယ်ဆိုတာတော့ ငါ မင်းတို့ကို နောက်ကျရင် ပြောလိုက်ပါ့မယ်…"
မုထျန်းဟန် လီချန်းနှင့် ကျန်သောသူများကို ကြည့်ကာ
" ငါ ဒါကိုတော့ မင်းတို့ကိုပဲ ဒုက္ခပေးရတော့မှာပဲ… ဒါပြီးရင်တော့ လူတိုင်းကို အရက်ကောင်းကောင်းတစ်ခွက်လိုက်တိုက်ပါ့မယ်…"
မုထျန်းဟန်က မော့စစ်လန်ကို ဖြေရှင်းရာတွင် ကူညီရန် အောင်အောင်မြင်မြင်စည်းရုံးနိုင်သွားကြောင်းကို သိလိုက်ရသည့်အတွက် မော့တိ အလျင်အမြန် သူ၏ကျေးဇူးတင်မှုကို ဖော်ပြလိုက်ပြီး ဦးညွှတ်ကာ
" ကျေးဇူးတင်ပါတယ် ဦးလေးတို့ … ကျေးဇူးအများကြီးတင်ပါတယ်…"
" အိုက်ယား ဒီလောက်လည်း ယဉ်ကျေးနေဖို့မလိုပါဘူး… ငါတို့လည်း အဲ့ကိစ္စနဲ့ပတ်သက်ပြီး အတော်လေးစိတ်ခုနေတာ.. မင်းအကူအညီမတောင်းရင်တောင်မှပဲ ငါတို့ သူ့ကိုသူရှိနေသင့်တဲ့နေရာကို ပို့ပစ်ဦးမှာ…"
ဂျော့ခ်ျမှ မော့တိကို ပြောလာခဲ့သည်။
" အမှန်ပဲ ဒီလိုလူက သူနဲ့ထိုက်တန်တဲ့အရာကို ရသင့်တယ်…"
ချုတ်မှ ထပ်ပေါင်းလိုက်သည်။
" ဒါပေမယ့်လည်း ကျွန်တော်က ဦးလေးတို့ရဲ့အကူအညီကို ရခဲ့တာဆိုတော့ ကျွန်တော့်ရဲ့ကျေးဇူးကို ပြန်ပြသင့်ပါတယ်… ဒါတွေပြီးသွားရင် ကျွန်တော့်ကိုအားလုံးက ထမင်းဖိတ်ကျွေးခွင့်ပေးမယ်လို့ ထင်ပါတယ်…"
" သူတို့ မင်းဖိတ်တာကို ကျိန်းသေပေါက်လက်ခံမှာပါ…"
မုထျန်းဟန် မော့တိ၏ဆံပင်ပျော့ပျော့လေးကို ပွတ်သပ်ပေးလိုက်ပြီးနောက် ပုခုံးပေါ်သို့ လက်တင်လိုက်သည်။
" မင်းကသူတို့ကိုအစားကောင်းတွေနဲ့ ဧည့်ခံပြီး ကိုယ်ကတော့ ဝိုင်ကောင်းကောင်းနဲ့ဆိုတော့ သူတို့ရူးနေမှပဲ ငြင်းလိမ့်မယ်…"
