Chapter 11
မော့ဝုဟန်က စိတ်ရှုပ်မခံလိုကြောင်း တွေ့လိုက်ရသောအခါ သူက စိတ်ရှုပ်အောင် မလုပ်တော့ဘဲ အားလုံးနှင့်အတူ ထွက်သွားလိုက်ရ၏။
“ဒါက အမှန်ပဲ ဆိုပေမယ့် ပေါ့ပေါ့လေး မစမ်းကြည့်နဲ့…”
“သေတဲ့အထိတော့ အာမမခံဘူးဆိုပေမယ့် ဖြစ်နိုင်ချေတော့ ရှိတယ်…”
“လွန်ခဲ့တဲ့ရက်အနည်းငယ်လောက်က ငါတို့ရဲ့ဆေးရုံကို မတော်တဆ ပင်နယ်ဆလင်နဲ့ ဝိုင်ရောသောက်ပြီး အရေးပေါ် ကုသမှုခံဖို့ ရောက်လာတဲ့ လူနာတစ်ယောက် ရှိတယ်… သူ ရောက်လာတဲ့အချိန်မှာ လုံးဝ နောက်ကျနေပြီ…”
“ငါ့အတန်းက မှတ်စုတွေ မင်းကို ပြမယ်… လူသားတစ်ယောက်ရဲ့ ခန္ဓာကိုယ်ထဲမှာ ပင်နဆလင်နဲ့ အရက် ရောသွားမယ်ဆိုရင် ဥပမာအနေနဲ့ သွေးတိုးတာ၊ နှလုံးခုန်နှုန်း မြန်လာတာ၊ အသက်ရှူကြပ်တာနဲ့ ပြင်းထန်တဲ့ အခြေအနေမှာ အသက်အန္တရာယ်ထိ ဖြစ်နိုင်တဲ့အထိ နောက်ဆက်တွဲ အကျိုးဆက်တွေ ဖြစ်လာဖို့ လွယ်တယ်… အဲ့ဒါကြောင့် ပင်နဆလင်ကို သောက်မယ်ဆိုရင် အရက်သောက်လို့ မရဘူး… မတော်တဆ ဖြစ်နိုင်ချေတွေကို ကာကွယ်ဖို့အတွက် တစ်ပတ်လောက်တော့ အရက်မသောက်ဘဲ ရပ်ထားတာ အကောင်းဆုံးပဲ…”
“ဒါကို မစမ်းကြည့်ပါနဲ့… အတန်းပဲလစ်လိုက်စမ်းပါ…”
“ပင်နဆလင်ကို သောက်ပြီးရင် အရက် မသောက်နဲ့…”
“ဒီလိုမျိုး ဘယ်တော့မှ မလုပ်နဲ့…”
“ငါ ငိုမိတော့မယ်… ငါ ဘာလို့ မင်းကို ဒီအကြောင်းတွေ ပြောနေရတာလဲ…”
“ငါ မင်းကို Blacklist ထဲ ထည့်လိုက်တော့မှာ… မင်းကို နောက်ထပ် ဆေးပညာအကြောင်းတွေ မပြောပြတော့ဘူး…”
“…”
မော့ဝုဟန်က မျက်မှောင်ကြုံ့ရင်း ပြန်ဖြေလိုက်သည်။
“ကောင်းပါပြီ… မစိုးရိမ်ကြပါနဲ့တော့… ငါ မအောင်မြင်ခဲ့ဘူး.. ပြီးတော့ အနာဂတ်မှာလည်း ဒါမျိုး ထပ်ပြီးတော့ မလုပ်တော့ပါဘူး… ဟုတ်ပြီလား…”
နောက်တစ်စက္ကန့်အကြာတွင် ပြန်စာ ရောက်ရှိလာသည်။
“မအောင်မြင်ဘူး ဟုတ်လား… ဆိုလိုတာက မင်း တကယ် ကြိုးစားကြည့်ခဲ့တယ်ပေါ့လေ…”
