Chapter 49
သို့သော် ဤသည်မှာ လုံးဝ အဓိပ္ပာယ်မရှိပေ။ အကြောင်းမှာ ယခုအချိန်တွင် မော့လျှိုကွေ့က သူ ဂိမ်းများ ဖန်တီးတတ်ကြောင်းကို မသိသေးသောကြောင့် ဖြစ်သည်။
မော့တိ၏ ဖြူဖပ်ဖြူလျော် ဖြစ်သွားသော မျက်နှာလေးကို မြင်လိုက်ရသောအခါ မုထျန်းဟန်က ထပ်မေးလိုက်သည်။
“ဘာဖြစ်လို့လဲ ကောင်လေး… မင်းက ယဲ့ကောရှန်ကို သိလို့လား…”
“အင်း… သေချာပြောရမယ်ဆိုရင်တော့ သိပ်မသိပါဘူး… မော့မိသားစုကပဲ သူနဲ့ ရင်းနှီးနေတာပါ… ပြီးတော့ သူတို့ရဲ့ဆက်ဆံရေးက သိပ်မဆိုးဘူးလို့ ပြောရမယ်…”
“မော့မိသားစုရဲ့ မိတ်ဆွေကောင်း ဟုတ်လား…”
မုထျန်းဟန်၏ မျက်ခုံးနှစ်ဖက်မှာ အတူတကွ စုစည်းသွားပြီး သူ့အမူအရာမှာ လေးနက်သွားလေသည်။
"မင်း ဂိမ်းတွေ ရေးဆွဲတတ်နေပြီဆိုတာကို သူတို့ သိလား…”
“မပြောတတ်ဘူး… ကျွန်တော် မှတ်မိသလောက်ဆိုရင်တော့ သူတို့တွေ မသိပါဘူး…”
မော့တိကလည်း ဤကိစ္စနှင့် ပတ်သက်ပြီး သိချင်နေသည်။ ဤသည်မှာ တိုက်ဆိုင်မှုသက်သက်ပေလော သို့မဟုတ် မော့မိသားစု၏ လက်ချက်ပေလော။ အကယ်၍ ၎င်းမှာ မော့မိသားစု၏ လက်ချက်ဆိုပါက သူ ဂိမ်းများ ဖန်တီးတတ်ကြောင်း သူတို့ မည်သို့ သိသွားကြပါသနည်း။
“ထားလိုက်ပါတော့… ကိုကို သူတို့အကြောင်း မပြောပဲနေရအောင်… ကျွန်တော်တို့တွေ ကြိုပြီး စိတ်ပူမနေဘဲ ဖြစ်လာတော့မှသာ မီးစင်ကြည့်က ကြတာပေါ့… ကိစ္စတွေက သူတို့ စီစဉ်တဲ့အတိုင်း ဖြစ်လာမှာ မဟုတ်ပါဘူး…”
မော့တိက ရည်ရွယ်ချက်ရှိရှိဖြင့် စကားလမ်းကြောင်း လွှဲရန် ကြိုးစားလိုက်သည်။
“ကျွန်တော် နှစ်လနီးပါးလောက် ကောင်းကောင်း အနားမယူခဲ့ရတာ… ဒီနေ့တော့ ကျွန်တော် ကောင်းကောင်းစားပြီး ကောင်းကောင်း အနားယူရမယ်…”
“ပြဿနာမရှိပါဘူး…”
မော့တိက ဤကိစ္စကို မပြောချင်ကြောင်း မြင်လိုက်ရသည့်အတွက် မုထျန်းဟန်က သူ့နောက်မှ အလိုက်သင့် ပြောပေးလိုက်သည်။
