ထိုအခိုက်တွင် မော့တိက သူကိုယ်တိုင် အစားအသောက်များအား သွားယူနေလေသည်။
မော့တိက သူ့ပန်းကန်ထဲသို့ စတိ့ခ်တစ်ခု ထည့်လိုက်သည်။ သူက တစ်ကိုက်ကိုက်လိုက်ပြီးနောက် မုထျန်းဟန်၏ စတိ့ခ်နှင့် လုံးဝမယှဥ်နိုင်သည်ကို သတိပြုမိသွားသည်။ မုထျန်းဟန်၏ စတ့ခ်က ယခုထက် အဆတစ်ထောင် ပိုကောင်းသည်ဟု ထင်မိသည်။
"ဟေး၊ မင်းက ဒီကဝန်ထမ်းလား၊ ငါဘာလို့ အရင်ကမင်းကို မမြင်ဖူးပါလိမ့်"
မော့တိ ဖျော်ရည်အချို့ယူဖို့ ပြုစဥ် သူ့နောက်မှနေ၍ တစ်စုံတစ်ယောက်က စကားပြောလာသည်။ သူ့ကိုပြောနေသကဲ့သို့ ခံစားရသဖြင့် သူက လှည့်ကြည့်လိုက်သည်။
1.85မီတာမျှ ရှည်လျားသည့် တာဝါကောင်လေးက(အရပ်ရှည်လို့ခေါ်တာပါ) သူ့အား တောက်ပစွာ ပြုံးရင်း စကားဆိုသည်။
"မင်းက ရိုဒယ်လား"
မော့တိက ချက်ချင်းပင် အက်မန်၏သားနာမည်က ရိုဒယ်ဖြစ်ကြောင်း တွေးမိသွား၏။
ဘယ်လိုတောင် ကြီးထွားနေတာလဲ။ ဒီတစ်ယောက်က လုံးဝကို ဆယ့်လေးနှစ်အရွယ်နဲ့ တူမနေဘူးလေ။
"အိုး မင်းငါ့ကို သိတယ်လား"
ရိုဒယ်မှာ စိတ်လှုပ်ရှားသွားပြီး ချက်ချင်းပင် မော်တိအနားသို့ ချဥ်းကပ်လာသည်။
"မင်းပုံစံက ဝန်ထမ်းနဲ့မတူဘူး၊ မင်းနဲ့ငါက ရွယ်တူပဲလို့ထင်တယ်၊ တစ်ယောက်ယောက်ရဲ့သားလား၊ စကားပြောဖို့ ရွယ်တူချင်းတွေ့ရတာ ကောင်းလိုက်တာကွာ၊ လာပါ wechatချင်းလဲရအောင်"
မော့တိ ရိုဒယ်လ်၏ဝမ်းသာပီတိဖြစ်နေသည့်မျက်နှာကို ကြည့်ကာ စက္ကန့်အနည်းငယ်ကြာအောင် ငြိမ်သက်သွားပြီးနောက် ခေါင်းငြိမ့်လိုက်သည်။
" အဲ့ဒါဆိုရင် မင်းဘယ်သူနဲ့လာခဲ့တာလဲ…"
မော့တိနှင့်စကားပြောနေရင်းမှ ရိုဒယ်လ် Wechatကိုဖွင့်နေခဲ့သည်။
" ငါ့ရဲ့… ကိုကို မုထျန်းဟန်နဲ့.."
" မင်းသူ့ကို အစ်ကိုတစ်ယောက်လို့ သတ်မှတ်ထားတာလား… ဒါကမဟုတ်သေးဘူးနော်.. သူ့ကိုဦးလေးလို့ခေါ်သင့်တာ… သူနဲ့ငါ့အဖေက မျိုးဆက်အတူတူပဲ ပြီးတော့ သူကနှစ်ဆယ့်ရှစ်နှစ်တောင်ဖြစ်နေပြီ… မင်း သူ့ကို ကိုကိုလို့ မခေါ်သင့်တော့ဘူး…"
Part-81
Start from the beginning
