-ACEMİ MÜSLÜMAN-

20. Bölüm

Merhabalar ❤

Uzun bir aradan sonra tekrardan yeni bölüm ile karşınızdayım. Öncelikle bu kadar uzun sürmeyecekti ancak bir takım sorunlar yüzünden böyle oldu.

Anlayışınız ve sabrınız için teşekkür ederim ❤

İthaf isteyenler beni wattpad üzerinden takip etmeyi unutmasınlar.

Ve yarım milyon oldukkk

ACEMİ MÜSLÜMAN 500 BİN ❤

İLGİNİZ İÇİN ÇOK TEŞEKKÜR EDİYORUM EFENDİMMMMMMM

Bölüm şarkıları
(ŞİDDETLE DİNLEMENİZİ TAVSİYE EDİYORUM.)

👇

1- Yüzyüzeyken konuşuruz - Dinle beni bi'

2- lp- lost on you

OY VE YORUMLARINIZI EKSİK ETMEYİN DİYOR VE SİZİ BÖLÜME UĞURLUYORUMMM

İYİ OKUMALAR...

Gökyüzünü kaybetmiş bir şehir gibi hissediyorum. E.A

Sevdiğim bir yazarın söyle bir sözü vardır; Sevmeyi bilmeyen bir insan,kendine sevgi mezarlıkları kazar.

Benim sevgi mezarlıklarım vardı. Biri babama aitti,biri anneme.

Biri de kendime.

Kendime...

Sevginin beni bulamayacağına o kadar emindim ki içime bir mezar kazıp onu gömmüştüm.

Şimdi ise o mezarı açmaya çalışan biri vardı.

Çürümeye yüz tutmuş ruhumu,kalbimi istiyordu.

Kim çürümüş bir kalbi isterdi ki?

Ya da kim sevilmeyeceğine emin olan bir kadını severdi.

O sevmişti.

Dudaklarımda hissetiğim ıslaklık beni kendime getirdi.

Ağlıyordum.

Gözyaşlarım yanağımdan akıp dudaklarıma mesken edinmişlerdi.

"Susma. Herkese gülen sen son bir buçuk yıldır,bir gülüşü bile bana çok gördün."

Sözleri beni daha çok ağlatacak sandım. Öyle de oldu. Gözyaşlarım hızla akmaya devam etti.

"Susma,beni pişman etme."

Dudaklarım titredi. Kan akışım yavaşladı. Aklıma düşen anı beni daha da dağıtırken konuşmam için adeta yalvaran bu adam,bende travma kalan olayı beynimin en ücra köşesinden çekip tekrar hatırlamamı sağladı.

-2015-
~ANKARA~
Yazarın anlatımı ile-

Samanyolu mahallesinde bulunan 35 ev bugün sessizliğe gömülmüştü. Çocuklar evlerine kapanmış,top peşinde koşmak yerine evlerindeki televizyonlardan çizgi film izliyorlardı. Sabah saatlerinde kalkan cenazenin durgunluğu akşam saatine kadar sürmüştü. Sürmeye devam ediyordu...

Öyle ki durumun ciddiyetini çocuklar bile fark etmiş ve bugün cenazeden sonra evlerine kapanmışlardı.

Ölen kişi yaşlı bir adamdı. Mahalle tarafından çok sevilen, kimseye zararı olmayan, karısı ile tek yaşan Zahir amcaydı.