അവൻ മന്ദഹസിച്ചു.
"ആണോ?"
അവൻ്റെ ഓരോ വാക്കും, നോക്കും എന്നെയും, ഞാൻ എൻ്റെ ഉള്ളിലെ ഇരുണ്ട കോണിലായി ഉറക്കി കിടത്തിയ, മൂടിക്കെട്ടിയ എല്ലാത്തിനെയും അവനിലേക്ക് ആനയിക്കുന്നു. തൊട്ടടുത്ത് ഇരുന്നിട്ടും അവൻ തൊടാതെ തന്നെ എൻ്റെ വസ്ത്രങ്ങളുടെ കെട്ടുകളഴിഞ്ഞ് അവൻ്റെ കാൽക്കൽ വീഴുന്ന പോലെ, നിമിഷങ്ങൾക്കുള്ളിൽ എൻ്റെ ഉള്ളിലായി ഞാൻ ഒതുക്കി കൂട്ടിയ അവൾ... എത്ര വെറുത്താലും അവളെൻ്റെ പാതിയാണ്. എൻ്റെ പൂർണ്ണത.
അവൻ്റെ മുൻപിൽ ഞാനിപ്പോൾ നഗ്നയാണെന്ന പോലെ ഒരു തോന്നൽ.
എൻ്റെ വിചാരം അവൻ ഗ്രഹിച്ചെന്ന് തോന്നിക്കും വിധം അവൻ്റെ പതിഞ്ഞ ശബ്ദം എൻ്റെ കാതുകളിൽ. എൻ്റെ പേരാണെന്ന് തോന്നുന്നു.
എൻ്റെ ഉള്ളിൽ ഇപ്പൊൾ അവൾ മാത്രം.
"നിന്നോട് പല വട്ടം പറഞ്ഞതല്ലേ വേണ്ടാ എന്ന്? എന്നെ പുറത്ത് കൊണ്ട് വന്നാൽ നിൻ്റെ അവസാനമാണെന്ന് നിനക്ക് അറിയാവുന്നതല്ലെ?"
"അറിയാം. എങ്കിലും, നിന്നിലെ ഈ നിന്നെ, നിന്നിലെ ഈ മൃഗത്തെ ഞാൻ സ്നേഹിക്കുന്നു. ഒരിക്കലും കാണില്ലെന്ന് കരുതിയ നീ ഇപ്പൊൾ എൻ്റെ മുൻപിൽ..." പറഞ്ഞത് മുഴുമിപ്പിക്കാൻ അനുവദിക്കാതെ ഞാൻ അവന് നേരെ ചീറി.
അതാ. അതാണ് എനിക്ക് വേണ്ടത്.
അവൻ്റെ കണ്ണുകളിൽ നിഴലിക്കുന്ന ആ ഭയം. അവൻ്റെ ശരീരം തണുത്തിരിക്കുന്നു. ധൈര്യം സംഭരിച്ച് അവൻ്റെ വിറക്കുന്ന വിരലുകൾ എൻ്റെ നീരെ അവൻ നീട്ടി. എൻ്റെ പേര് അവൻ വിളിച്ചു.
ഞാൻ അട്ടഹസിച്ചു.
"പിന്തിരിപ്പിക്കാൻ ശ്രമിക്കുകയാണോ? എന്നെ പുറത്ത് കൊണ്ടുവന്നത് നീ.
നീ ചോദിച്ചു വാങ്ങിയ നിൻ്റെ അന്ത്യം... ഞാനായിട്ട് എന്തിന് കുറയ്ക്കണം?"
അവൻ്റെ അവസാനം എൻ്റെ കൈ കൊണ്ടാവും എന്ന ചിന്ത അവളെ ആഹ്ലാദത്തിൽ ആഴ്ത്തുന്നത് ഞാൻ അറിഞ്ഞു.
പതിവില്ലാത്ത തിളക്കം എൻ്റെ കണ്ണുകളിൽ കണ്ടത് കൊണ്ടാവണം അവൻ ഭയന്ന് പിന്നിലേക്ക് നീങ്ങുന്നുണ്ട്. കസേരയിൽ തട്ടി അവൻ ഇരുന്നുപോയ അവനെ വികൃതമായ ഒരു ചിരിയോടെ അവൾ നോക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നു.
അടുത്തത് എന്ത്?
