DİRİLİŞ (Zombiler)

BÖLÜM 40

Hala oturmuş durumu idrak etmeye çalışıyorduk. Üçümüzde konuşmuyorduk, sadece düşünüyorduk. Radyolarda Montreal de güvenili yer diyordu ama asıl cehennem burasıydı çünkü geldiğimiz yer yani Los Angeles da zombiler gece gündüz vardı heryerde ,hızlı değil yavaştılar , bir şey anlamıyorlardı sadece tek duyguları vardı oda saldırmak. Evet bir ses gelince hepsi o yöne giderlerdi ama bir kaç saat önce gördüğümüz zombi gibi değildi. O çok farklıydı ve nasıl oluyorda güneş ışınları onları yakıyordu.

Güneş ışınlarının onları yakması güzel bir şey çünkü bu sayede ölüyorlar ama onlar güneş ışınlarının ne olduğunu ve gündüz değil gece çıkmaları gerektiğini bilecek kadar zeki.
İşte bu en korkunç olan şeydi.

Düşüncelerden çıkıp evin içine baktım çok büyük bir ev değildi küçük ve tatlı bir ev.
Guruldayan karnımızla birbirimize baktık. Acıkmıştık.
"Çanta da sadece bir iki paket bisküvi kaldı ama bir kaç şişe suyumuz var hala." Diyip çantayı açtım. Suyu ve bisküviyi önümüzdeki sehpanın üzerine koydum.
"Mutfağa bakalım Freya belki bir şeyler vardır."
Diyen Sera'yla kalkıp mutfağa gittik. Küçük bir evin küçük bir mutfağı.
Bir şey olma ümidiyle buz dolabını açtım ama boştu.
"Belki bu dolaplarda bir şey vardır."
Mutfakta bulunan tüm dolapları açtık ama sadece tabak ve çanak vardı. Hiçbir şey yoktu. Musluğu açtığımda su akıyordu buna sevinmiştik ama suyla doymazdık.

Yiyicek bir şey bulamama kırıklığıyla odaya gidip oturduk tekrar. Rex boş ellerimizden bir şey bulamadığımızı anlamıştı.
Sehpaya bıraktığım bisküviyi açıp üçümüze eşit bir şekilde paylaştım. Bir kaç bisküviyi yedikten sonra suyumuzu içip oturduk.
"Yiyicek bir şey yok ama sular geliyor Rex." dedi Sera gülümseyerek.
"Buda iyi bir şey gündüz yiyicek bir şeyler bulabiliriz etrafta." diyip onu onayladı Rex.

Saate bakmayı bırakmıştım çünkü onunda pili bitmişti. Saat gece yarısı olmalıydı.
Olduğum yerde oturmuş Maria dan kalan bebeğe bakıyordum.
Ah Maria.
Masum bir kadın Maria. Ailesini eşini kaybeden , bebeğini kaybeden ve istismara uğrayan Maria. Zombiler çıkmasaydı bunu yaşamayacaktı. Eğer zombiler çıkmasaydı hiçbirimiz hiç kimseyi kaybetmeyecektik ve hiçbir şey yaşamayacaktık.

Dışardan zombi çığlıkları geliyordu hâlâ, gece onlar için avlanma zamanıydı.
Bugün ki zombi  çığlık sesine koşmuştu iletişim kuruyorlar dı resmen lanet olası yaratıklar. Acaba kimi yakaladılar da o tarafa koştu o zombi. Burda hala insan varmı bilmiyoruz belki biz geç geldiğimiz için kimseyi göremedik.
Yarın sabah belki yiyicek aramaya çıkınca onları görürdük. Görürdük değil mi?