ကံဆိုးတဲ့ တောသူမလေးရဲ့ယောကျ်ားက သောက်ရမ်းချမ်းသာတယ်

17

အခန်း 17: ဝိညာဉ်တစ်ခု

Eng translator- Lonelytree

ဟုတ်တယ် မျက်လုံးတွေဖြစ်​သည်​။

အရင်တုန်းကတော့ ဂြိုလ်ဆိုးမရဲ့မျက်လုံးတွေက သနားစရာကောင်းသည်။ သူတို့သည် ဘဝအတွက် အားကိုးရာမဲ့မှုနှင့် စိတ်ပျက်အားငယ်မှုများဖြင့် ပြည့်နှက်နေခဲ့သည်။

သူတို့သည် ရှင်သန်မှုအတွက် ရုန်းကန်မှုတွင် မူလပိုင်ရှင်၏ စိတ်ပျက်အားငယ်မှုနှင့် နာကျင်မှုကို ပြသခဲ့သည်။ ယခုမူ မျက်လုံးများသည် နက်နဲ စူးရှသော အကြည့်များဖြင့် ပြည့်နှက်နေသည်။ သူတို့သည် ဘဝတွင် တက်ကြွမှုနှင့် ယုံကြည်မှုအပြည့်ရှိသည်။

မာနကြီးတဲ့ အရိပ်အယောင်လည်း ရှိနေတယ်။ ကမ္ဘာကြီးက သူမမျက်လုံးထဲမှာ ဘာမှမရှိသလိုပဲ။ သူမသည် ကမ္ဘာကို အထင်အမြင်သေးသည့်ပုံစံပင်။

လင်းသ၀ေ အံ့သြသွားသည်။

ဤပြောင်းလဲမှုသည် မယုံနိုင်လောက်အောင်ဖြစ်ခဲ့သည်။ လင်းယွဲ့လန် တွင် ဤအပြောင်းအလဲကို ဘာက ဖြစ်စေသနည်း။

"တစ္ဆေ၊ တစ္ဆေ!" လင်းစစ်နိုင် သည် ရှုပ်ပွနေသော လင်းယွဲ့လန် ကို ကြည့်ကာ ထိတ်လန့်စွာ ချက်ခြင်း အော်ဟစ်လိုက်သည်။ သူသည် လင်းသ၀ေနောက်တွင် ပုန်းနေပြီး တကိုယ်လုံး တုန်နေသည်။

လင်းယွဲ့လန် ပေါ်လာသောအခါ လင်းစစ်နိုင် သည် ကြီးမားသောတောင်တန်းကြီးပေါ်မှ ဆင်းလာသကဲ့သို့ ခံစားရသည်။ သူသည် သေခါနီးတွင် ရှူရှိုက်နေရသလိုပင်။ ဒါဟာ ကြောက်စရာကောင်းတဲ့ ခံစားမှုတစ်ခုပါပင်ဖြစ်သည်။

တခြားသူများသည်   လင်းစစ်နိုင်ကဲ့သို့ ကြီးကြီးကျယ်ကျယ် မပြုမူကြသော်လည်း လင်းစစ်နိုင်အော်သည်ကို ကြားသောအခါတွင် အပြစ်ရှိသူများသည် အခြားရွာသားများ၏ နောက်ကွယ်တွင် မပုန်းအောင်းဘဲမနေနိုင်ကြပေ။

လင်းယွဲ့လန် ကို သူတို့ ကြောက်ကြသည်။

သူတို့ကိုဖမ်းဖို့ လာမှာကို  ကြောက်နေကြသည်။ အသားဒိုင်းအဖြစ်လုပ်ထားသော လင်းသ၀ေက မျက်မှောင်ကြုတ်လိုက်သည်။ သူရဲဘောကြောင်တဲ့အပြုအမူအတွက် လင်းစစ်နိုင် ကို မုန်းတီးခဲ့ပါတယ်။ သေချာတာပေါ့သူဘာမှကို မပြောခဲ့ပေ။