"Je maakt me compleet" // Mabbie

- panic attack

In de ochtend wordt ik wakker om 08:00, best prima geslapen. Ben een paar keer onrustig wakker geworden maar ben dan ook wel weer snel in slaap gevallen. Ik merk dat slapen een stukje beter gaat laatste tijd.

Ik maak me snel klaar voor de dag en eet een cracker met kaas. Dan stap ik in de auto en zet ik wat muziek op, in m'n playlist zit natuurlijk ook onze eigen nummers.

Je blik richting mij. En dat is waar ik me realiseerde dat ik echt fout zit.

Is dat nou echt wat je zei?
M'n kussen ruikt nog steeds naar jou.

Al de keren dat we samen in slaap zijn gevallen in zijn bed borrelen zich weer naar boven in m'n hoofd. Ik zie alles weer voor me. Hoe hij me naar hem toe trok, hoe we knuffelend op de bank en in bed lagen. Hoe ik echt even van die momenten kon genieten en hoe ik er rustig van werd.

In mijn hoofd was ik allang getrouwd.

En wat nou als dat echt zo is, wat nou als Rob echt zo denkt. Daar heb ik eigenlijk nog nooit over na gedacht. Rob doet dat knuffelen en om me geven toch ook niet om geen reden? Ik snap dat je als vrienden ook om elkaar kan geven, natuurlijk. Maar dat knuffelen doe je toch niet een hele week lang als gewoon vrienden? Ik merk dat ik nogal paniekerig wordt.

Hoe ging je zo van honderd naar één?

Tranen vormen zich in m'n ogen, het is allemaal mijn schuld. En inderdaad, hoe de fuck ga ik ineens van honderd naar één? Het gebeurt gewoon. Een traan rolt over m'n wang, ik heb het echt verpest. Ik vertel het Rob niet omdat ik het niet wil verpesten, maar nu verpest ik het alsnog door mijn gedrag. Ik verpest het allemaal. Het is mijn schuld. Kut kut kut.

Ik was één uit de miljoen, maar het was niet gemeend.

Jawel.. jawel ik meen het wel. Kut.

Ik zet de radio uit. Ik kan echt niks meer van die liedjes horen. Tranen rollen over mijn wangen en m'n zicht wordt wazig. Het is gevaarlijk om nu te blijven rijden. M'n ogen zijn gevuld met tranen en ik voel paniek. Paniek paniek paniek.
Ik zet m'n auto op de parkeerplaats van een tankstation.

Ik moet iemand bellen. Iemand.. maakt niet uit wie.

Ik pak m'n telefoon terwijl ik nogal begin te hyperventileren. Ik ga naar m'n whatsapp, de eerste en beste persoon die boven aan staat klik ik aan. Ik druk op het 'bellen' knopje en zet het op luidspreker.

"Hey Matthy? Wat is er?" Vraagt de persoon. Ik herken de stem,

Raoul. Gelukkig.

Hij hoort me hyperventileren, ik doe de auto uit en leun met m'n armen op het stuur, dan leg ik mij hoofd op m'n armen en probeer rustig te blijven.
"Matt? Gaat het goed?" Vraagt hij door en ik hoor hem ergens heen lopen.
"Ra-raoul" zeg ik zachtjes en pak de telefoon van m'n schoot af.
"Ja? Wat is er matthy? Ik maak me zorgen, heb je een paniekaanval??" Vraagt hij met een bezorgde toon.
"Ja." Is het enige wat ik uit m'n mond kan brengen.

"Oké, het is oké, Doe maar rustig. Adem in en uit, het komt goed." Zegt hij rustig, ik doe wat hij zegt. "Matthy doe wat ik zeg oke? Noem 3 dingen die je nu ziet." Zegt hij rustig, ik kijk een beetje op terwijl er tranen over m'n wangen rollen en aardig aan het hyperventileren ben. Ook begin ik te zweten. "Een tank-tankstation, bo-bomen en een prullenbak." Zeg ik voorzichtig. "Goed zo, noem nu 2 dingen die je aanraakt." Gaat hij rustig door. "Stuur en telefoon." Zeg ik, daar kwam ik snel op. Ik merk dat ik rustiger begin te worden, het hyperventileren wordt stukken minder maar ben wel nog aardig aan het zweten. Ook snik ik nogal. "Oké heel goed, nu 1 ding dat je ruikt." Zegt hij nogmaals. "Benzine." Zeg ik snel en strek m'n rug door m'n hoofd tegen de hoofdsteun aan te leggen. Ik adem snel in en uit, ik voel m'n lichaam langzaam tot rust komen. Het zweet staat me op m'n voorhoofd.

"Gaat het goed met hem?" Hoor ik uit de telefoon, dat is zeker niet raoul. Maar wie het wel is kan me nu weinig schelen.

Pov Raoul:

"Gaat het goed met hem?" Vraagt Rob naast me, zijn gezicht staat op bezorgdheid en een beetje woede. Waar die woede vandaan komt weet ik niet. Ik knik geruststellend naar hem. "Matt gaat het?" Vraag ik aan hem. "Ja.." zegt hij vermoeiend. "Matthy, ik denk niet dat het goed is als je nu nog naar kantoor komt en een hele dag gaat opnemen. Ga alsjeblieft naar huis en rust wat uit, je klinkt vermoeid." Zeg ik bezorgd. Ik hoor hem zuchten. "Ja.. misschien wel. Dankjewel raoul." Zegt hij en hoor zijn deur dichtslaan. "NaTuurlijk, waar ga je heen?" Vraag ik hem snel. "Effe wat drinken en broodje halen bij tankstation en dan maar weer terug naar huis denk ik." Zegt hij rustig. "Oké, rust alsjeblieft uit als je thuis komt. Ga niet nog editten of video's opnemen. Je hebt de rust nodig." Zeg ik tegen hem.

Het is waar, hij heeft echt z'n rust nodig.

"Als je wilt kan je me dan, als je thuis bent, appen waardoor dit kwam?" Vraag ik hem. "Ja zal ik doen, dankjewel Roel." Hoor ik hem zeggen en hoor dat hij drinken uit de koeling pakt. "Zeg alsjeblieft geen Dankje Matthy, bel me als er iets is oké? je bent me echt niet tot last." Vraag ik hem wetende dat hij meestal geen mensen wil lastig vallen met zijn 'problemen'. "Ja is goed, thanks nog en ik spreek je later." Zegt hij, "spreek je later." Zeg ik lief en hang op.

"Rob?" Vraag ik gelijk aan de jongen die nog steeds bezorgd naast me staat, hij knikt. "Heeft matt al met je gepraat afgelopen 2 dagen?" Vraag ik hem met samengeknepen ogen. "Nee, hij negeert m'n appjes en heb gister geprobeerd met hem te praten maar hij was heel kortaf." Verteld hij me. "Ah.." zeg ik en draai me een kwartslag om zodat ik nu recht op de bank zit. Toen Matthy me belde ben ik even naar boven gelopen want ik was al op kantoor. Het kwartje valt misschien wel een beetje.

"Ik heb mezelf beloofd dat als hij vandaag niet tegen me ging praten dat ik zelf naar z'n huis toe zou gaan, maar dat is misschien ook geen goed idee." Zegt hij zuchtend. "Nee.. ik denk dat je dat alsnog moet doen. Hij negeert je, dus misschien is het juist goed dat je er onverwachts staat. Hij heeft dan geen tijd om te denken." Zeg ik tegen hem en versterk m'n suggestie door met m'n handen te praten. Hij knikt, "ja misschien is dat wel een goed idee, zal ik na de opnames gaan?" Vraagt hij. Ik knik "goed idee." Zeg ik erachter.

Die dag hebben we de hele dag opnames en zijn we rond 17:00 pas klaar. Matthy had me nog geappt dat het paniekaanval kwam door stress, meer wou hij er niet over kwijt. Ik denk dat ik hem wel kan geloven. We rijden met z'n alle naar kantoor, pakken daar onze spullen en gaan naar huis. In de parkeergarage wens ik Rob nog even succes en zeg ik hem gedag. Daarna stap ik in m'n auto en maak ik m'n weg naar huis.

Pov Rob:

"Succes Rob, laat me weten hoe het is gegaan." Zegt raoul tegen me, ik knik en daarna zegt hij me gedag. Onderweg naar Matthy heb ik nogal stress en spoken er meerder vragen rond in m'n hoofd, hoe ga ik het gesprek beginnen? Wat nou als het fucking ongemakkelijk wordt omdat hij zo kortaf is? Wat nou als hij geen woord tegen me gaat zeggen? Moet ik hem vragen waarom hij een paniekaanval had? Waarom negeert hij me?

Vragen spoken door m'n hoofd en er zit geen stop op. Maar door al het overthinken ben ik al snel aangekomen bij Matthy.
Ik parkeer m'n auto en Loop naar z'n voordeur. Langzaam maar zeker bekruipen de zenuwen me.

Rustig Rob, het is Matthy maar.
-
-
-

-2132 woorden-

Wat een griep lang deel 😥. Wel leuk I guess. Ik wou eigenlijk meer tijd tussen Matthy die Rob negeert en de confrontatie van Rob maar ik heb echt vrij weinig zin omdat te schrijven en wil graag naar het main punt gaan. 🤗 daarom gaat het wat snel

OH EN NOGMAALS BEDANKT VOOR 1K READERS 🫶🏼🫶🏼 ben jullie zo dankbaar 💓