"Je maakt me compleet" // Mabbie

- ontloping

Pov Matthy:

Wanneer ik naar beneden loop vallen mijn ogen gelijk op Rob die al aan z'n werk zit. Kut kut kut. Ik raak een beetje in paniek, maar Ik moet rustig blijven. Rustig Matthy, rustig, Herhaal ik in mijn hoofd. Ik loop gewoon langs hem en ga zitten aan m'n bureau. Ja goed idee.

Dus dat is wat ik doe, ik loop langs hem en ga zitten aan m'n bureau. Ik doe m'n headset op en ga aan het editten.

Het is klein 2 uurtjes later en Rob heeft me nog niks gevraagd of een keer aangekeken. Aan de ene kant fijn, aan de andere kant breekt het m'n hart. Ik wil hem geen pijn doen in hem negeren maar ik kan niet anders. Nu moeten we dus gaan lunchen, we zitten altijd met het hele team aan de lunch tafel. Net als nu. Anton en Koen zijn de tafel aan het dekken.

Ik loop even naar Raoul die aan de overkant van mij zit. "Raoul, ik ga effe rondje lopen buiten." Zeg ik tegen hem, "eet je later dan wat voor lunch?" Vraagt hij. "Ja ik haal nu wel gewoon een broodje, ben over half uurtje terug ofzo." Zeg ik tegen hem en loop door om m'n jas aan te doen.

Wanneer ik dat doe voel ik iemand op me af lopen. Laat het niet Rob zijn, laat het niet Rob zijn. Zeg ik tegen mezelf en knijp m'n ogen dicht.

"Hey." Kut. Het is Rob. Natuurlijk, is het rob.

Ik draai me om en maak gelijk oogcontact met hem. Ik zet een neppe glimlach op. "Hi" fluister ik bijna.
"Gaat het goed matt?" Vraagt hij bezorgd, wetende dat er zeker iets is.
"Ja gaat prima.. ik.. uh moet gaan." Zeg ik snel met een kleine glimlach en loop al weg voordat hij z'n zin kon beginnen.
"Matt-" zegt hij, ik voel hoe z'n hand naar de mijne grijpt maar ik ben net iets te snel en dus kan hij er niet bij. De lift is gelukkig al op deze verdieping en stap erin. Voorsta de deuren dicht gaan maak ik nog even oogcontact met Rob en zie zijn ge roken gezicht. Kut, dit is alles behalve wat ik wou.

Pov Rob:

En daar gaat hij, de lift in en de deuren gaan dicht. M'n gezicht staat op gebroken, maar Ik zie precies wat hij doet, hij negeert en ontloopt me. Daar moet een reden voor zijn. Sinds ik hier op kantoor bent heeft hij geen woord tegen me gezegd, terwijl hij normaal gesproken me gelijk in een knuffel trekt. En net nu we gaan lunchen wil hij opeens wandelen. En hij reageert op alles kortaf. Wat is de reden hiervoor?

Ik laat het maar voor nu, ik spreek hem straks wel weer aan en zie of hij me negeert.

Pov Matthy:

Alles gaat fout, ik wil Rob echt geen pijn doen. En dat is het enige wat nu gebeurt. Godverdomme.

M'n handen gaan door m'n haar, terwijl de lift zijn weg naar beneden maakt. Ik raak in de stress. Wat the fuck moet ik nu doen? Weer met raoul praten? Nee, want hij gaat zeggen dat ik met Rob moet praten en dat is nu toch het enige wat ik niet wil.
Ik ben eigenwijs, I know. Maar ik kan het gewoon niet, dan zit ik daar met Rob naast me. En ik weet nu al dat er geen woord m'n mond verlaat want ik ben sowieso te bang.

Milo vertellen? Hij weet namelijk alleen dat ik me mentaal kut voel maar niet over m'n gevoelens voor Rob. Ik weet niet hoe hij gaat reageren, Ik gok het er maar niet op.

Koen dan? Nee ik weet zeker dat hij het door het hele kantoor gebouw gaat schreeuwen.

Jezus ik heb echt weinig vertrouwen in mensen. Ik open de deur naar buiten, eindelijk frisse lucht. Ik adem even diep in en uit, hier kan ik echt even van genieten. Die kleine momentjes, die kleine dingetjes die me soms even opvrolijken of een boost van energie geven. Ik loop naar de appie om een broodje te halen, ik heb echt even wat eten nodig.

Na een half uurtje sta ik weer in de lift om naar kantoor te gaan, als ik binnen loop maak ik gelijk oogcontact met Rob, ik kijk snel weg. Waarom moet dat ook de hele tijd gebeuren? Het is alsof m'n ogen zijn mooie gezicht niet kan ontwijken. Dan loop ik naar de keuken en maak daar m'n broodje gezond.

Ik zit aan m'n bureau, Anton zit naast me en is net klaar met de video editten die morgen online komt, daarom ben ik hem nu even aan het bekijken. Best een goede afleiding eigenlijk, een beetje video's kijken. Rob zat niet in deze video dus hoef ik ook even niet aan hem te denken. "Ja goeie." Zeg ik tegen hem en leg de headset neer, "Ey, top man." Zegt hij en geeft me een soort mislukte bro hug. Ik lach even en schud m'n hoofd, daarna ga ik weer aan m'n werk.

De dag is voorbij, de vele en saaie uren op kantoor zijn tot een einde. Het is nu alsof we nooit meer op kantoor komen maar het is gewoon voor vandaag. Het is 19:00 ik blijf eigenlijk altijd wel wat later op kantoor dan de andere. Voordat ik wegrij kijk ik even op m'n telefoon naar een paar berichten.

Weer allemaal onnodige Instagram berichten en mailtjes. Ook een paar Whatsappjes, waaronder 1 van Rob. "Wie had dat nou gedacht." Mompel ik sarcastisch tegen mezelf.

Kut, denk ik bij mezelf wanneer ik het berichtje perongeluk open.

Robbie:
Matt, wat is er? Je negeert me voor een reden. Als je het niet wilt vertellen, prima. Maar weet dat je altijd bij me terecht kan..

Pov Rob:

Dat berichtje heb ik puur gestuurd uit een wanhoopspoging, de stress zit me tot m'n keel. Hoezo weet ik niet. Ik weet gewoon niet waarom hij zo doet en het laat me aan mezelf twijfelen. Had ik dan gelijk? Had hij gewoon iemand nodig die er voor hem was en hem omhelst wanneer hij dat nodig heeft? Is hij er dus dan nu al klaar mee?

Godverdomme Matthy, reageer gewoon.

Gelezen, staat er onder het bericht. Ik zie dat hij begint te typen, maar even later stopt hij en gaat offline. Wat doe ik verkeerd?

-U
Ik wil je alleen helpen Matthy, ik maak me gewoon zorgen.
-gelezen.

Een soort woede bekruipt me, ik adem diep in en uit om mezelf rustig te krijgen.

Het helpt niet.

Ik ben er eigenlijk al gauw klaar mee. Ik geef hem alleen morgen nog om tegen me te praten anders ga ik zelf naar z'n huis en zorg ik dat hij praat.

Wow, oké Rob doe nu maar rustig. (Maar het is wel waar.)

^______1242 woorden_____^

OH MIJN GOD?? ER IS INEENS MOTIVATIE EN INSPIRATIE??? VAN MIJ?? 😯😯.

(Dit is niet nagelezen, het is 00:03 en ben moe dus ga dat ook niet meer doen.) :)

Ja ja dat hoor je goed, nou ja eigenlijk wordt het in je oor fluistert want ik ben nog niet zeker. Maar ik heb inspiratie voor de volgende 2 delen en dus misschien een mabbie boek comeback?

(Ik ben niet zeker, ik ga eerst die 2 delen proberen uit te werken en dan zien wanneer ik ze post dus verwacht ze niet al te snel <3)