YIRTICI KUŞ

Patlama

Her şey o kadar hızlı gelişti ki kavramam zaman aldı. Gözümden akan yaş kurumamıştı bile. Özgür bana "KOŞ!" diye bağırdığında donmuştum. Arkamızdan da bi araba yanaştı. Koşacak kaçacak yerim yoktu. Ben ne olduğunu anlayamadan güçlü kollar tarafından sarılmıştım, bağırmamam için ağzıma Bi el kapanmıştı. Özgürün üç adama direndiğini görüyorum. Onu tek yumrukla bayılttılar. Boğazım yırtılırcasına bağırıyordum ama güçlü eller yüzünden ses ağzıma hapsolıuyor. Karga tulumba arabaya tıkılıyorum.Özgürü diğer arabaya koyuyorlar. Arabadan çıkmaya çalışıyorum ama adamlar beni engelliyor. Bağırıyorum direniyorum ama nafile. Adamlardan birinin "susturun şunu" dediğini duyuyorum. Sonra bacağımda Bi acı hissediyorum. Dünya yavaşlıyor,ben yavaşlıyorum ve karanlığa teslim oluyorum....
Gözlerimi açtığımda kendimi odamda gibi hissediyorum, yatağımda gibi. Bunlar Bi rüya mıydı? Gözlerim aralanıyor. Burası benim odama benzemiyor. Bembeyaz ruhsuz Bir oda. Gerçekler yavaş yavaş beliriyor zihnimde. Hızla doğruluyorum. Özgürü arıyor gözlerim. Ama odada benden başka kimse yok. Kapıya koşuyorum, kitli değil. Çıkıyorum odadan ve donakalıyorum. Kocaman lüks bir evdeyim yoksa malikane mi demeliyim. Kendimi toparlıyorum ve odaları aramaya başlıyorum. Kimse yok. Merdivenlerden aşağı inmeye başlıyorum. Kulağıma tanıdık Bi ses doluyor. Koşarak iniyorum merdiveni, neredeyse düşecektim. Nefes nefese alt kata varıyorum. Karşımda özgür var. Mutluluktan çıldırmak üzereyim. Tam ona doğru koşacağım sırada Bi beden giriyor aramıza. Sarışın uzun boylu bir adam. "Küçükhanım uyanmış sonunda" diyor. "Sen de kimsin? " diyorum kısılmış sesimle. Cevabını beklemeden yanından geçip gitmeye çalışıyorum ama izin vermiyor, önüme geçiyor. Dudakları sinsi bir ifadeyle yukarı kalkıyor. Yüzündeki ifade beni korkutuyor.
Özgür sonunda bize yaklaşıyor ve adamın kolundan tutuyor.
Özgür:Onu rahat bırak Ateş
Gözlerim Özgüre dönüyor.
Naz:Sen bu adamı tanıyor musun
Özgür cevap veremeden Ateş denen adam soğuk Bi kahkaha atıyor.
Ateş:Tabiki tanıyor. Özgür benim minik tatlı kardeşim.
Gözlerim şaşkınlıkla Özgüre kayıyor. Sıkıntıyla onaylıyor abisinin laflarını.
Beynim olayları idrak etmekte zorlanıyor. Neler oluyor anlamıyorum.
Naz:Dün gece ne oldu, ben neden burdayım. Anlayamıyorum... Ah.. Annemler... Annemler çok endişenmiştir. Eve gitmeliyim...telefonum nerde.. Ceketim de yok...
Düşünmeden hızlı hızlı konuşuyorum. Ağlamak üzereydim. Her şey.. Her şey çok fazla gelmişti. Özgür yanıma geldi ve yüzümü kavradı. Gözlerini gözlerime dikti.
Özgür:Sakinleş,tamam mı? Açıklıycam her şeyi. Ama önce sakin ol tamam mı?
Konuşursam ağlıyacaktım o yüzden sadece kafa salladım.
Ateş: Bu dramatik gösterinizi daha fazla izlemek isterdim ama acıktım. Kahvaltıda bana katılmak ister misiniz?
Özgür:Git ne zıkkımlanıyosan zıkkımlan bizi rahat bırak.
Ateş:Aaağğ. Abiyle böyle mi konuşuyorsun küçük kardeşim? Duygularım inciniyor ama.
Ateş teatral Bi tavırla elini kalbinin üstüne koydu. Özgürün çenesi gerilmişti.
Özgür:Biz yukarıda olucas,kahvaltıyı odama yolla.
Ateşe fırsat vermeden beni nazikçe yukarıya yönlendirdi. Büyük bir yatak odasına girene kadar da konuşmadı.
Özgür:Geç otur şöyle. Sana su vereyim.
Sessizce itaat ettim. Yumuşak üçlü koltuğa bıraktım kendimi. Özgür suyu elime verdi ve karşıma sandalye çekti.
Özgür:İç hadi.
Zorla Bi yudum içebildim.
Naz:Noluyo anlatıcak mısın artık!
Özgür sıkıntılı bir nefes verdi.
Özgür:Nerden başlıyacağımı bilmiyorum
Naz:Dün geceden başlayabilirsin mesela. Bizi kaçıran adamlar kim? Burası kimin evi? Neden burdayız?.. Çıldırmak
üzereyim.
Özgür sıkıntıyla anlını ovdu. Bikaç küfür mırıldandı.
Özgür:Sana her şeyi baştan anlatıcam. Ama beni bölme tamam mı?
Naz:Peki
Özgür:Benim anne ve babam ben küçükken öldü. O zamandan beri Ateş ve ben amcamın himayesindeyiz. Her ne kadar yıllardır gözardı etsem de amcam pis işlere bulaşan Bi adam...Mafyatik işlere. Ben kendimi amcamın bu işlerinden ne kadar uzak tutsam da Ateş uzak durmadı. Ve başına işler açtı sürekli... Son olarak başına açtığı iş diğerleri gibi olmadı. Başımıza büyük bir bela aldık. Beni bu hale getiren bela.
Özgür yerinden kalktı. Odada yürümeye başladı.
Özgür:Ateşin kızdırdığı adamlar beni bu hale getirdi. Her zamanki gibi Ateşin hatalarının bedelini ben ödüyorum işte.
Özgür sanki transa geçmiş gibiydi Histerik Bi kahkaha attı.Benimle değil kendiyle konuşuyordu. Sesi gittikçe yükseliyordu.
Özgür:Mahvettiler beni. Mahvettiler.
Yanında duran bibloyu kaldırdı ve hızla yere fırlattı. Eşyaları tekmeledi. Bi şeyleri sağa sola fırlattı.Bense sadece izledim.