YIRTICI KUŞ

Portre

Dramalarla dolu hafta bitmişti sonunda. Gene ekşi kokulu otobüsün arka basamağında resim kursuna gidiyordum. Resim kursunun önüne geldiğimde Özgürün siyah son model bir arabadan indiğini gördüm. Hem de kapısını takım elbiseli Bi adam açmıştı, wtfwtfwtf? Beni görünce gülümsedi ve yanıma geldi.
Özgür:Naber naz
Naz:İiyiiğ. Bakıyorum özel şöffürün var. Organ mafyası falan mısın?
Özgür:Tüh, yakalandım galiba. Sanırım seni de kaçırmam gerekecek.
Naz:Korkmalı mıyım
Özgür:Bilmem korkmalı mısın
Özgürün tavrı şaka mı ciddi mi anlamadığım flu Bi yerdeydi. Belki de şakadan hoşlanmamıştı.
Naz:Sende kötü adam tipi yok zaten . Mafya falan olmaz senden.
Özgür tuhaf bir kahkaha attı.
Özgür:Kötü adamların tipe göre seçildiğini bilmiyordum.
Naz:Yakışıklı bir kötü adam söyle o zaman
Özgür:Demek beni yakışıklı buluyorsun haaa. Bunu öğrendiğim iyi oldu.
Naz:Öö-öyle bir şey demedim ki ben. Çarpıtıyorsun.
Özgür:Hadi ama Naz.Utanmana gerek yok.hahahhahha...yoksa kızardın mı ne
Naz:offf yha gidiyorum ben
Özgürü kahkahalarıyla baş başa bırakıp dersliğe girdim.Ben sırama yerleşirken muzip bi ifadeyle sınıfa girdi ve yanımdaki sıraya çöktü.Yavaşça yüzünü yaklaştırdı ve kulağıma fısıldadı:"Farkında mısın bilmiyorum ama....utanınca çok tatlı oluyorsun"
Şaşkın Bi ifadeyle ona döndüm. Ağzımı açtım ama bir şey diyemeden geri kapattım. Neşeli Bi ifadeyle bende uzaklaştı ve çantasıyla uğraşmaya başladı. Ben şaşkınlığımı üzerimden atamadan hoca içeri girdi. Bugünkü çalışmayı açıladığında üzerimdeki şapşal hal artarak devam etti:"Evet arkadaşlar bugün portre çalışacağız. Herkes sıra arkadaşını çizecek. Sorusu yoksa vakit kaybetmeden başlayalım" Birkaç el havaya kalktı ama ben yanımda oturan sarışının muzip ifadesine bakakalmış, ortamdan kopmuştum.
Sırlarımızı birimizle yüz yüze gelecek şekilde karşılıklı koyduk. Özgürün neşesi bulaşıcıydı. Yüzünün ana hatlarını kağıda geçirirken yüzümde abuk Bi sırıtış vardı.
Özgür:Bu yakışıklı yüzü rahatça izlemekten keyiflenmişe benziyorsun
Naz:Hah?
Özgür:Bu kadar utangaç olduğunu kim tahmin edebilir ki?
Naz:Senin sinir bozucu olduğunu tahmin etmek güç değil ama
Özgür:Sinir bozucu ve yakışıklı
Sırıtmamı bastırmaya çalışarak "gıcık" diye mırıldandım. Beni çizerken yüzüne kondurduğu ifade içimde hoş bir kıpırtı oluşturmuştu. Sanki muhteşem bir tabloyu inceler gibi yüz hatlarımı inceliyordu.
Özgür:Kaşlarını çatma
Naz:Kaşlarımı çatmıyorum
Özgür:Çatıyorsun.Özellikle Bi yere odaklandığında. Bikaç dakika çatmadan dur da düzgün çizebileyim.
Naz:Peki.. Böyle iyi mi
Özgür:Şaşı mı çizmemi istiyorsun hahhahhaha
Naz:Tamam tamam. Düzgün duruyorum
Özgür:Hadi ama yhaa. İndir şu kaşlarını.
Çiğ bir kahkaha attım.
Özgür:Kaşların garip olursa sorumluluk kabul etmiyorum.
Naz:Savaş mı istiyorsun
Özgür:Seninle girdiğim savaşlarda malubum ben
Özgür yüzünde anlamadığım Bi ifadeyle söylemişti bu lafı. Başka bir şeyden bahsettiğini düşündüm. Ama üstüne düşmedim.
Naz:Ahh hiç eğlenceli değilsin.
Geri kalan zaman boyunca sessizce çizimlerimizi tamamladık. Son dokunuşları da bitirdiğimizde aynı anda çizimlerimizi birbirimize gösterdik. Gördüğüm 'ben' karşısında nutkum tutulmuştu.
Naz:Özgüüür...
Özgür:Ne o.. Beğenmedin mi?..
Naz:ha-hayır çok.. Çok güzel.. Ama bu.. ben değilim sanki...
Özgür:Sensin... Benim bakış açımdan...
Sesindeki tını beni bakışlarına hapsetti. Bi an gözlerinin dolduğunu sandım. Bakışlarının yoğunluğu kalbimi hızlandırdı.
Naz:Sen.. Beğendim mi... Çizimimi
Özgür zor da olsa bakışlarını benden çekti ve çizdiğim resme baktı.
Özgür:Harika olmuş... Eline sağlık..
Naz:Teşekkür ederim...
Sonunda gerçekliğe dönmeyi başardık ve kurstan çıktık. Yan yana sessizce yürüyorduk.
Özgür:Seni eve bırakabilir miyim
Naz:Teşekkür ederim.. Hiç gerek yok. Annem gelecek almaya.
Özgür:Öyleyse annen gelene kadar beraber bekleyelim
Naz:Hiç zahmet etmen-
Özgür:Seninle kalmayı tercih ederim
Naz:Yoksa.. Yoksa beni kaçıracak mısın haa
Abartılı bir teatral tavırla şok olmuş bir ifade takındım. Oyunuma icabet etti ve o da teatral bir ifadeyle güldü. Birbirimize bakıp aptal ifadeler yaptığımız sırada annemin eski toyatası yanımıza yanaştı ve Özgüre veda etmek zorunda kaldım.... Maalesef.