"Allahın cezası,çöllerde kalda şu bulama inşallah! Yaşıtların evlensinde yengem seni evde kaldın diye,dantel gösterir gibi günlere götürüp, dedikoducu teyzelerin önüne pazarlamaya çıkarsın inşallahh"
Nefessiz sıraladığım beddualarımın arasında soluklanmak için durdum.
Rezilliğimin üzerinden iki gün geçmişti ama o rezillikte benim içimden geçmişti yani.
Mutfakta akşam yemeği için hazırlık yaparken Umut'un o akşamki beni satışı aklıma gelmişti yine.
Artık öyle bir boyut almıştıki bu rezillikler,bende tranva olarak kalacaktı büyük ihtimalle.
Günlerdir Alkından kaçıyordum,öyleki ekmek almaya bile gitmiyor bahçeye çıkmamaya çalışıyordum.
Annem bendeki bu garipliğin elbetteki farkındaydı,ikide bir sıkıştırıyor ne olduğunu soruyordu fakat benden bir türlü cevap alamıyordu.
Ne olduğunu söylesem tepkisi ne olurdu hiç bilmiyordum.
Önümdeki marulları doğrarken yine bir sinir dalgası aldı bedenimi.
"Ah ah,kuzen değil düşman başıma.Akraba değil akrep,ben seni elime geçirdiğimde kemiklerini kaynatıp köpeklere içirmezmiyim sanıyorsun!"
"Ahh gitti parmağım,kahretsin ya!"
Önümdeki yeşilliği doğrarken bıçak bir anda parmağıma kaymıştı.
Çok fazla kanıyordu sanırım derin kesmiştim.
Hemen kağıt havludan kopartarak parmağıma sıkıca bastırdım ve kanı durdurmaya çalıştım.
"Anneee,anneee yetiş parmağımı kestim!"
Ağlamaklı çıkan sesimle annem hızla mutfağa girdi.
"NE,NEREDE HANİ KOPTUMU? BUZLUĞA KOYALIM HEMEN!"
Canımın acısına ağlasammı yoksa annemin dediklerine gülsemmi bilemedim.
"Anne kurbanlık etmi bu,ne buluğa koyması.Kopmadı merak etme ama derin kesildi çok canım acıyorrr"
Sızlayan parmağımla gözümden bir yaş döküldü.
"Dur tamam tamam abini çağırayım hastahaneye gidelim,bekle burada"
Hızla mutfaktan çıktı ve abime çağırmak için abimin odasına gitti.
Bende parmağımı tutarken mutfaktan çıkıp holde beklemeye başladım.
Abim koştur koştur merdivenden indi.
"Ahu ne oldu abicim,çokmu kestin göster bakayım"
Gözümden yanağıma doğru akan taşı baş parmağıyla silerken anlımdan öptü.
"Gösteremem abi,çok kanıyor."
"Tamam tamam! Gösterme gidelim hemen hastahaneye baksınlar"
Hemen ayakkabılarını giydi banada terliklerimi uzattı.
Giyip hep birlikte dışarıya çıktık.
Bahçe kapısından çıkıp abimin arabasına doğru yürüyorduk.
Başım dönmeye başlamıştı artık.
"Abii! Başım dönüyor arabayı getirsen olmazmi?"
Sırtımı kaldırımın duvarına yaslayarak durdum annemde koluma girdi hemen.
"Tamam,bekle sen alıp geliyorum hemen."
Abim koşarak arabanın bulunduğu yere gitti.
Onu beklerken bulanık gözlerim arasından Alkının bize doğru yürüdüğünü gördüm.
YOU ARE READING
Çöl Ahusu
General Fiction"Yapma Çöl Ahusu,yanarsın!" "Yanmaktan hiç korkmadım Ateş! Boşuna uğraşma ben kararımı verdim ama sen benim yanmamdan değil seni o yangının içine çekmemden korkuyorsun değilmi?" Yeşil hareleri tereddüt ve endişeyle parlıyordu,onu bu derece kısıtlaya...
