𝐘𝐚𝐫𝐚𝐥ı 𝐊𝐚𝐥𝐩𝐥𝐞𝐫~Draco Malfoy ile Hayal Et

1.Bölüm

🌙İyi okumalar,vote atıp takip etmeyi unutmayın!🩶🌙

10 Ocak 1981

Tom:Hadi kalk bakalım doğum günü kızı!
Gülümseyerek gözlerimi araladım.
Adel:Günaydın abicim!
Yanağımdan makas alarak kapıya yöneldi,
Tom:Hadi bakalım hemen hazırlan aşağı gel, herkes seni bekliyor.
Kafamı salladım yalnızca.Sakin kalmaya çalışarak yataktan kalktım.Lavaboya girip işlerimi hallettim,gardrobumdan her zamanki gibi rengarenk elbisemi giydim.Heyecanlandığım için sakinleşmeye çalıştım,hızlıca merdivenleri inerek salona girdim.
Adel:Günaydın!
Annem ayağa kalkıp beni kucağına aldı,yanağıma büyük bir öpücük bıraktı,
Lenora:Günaydın güzel kızım.Doğum günün kutlu olsun!Artık kocaman bir kız oldun!
Yanağıma tekrar öpücük bıraktığında kıkırdadım ,nefes alışım hızlandı,mutlu olduğum içindi,annem telaşla,
Lenora:Sakin ol annecim.
Heyecanlanmak yok. Artık 7 yaşındasın,kendini sakin tutmayın öğrenmen gerek.
Dedi iç çekerek ve beni yere indirdi,koşar adım babamın yanına gidip bacağına sarıldım,gülerek beni kucağına aldı,
Drew:Güzel kızım,iyiki doğmuşsun!
Yanağıma öpücük bırakarak beni yere bıraktı,
Drew:Hadi bakalım,masaya geçelim.
Hevesle,
Adel:Pastam nerde? Pastamı keselim önce!
Hepsi güldü,
Lenora:Peki keselim.Winky! Pastayı getir!
Ev cinimiz kocaman çikolatalı pastayı getirince heyecanladım,elimi kalbime götürdüm.Pastayı masaya koydu.Hemen pastaya yakın sandalyeye geçip pastaya baktım,
Adel:Çok güzel!
Anneme döndüm,
Adel:Akşam Pansy de gelecek değil mi anne?!
Annem gülerek kafasını salladı,
Lenora:Gelecek annecim.
Hevesle alkışladım,sandalyeden inerek annemin yanına bir adım attığım an bir gümbürtü koptu,çığlık attım.Annem korkuyla bana ve abime baktı,
Lenora:Drew!
Anneme bakıyordum yalnızca,sakin kalamıyordum,atak geçirecektim.Anneme bakmaya devam ederken bir büyü isabet etti,annem yere yığıldığında hızlı nefes alıp verişimi düzene sokamıyordum,
Adel:A-Anne?
Anneme bir adım atacaktım ki abim seslendi,
Tom:Adel! Buraya gel! Sakin ol güzelim!
Korkudan titremeye başladığımda kalbimin kaldırmayacağını biliyordum.Ayakta durmaya güçüm yetmiyordu,büyüler etrafta uçuşurken sesler beni korkutuyordu.Yere yığılarak titremeye başladığımda son duyduğum ses abimin sesiydi,son gördüğüm gözlerde onun gözleri,
Tom:Adel! Kalkmalısın,sakin olmalısın lütfen!
Olamıyordum,kucağına aldığını hissettim.Sonrası karanlıktı...
.
.
.
.
3 Mayıs 1998

Yerde oturmuş sessizce bizimkileri dinliyordum,gözlerim şöminede olsa da onları dinliyordum.Marcus'un bakışlarını üzerimde hissediyordum.Her zamanki gibi okulumuzun ortak salonundaki köşemizde oturuyorduk.
Tom:Abicim? İyi misin?
Bakışlarımı ona çevirdim,halsizce,
Adel:İyiyim.
Enzo hakkında konuştukları için dinleme zahmetine girmek istemiyordum,arkadaş grubunuzdan ayrıldıktan sonra bir kere bile bizimle iletişime geçmediği için ona çok sinirliydim çünkü Pansy ile güzel bir ilişkileri vardı,onu da bırakıp gitmişti.Abim de bunun farkındaydı,
Marcus:Güzelim,haftaya Hogwarst Cadılık ve Büyücülük Okuluna nakil olacağız,o yüzden bu kadar durgun değilsin değil mi?Sakin olman gerektiğini biliyorsun.
Kafamı olumsuz anlamda iki yana salladım,
Adel:Hayır,heyecanlı değilim.Pansy'i göreceğim için mutluyum.Ama bir şeyim yok,sakinim.
Kafa salladı,
Tom:Ben odama çıkıyorum,
Dedi ayaklanarak,
Tom:Siz de çok geçe kalmayın.İyi geceler.
Kafamı salladım.Tom gidince Marcus yanıma,yere oturdu.
Marcus:Güzelim,ben hep senin yanındayım biliyorsun değil mi?
Gülümsedim,yanağıma uzun bir öpücük bıraktı,beni de yerden kaldırarak kalktı,
Marcus:Hadi gel bakalım,seni odana bırakalım.
El ele benim odamın yolunu tuttuk.Marcus ile sevgiliydim,babam ne kadar istemese de beni bırakmak istemiyordu,tabi ben de onu.Babamı üzmek de istemiyordum,zaten istediği er yada geç olacaktı babamın.Uzun zamandır birlikte olsak da heyecanlanırım diye sevgilimin olmasını istemiyordu,zaten çoğu zaman Marcus yüzünden heyecanlanarak atak geçiriyordum.Annemin ölümünden sonra ataklarım artmıştı.Epilepsi yüzünden heyecanlanınca,mutlu olunca veya korkunca atak geçiriyordum.Ara sıra sigara içmem de bu atakları arttırıyordu.Tom'un haberi olsa bana çok kızardı. Ilvermorny Cadılık ve Büyücülük Okulu'ndan bir hafta sonra nakil olarak Hogwarst Cadılı ve Büyücülük Okulu'na gidecektik. Babamın isteği üzerine,müdür ailemizin ünü nedeniyle neredeyse önümüzde eğilecekti, babamın da sözünü ikiletmemişti.Odamın kapısının önüne geldiğimizde ikimiz de durduk,baş parmağıyla yanağımı okşadı,
Marcus:İyi uykular bebeğim...
Gülümsedim,
Adel:İyi geceler...
Dudağıma eğilerek uzun bir öpücük bıraktı,ayrıldığında elini kalbime koyup atışını dinledi,
Marcus:Her öpüşümde bu kadar hızlı atarsa....ben nasıl dayanabilirim?
Gülümsedim.Kapıma yöneldim,
Adel:İyi geceler Marcus,iyi geceler...
Gülerek kendi odasına gitmek için arkasını döndü.Odama girip kapımı kapattım.Derin bir nefes alarak kendimi sakinleştirdim,kalp ritmimi düzene soktum.Gardrobumdan pijamalarımı çıkartıp giyindim.Yatağa girerek telefonumu elime aldım,galerime girip annemin fotoğraflarına baktım,kalbimin ritmi yine bozulunca sinirle telefonu komidine fırlattım.
Adel:Sana bakınca bile bozuluyor bu kalp anne...
Aradan seneler geçse de annem aklımdan çıkmıyordu. 4 Mayıs Annemin doğum günü olduğu için, her 3 Mayıs da küçükken annemle pasta yapardık.Arkamı dönerek uykuya daldım.
.
.
.
Sabah erkenden uyanarak işlerimi halledip üzerimi değiştirdim.Kitaplarımı ve telefonumu alarak kapıyı açtığımda Tom ve Marcus kapımda sohbet ediyorlardı.Beni görünce susarak bana döndüler,ikisi de gülümsüyordu.Bu günde gülümsemek bile istemiyordum...4 Mayıs.
Tom gülümseyerek yanıma geldi,yanağıma öpücük bırakarak, makas aldı,
Tom:Günaydın prenses.
Benden 2 yaş büyültü ama abi demiyor,Tom diyordum artık.Annemin ölümünden sonra da okulunu dondurduğu için o da 6. Sınıflardaydı.Buna rağmen bütün büyüleri ve iksirleri biliyordu,
Adel:Günaydın Tom.Günaydın Marcus...
Dedim durgun bir sesle.
Marcus:Günaydın güzelim.
Yürümeye başladık.Büyük salona geçip masamıza oturduk,kahvaltı yaptık. Pek bir şey yemedim,
Marcus:Güzelim,birşeyler yemelisin.
Kafa salladım,
Adel:Yedim zaten,aç değilim.
Tom iç çekerek bana baktı,
Tom:Abicim, bugün seninle gidelim mi?
Mezar demiyorduk,diyemiyorduk.Kafa salladım,
Adel:Olur.Çiçek de alalım mı? Orkide alalım.
Tom'da buruk bir şekilde gülümseyerek kafa salladı.Annemin en sevdiği çiçek Orkideydi...Kahvaltımız bitirip sınıfa gittik...Derslere girdik.Bitince annemin yanına gitmek için hazırlandık,
Tom:Gidelim mi?
Kafa salladım.Önce eve uğrayıp babamın yanına gidecektik,sonra da çiçek alıp...
Winky:Hoş geldiniz efendim.
İçeri girdik,
Tom:Babam salonda mı?
Winky:Evet efendim.
Tom ile birlikte salona gittik,babam bizi görür görmez gülümseyerek ayağa kalktı.
Drew:Hoş geldiniz çocuklar!
Babama sıkı sıkı sarıldım,
Adel:Hoş bulduk babacım,
dedim gülümsemeye çalışarak.Tom da sarıldı,
Drew:Otursanıza.
Boğazımı temizledim,
Adel:Çok kalmayacağız babacım,annemin yanına gideceğiz.
Babam birşey söylemeden kafa salladı.Boğazını temizleyerek,
Drew:Güzel kızım, Marcus ile hala birlikte misiniz?
Kafa sallayarak,
Adel:Evet babacım,ama çok dikkat ediyor merak etme.
İç çekerek yanağıma öpücük kondurdu,çoğu zaman onun yüzünden ataklar geçirdiğimi biliyordu,
Drew:Olsun güzel kızım, mutluluğun benim için çok önemli ama sağlığın her şeyden daha önemli.Lütfen sözümü dinle.Marcus'u seviyorum ama en azından iyileşmeni bekleyin.
İç çekerek kafa salladım.İyileşmem belli bile değildi.Bakışlarını Tom'a çevirdi.
Drew:Sen de dikkat et oğlum...Senin hayatında biri var mı bakalım?
Dedi gülümseyerek,
Tom:Yok babacım.Biliyorsun,olsa senden saklamam.İlk sana söylerim.
Gülerek kafasını salladı.Biraz daha sohbet ettik,vedalaşıp evden çıktık. Orkide buketi aldık.Mezara geldiğimizde önden yürüyerek annemin mezarının  yanına,yere oturdum.Toprağa elimi koyarak okşadım,Orkideleri de oraya bıraktım,
Adel:Anne...
İç çektim.Tom da yanıma çökerek elini belime koydu.Hiçbir zaman güçsüz düşmemiştim, okulda asla kafamı yere eğmez,omuzlarımı düşürmezdim ama mezara gelince bunların hiçbirini yapamıyordum.Tom da her zaman yanımda,bana destek olmuştu.Onun da desteğe ihtiyacı olduğunu biliyordum,her zaman yanına gider,sarılır,destek olurdum ona.Ağladığımda atak geçirdiğim için kendini suçlardı.Sevdiklerime sarılınca atak geçirdiğim için kendimden nefret ederdim küçükken.İlaçlarımı içmeyi unuttuğumda Tom kızardı bana,sonra da kızdığı için özür dilerdi.Haklı olsa da özür dilerdi,kıyamıyordu bana.Annemle pasta yaparken o da şakalar yapardı bize.Annem de çikolatalı pastayı çok severdi ben de,ama artık hem pastalardan hem de doğum günlerinden nefret ediyordum...
Tom:Ağlama güzelim.Annem üzülür...
Tom söyleyene kadar ağladığımı bile fark etmemiştim.Yanaklarımı silerek kafa salladım.
Bir süre daha kaldık,okula geri döndük.Odama çıkıp duş aldım.Ortak salona inerek bizimkilerin yanına gittim.Marcus'un yanına oturdum,beni kendine çekerek sarıldı ve saçlarımı koklayarak öptü,
Tom:Marcus...
Dedi uyarır bir sesle.Marcus iç çekerek geri çekildi.
Adel:Sorun değil,
Dedim elimi kalbime koyarak,
Adel:Sakinim.
İkisi de şaşırmıştı,aslında sakin değildim ama Marcus'un benim yüzümden babamdan ve Tom'dan azar işitmesini istemiyordum.Derin bir nefes alarak gözlerimi kapattım kısa bir süre.Gözlerimi açtığımda,
Adel:Bir şeyler yapalım mı? Sıkıldım ben!
Dedim gülümseyerek.
Tom:Ne yapmak istersin abicim?
Diye sordu o da gülümseyerek.Omuz silktim.
Adel:Bilmem,siz fikir sunun! Aaa ders mi çalışsak?
Kafamı dağıtmam gerekiyordu.İkisi de homurdandı,derslerimde gerçekten başarılıydım.Ders yapmayı da seviyordum.Tabii bunlar Tom ve Marcus için geçerli değildi.Güldüm,
Adel:Tamam tamam! Siz fikir sunun öyleyse!
Marcus:Sizce Hogwarst'a gittiğimizde hangi binada oluruz?
Tom ile ikimiz de ima ile baktık,
Marcus:Evet bence de Slytherin oluruz!
Hepimiz güldük,kalbim sıkışınca belli etmemeye çalışarak sadece tebessüm ettim.
Tom:Belki de olmayız,seçmen şapkaya belli olmuyormuş.
Kafa salladım.Pansy her yaz bize anlattığı için her şeyi biliyorduk.
Adel:Pansy'nin arkadaşları ile tanışmak istemiyorum. Pansy çok istiyor onlarla tanışmamı, çok iyi kişiler olduğunu anlatıp duruyor bana.
İkisi de güldü,
Tom:Her zamanki Pansy işte!
Gülerek kafa salladım.Saat ilerlerken sohbet etmeye devam ediyorduk.Odalara dağılmak için ayaklandık.Marcus ile yine odamın önünde durduk,
Marcus:İyi geceler bebeğim.
Dedi her zamanki gibi dudağıma kısa bir öpücük bırakarak.Boğazımı temizledim,
Adel:Marcus,babam...
Dedim söze başlayıp iç çekerek,
Adel:Sevgilimin olmasını istemiyor.Seni çok seviyor ama benim sağlığım için istemiyor.İyileşene kadar en azından...
Marcus da iç çekerek yanağımı okşadı,beni ne kadar sevdiğini biliyordum.
Marcus:Anlıyorum...ama senden nasıl uzak kalacağım bilmiyorum.
Gülümsedim.
Adel:İnan ben de bilmiyorum.Ama babam haklı sevgilim.
Kafa salladı.Bir şey söylemeden odama girdim.Pijamalarımı giyip terasa çıktım,sigaramı yakıp dışarıyı izlemeye başladım.Sigaramın yarısında kalp ritmim bozulunca sinirle sigaramı söndürüp içeri girdim.Yatağa girip biraz telefona baktım,telefonuma yazdığım ders notlarını gözden geçirdim.Uydum gelince telefonumu komidine bırakıp uykuya daldım...
.
Adel:A-Anne?
Annem tam karşımda durarak gülümsüyordu,
Lenora:Güzel kızım...
Elini uzatıp saçlarımı okşadı,
Adel:R-Rüyadayım...
Dedim daha çok kendimle konuşarak, sesim titremişti,
Lenora:Rüyadasın güzel kızım,iletişim kurmak çok zor oldu...
Şaşkınlıkla anneme baktım,kalbim sıkışmaya başlamıştı,
Lenora:Sakin ol...
Derin nefes alarak sakin kalmaya çalıştım, inanamıyordum...
Adel:Ç-Çok özledim seni anne.
Dedim sesim titreyerek.İç çekti,
Lenora:Ben de öyle güzelim...fazla zamanım yok.
Dedi hızla konuşarak,
Lenora:Senden sadece mutlu olmanı istiyorum,lütfen. Beni düşünme demiyorum ama her an değil. Kendini üzüyorsun, mutlu olmanı istiyorum. Hem senin için hem kendim için.Sen çok güçlü ve başarılı bir kızsın, benim yüzümden bitkin düşmeni istemiyorum.Seni ve abini mutlu görmek istiyorum. Artık kendini üzme, mutlu ol, gülümse. İyileşeceksin güzel kızım...
Elini,yerinden çıkacak gibi atan kalbime koydu,
Lenora:Ben her zaman buradayım, sadece mutlu ol ve gülümse. Sağlığına dikkat et.
Ağlamamak,annemi üzmemek için çabaladım.
Adel:S-Seni bir daha görebilecek miyim anne?
Sesim titremişti yine.Annem iç çekti.
Lenora:Maalesef güzel kızım...ama her aynaya baktığında görebilirsin.
Dedi gülümseyerek,
Lenora:Şimdi bana söz ver, mutlu olacaksın,her an beni düşünerek değil anı yaşayarak mutlu olacaksın,söz ver güzelim...
Derin nefes aldım,
Adel:S-Söz...söz annecim...
Son gördüğüm şey annemin huzurlu gülümsemesiydi.Gözlerimi açtığımda yavaşça yataktan doğrularak elimi kalbime koydum.Gün aydınlanmıştı.Derin nefes alarak kalbimi düzene soktum. Verdiğim sözü tutardım ben her zaman...bu sözü de tutacaktım,annem için...
.
.
.
1 Hafta Sonra