It Wasn't A Pag-ibig

Kabanata 13

Kabanata 13: Who? How? When?

Wala akong narinig na kahit ano kay Ira, pagkatapos niyang magdesisyon na maiwan na lang rito. Hindi ko inakalang magagawa niyang magpaiwan rito para lang kay Reiv na kasama ko ngayon sa Airport. I was fvcking devastated ng malaman ko ang totoo. They're married for 2 years ng hindi ko man lang nalalaman, samantalang limang taon ko ng kasama si Ira, but Reiv...hindi ko naman alam kung anong meron sa buhay niya.

Nagulat rin ako sa sinabi niya, hindi ko inaasahan na ganoon ang namamagitan sa kanila. Hindi naman nila kasi ako ininform na may ganon pala, edi sana nagdistancing ako, baka nagseselos na si Ira sa akin. Malamang, sino ba naman hindi di ba? 

But to think sa sinabi niyang karma niya daw ang nangyayari sa kanya ngayon, sa tingin ko naman hindi. Hindi niya naman ginusto ang nangyari noon, sumunod lang siya sa utos, at wala kahit isa sa amin ang may gusto ng nangyari. We're both victims.  Wala namang may gusto sa mga nangyari, sumunod lang siya because of some reason, and that reason is giving me emotions I don't want to feel nor encounter... bakit ba sa dinami-dami niyang rason sa akin, Utang na Loob pa? 

Pwede namang humingi ng ibang kapalit iyon ba? I've been asking myself lately, what did I fvcking do to deserve this kind of hell? Is this my really my punishment also for stealing Harid from her arms. I can't fvcking contain my emotions, so ganito ang nararamdaman ni Ira, kaya ayaw kong magalit sa kanya. Kasi maski ako, nagawa ko din ang bagay na ginawa niya, but without someone task nor commanding me to do it, cause I did it with my own decision. At yun ang mas lalong nagdadag sa nararamdaman ko. Mas lalo pa akong kinain ng pakiramdam na ito nong malaman ni Harid na namatay na lang ito bigla.

Hanggang sa nakasakay na kami sa eroplano iyon parin ang nasa isip ko. I choose not to take the offer of Reiv, ang sabi niya kasi sa private plane na lang niya kami sumakay, so I was assume the last number I blocked was him, pero I had doubts...kasi bakit niya ako ememessage using his new number e, hawak ko naman number niya I mean I have his phone number, kaya sabi ko malabo.

"You look tense? May nangyari ba? Nanginginig ang kamay mo?" bumuntong hininga ako saka siya hinarap. The twin was now sleeping in my lap. Harold was sleeping peacefully in Reiv arms, while my Princess  was sleeping in my lap. I sighed again, hindi dapat sila masyadong masanay sa ganoong pamumuhay, being spoiled by my own family, kasi marami akong bagay na hindi pa napatunayan, baka hindi na sila makuntento sa mga bagay na binibigay ko, at bigla na lang din nila akong ayawan kapag hindi ko naibigay ang bagay na gusto nila. I'm scared of some point. 

"Alam ko na ang lahat Reiv, bakit niyo tinago?" pinipigilan kong wag magtunog galit sa harapan niya, lalo na't kandong niya lang ang anak ko, paano kong magising sila at sabihing nag-aaway kami, siguradong hindi sila titigil nanaman, at mawawala nanaman ang point ng lahat ng mga sinasabi ko. 

"I know." sabay iwas niya ng tingin sa akin. 

"So, you knew that I overhear your conversation last night?" walang gana siyang tumango, at parang walang balak sabihin kong paanong nangyari ang bagay na iyon. 

"I don't want to lie with you anymore. Alam mo kong sino at ano kami Mara. I heard your footstep that night, so I assume that it will be great if - "

"Of course, Montalvo. Kaya pala ganoon na lang kayo mag-tapunan ng mga salita ni Ira, kasi may ganito palang kaganapan. I'm considering you already as my brother you know, but please Reiv...Ira is in severe pain right now. Nararamdaman ko iyon sa tuwing tumitingin ako sa mga mata niya. Hindi naman siguro bago sayo ang kasabihan na iyon. The eye represents "the window of the soul"  what this basically means is that it reflects our true and unidentified emotions." mahaba kong palwanang rito. Hoping he understand my point. Sobrang nabahala ako ng malaman ko ang bagay na iyon. Dumating ako sa puntong gusto kong isama pabalik si Ira at si Reiv na lang ang iwan, but Ira said mayroon siyang maiiwan na trabaho doon, kaya naman hinayaan ko na lang.

"Do you mind if I ask you something, Reiv?" mayat maya'y tanong ko rito. Tumingin naman siya sa akin at namumuo ang kuryosidad sa kanyang buong mukha

"Do you perhaps, fell in love with my cousin? Iyong sa tagal niyong mag-asawa?" tanong ko rito, hindi na nag-isip kong anong iisipin niya, masagot lang ang tanong na nasa isip. I'm curios of course. My cousing develop some feelings for him, but this guy? I don't know. I look at him, but it seems like he was lost for words. Hindi siya agad nakasagot sa tanong ko.

"I don't know. Just sleep, Mara. Matagal pa ang byahe natin." hindi naman iyon ang tanong ko. 

"Reiv, answer me first and we will be good." angil ko. Pilit pinapasagot ang tanong ko. Umiling siya, pero determinado akong malaman ang nararamdaman niya sa pinsan ko, kasi kung hindi... I knew someone who can perfectly fit for my cousin. 

"Wala kang nararamdaman kahit selos? or something different?" pamimilit ko rito, pero kagaya kanina iisang sagot lang ang binigay niya, at iyon ay iling. Napakalabo talagang kausap ang isang ito. 

"So, wala kang paki-alam kong irereto ko siya sa isang kakilala ko kapag nakauwi na tayo ng Pilipinas at mawawalang bisa na ang kasal niyo, you know, she's free finding some new, yung makakasama niya naman habang buhay a." I'm trying to be a bridge here, kung hindi niya napapansin. Napangisi na lang ako sa aking isipan na parang naiinis na siya sa mga sinasabi ko. Pero hindi lang ako sure kung saan ito naiinis, sa mga sinasabi ko bang pauilit-ulit o sa huling sinabi kong hahanapan kong bagong asawa ang asawa niya, kapag legal na silang separated. 

Itong dalawang ito, mas kumplekado pa sa buhay ko. Mabuti na lang may dalawa na akong anak para hindi na ako maghanap ng bago, kakasawa kasi. lah

TO BE CONTINUE. 

MISSGORJUICE | M.J