Baskın Olan Kazansın (Bxb)

Affettirme

"cenk"

Dedim cilveli şekilde odasına girerken ama o  beni gördüğünde uzandığı yataktan kalkmadı bile hatta bakışlarını telefondan bile çekmedi. Dünden beri benimle hiç konuşmamış evde herkese karşı çok iyi ama beni görmezden gelmişti. Sonunda umursamazca konuştu

" efendim Serkan"

Elimdeki tabakla ona doğru birkaç adım attım ve tabağı Komodinin üzerine bıraktım

"bak sana kurabiye yaptım ben"

Dedim. Bakışlarını üzerime cevirip bir süre bana bakarken ben beni affetmesi için en şirin bakışlarımı gönderiyordum. Önce bana sonra Komodinin üzerine koyduğum kurabiyeye baktı. Ayağa kalkarken sözde öksürmüş gibi yaparak gülüşünü saklamaya çalıştığını fark edip hevesle bağırdım

" güldün!! Valla gördüm güldün... Affettin mi beni"

Hızla yüzü eski ciddi halini alırken göz kaydırdı

"git onu da alpe sor."

Dedi ve kalkmak üzere olduğu yatağa tekrar uzandı... Uf ya, çok fena geçirdi valla... Ama haklı şimdi ne dese haklı. O yüzden ağzımı bile açmadan dudaklarımı büzdüm ve sordum

"ağlayayım o zaman ben"

Cenkin bakışları önce bana sonra büzdüğüm dudaklarıma kaydığında sertçe yutkundu... Bu adamın bana zaafı vardı ne kadar saklarsa saklasın her hareketime düşüyordu. Sonunda kendine gelip bakışlarını kaçırdı ve kafasını iki yana sallayıp aklında artık her ne düşünce varsa kovmaya çalıştı.

"yemeyecek misin"

Dedim tabaktaki kurabiyeleri gösterirken... Aslında yemeyeceğine emindim aç değilim diye bir bahane bulabilirdi... Ya da canım istemiyor, kurabiye sevmiyorum da diyebilirdi ama o bunlardan hiç birini yapmadı

Hazırladığım kurabiyelerden bir tanesini aldı ve yemeye başlarken hala telefonunda olan bakışlarıyla konuştu

"çok güzel olmuş, eline sağlık"

Bu adam cümle sonuna 'güzelim, yavrum, bebeğim' veya herhangi bir kelime getirmediği zaman çok sinir oluyordum... Hani ben onun bebeğiydim, ailesiydim, yavrusuydum, güzeliydim... Niye artık bana öyle demiyordu.

Sinirle odasına çıktım... Benimde adım Serkansa, gönlünü öyle bir alacaktım ki o bile nasıl yaptığımı anlamayacaktı.

Akşama kadar herkes odasına yerleşmişti... Aslında burası yurttan daha güzeldi çünkü herkesin odası tek olmuştu... Cenkin amcası maşallah eve 10 tane oda yaptırmış. Saolsun sabahta hepimiz için kıyafet ve temel ihtiyaçlar yollamıştı. Bize aldığı şeyleri yerleştirirken bir yandan da düşündüm... Ne yapabilirdim ki onun gönlünü almak için... Aklıma bir şey gelmiyordu ama gelecek birini tanıyordum... Hızla telefonumu çıkartıp ekranda yazan isme tıkladım ve mesaj yazmaya başladım

Siz :
Yardımın lazım

Saniyeler içinde mesajım görüldü, yazıyor olmuştu ve ekranda bir yeni mesaj bildirimi gözüktü

Koray :
En son cenk bunu söylediğinde  istihbarattan gizli kişilerle iş birliği yapıp bir yurdu patlatmıştım ve yine aynı şeyleri yapama...  Boşversene varım hangi yurdu patlatıyoruz

Yüzümde oluşan gülümsemeye engel olamamıştım. Koray fazla şey birisiydi... Hayatı öylesine yaşayan.

Siz :
Hayır sadece cenkin gönlünu almak için tavsiye istiyorum