Baskın Olan Kazansın (Bxb)

Geçmiş

Oy sınırı koymuyorum ama yorum sınırı kocam çünkü yorumlar okumak çok eğlenceli ehehehe

Yorum sınırı : 50 ( nokta random veya kitapla alakasız yorumlar geçersizdir.)

SERKANDAN

Bana kendini dışlama diyordu... Ben hiç kendimi dışlamadım ki, evdekiler hep beni dışladılar. Sadece evdekiler değil. Tüm dünya dışladı beni. Sözde ailemin hep söylediği gibi ben 'istenmeyen' dim.

Ne omega ne alfa değil... İstenmeyen. Ne olduğu bile belli olmayan sadece felaketleri ve kötülükleri beraberinde taşıyan birisiydim işte. Tüm o efsanelerin kötü karakteriydim. Tüm ailesini kasabasına yakıp yıkmış ve yüzyılın katliamini yaratmış... Kötü bir canavar.

Bunun için kimseden özür dilemedim, dilemeyecegim de çünkü kimse beni bir canavara dönüştürürken özür dilemedi.

Aileye dahil ol diyordu... Ne zaman dahil olmak istesem hep uzak tutuyorlar beni...

Bazen alaza hak veriyorum... Bir omega için hiç bir şey olmak çok zor. Kimseden ilgi görmeden sevgi görmeden alfa gibi davranan bir omega olmak. Öyle boş boş yaşamak... Ya da yaşamaya çalışmak.

Yatağa uzanıp yorganı üzerime çektim... Sadece iyi olmak istiyordum. 24 yaşından sonra bari yasayabileyim istiyorum. Yanımdaki yastığa sıkıca sarıldım... Benim suçum değildi, ben isteyerek yapmadım... İsteyerek yapmadım beni buna mecbur bıraktılar

14 YIL ÖNCE

Belimdeki ağrıyla yerimde doğruldum... Bu tahtalar fazla rahatsız ediciydi, neden bana da bir yatak vermiyorlardı ki...ama ne olursa olsun onlar benim ailem, bana değer veriyorlardı biliyordum.

Aileler bazen böyle yaparlardı... Yani sanırım.

Kapım şiddetle açıldığında yerimde sıçradım. Gelen kişi annemdi, yüzümde bir gülümseme oluşurken neşeyle konuştum

" günaydın anneciğim"

Annem sinirle elindeki ekmeği bana doğru fırlattı

"zıkkımlan şunu da babanla beraber işe gideceksin. "

Önüme düşen ekmeği elime aldım... Biraz bayattı ama olsun en azından ekmeğim vardı. Anneme koşup sarıldım... Aç kalmamam için beni hep düşünüyor ve yemeklerden Anna da getiriyordu. Beni seviyordu.

"teşekkür ederim anne. Hemen gelirim merak etme"

Dediğimde annem beni hızla kendinden uzaklaştırdı ve sertçe kapıyı çarpıp çıktı. Biraz katı birisiydi ama olsun, o beni seviyordu. Sahip olduğum tek şey ailemdi. Elimdeki ekmeği zor da olsa yediğimde karnım yarım da olsa doymuştu. Yerimden kalkıp ahırdan çıktım... Evde fazla yer olmadığı için burda kalıyordum.

Ama üzülmüyorum çünkü babam benim için bir yastık ve yorgan verdi ben de bir tahtadan yatak yaptim... Rahat değil ama alıştım, hem sıcakta oluyor üşümüyorum.

Dışarı çıktım henüz birkaç adım atmıştım ki  üvey abim yolumu kesti, gözleri kıpkırmızı olmuştu... Yine. Korkuyla bir adım geri çekildim. O bir alfaydı ve  sürekli benimle uğraşıp duruyordu... Uğraşmasını sevmiyordum bana dokunması hoşuma gitmiyordu ama engel olmama izin vermiyorlardı . bana doğru bir adım atti

"günaydın"

Dedi yüzündeki gülüş beni çok korkutuyordu. Yine de gülümsedim ve başımı salladım

" günaydın abi, babamın benimle işi-"

Abim elini dudaklarıma bastırıp beni susturdu. Duvarla arasında olduğum için kendimi çok daha kötü hissediyordum