Kozmos Yıldızı

~6~

" Evet " dedi " Tabi bu büyük bir iş sayılırsa."

" Ama baba-" dedi Orion ama Kral onun sözünü tamamlamasına izin vermeden konuştu.

" Majesteleri..." dedi imalı bir tonla. Adam sakince duruyor gibi gözüksede alevler saçan kahve gözleri duruşuyla tam bir tezat içerisindeydi. Lavanta rengi gözleri çoğunlukla alaycılık ve sinsilikle bakan Orion'dan çok farklıydı. Birbirlerine çok az benziyorlardı.

" Evet Majesteleri " dedi Orion " Kızı ararken çok çaba sarf ettim. Göründüğü kadar basit değildi. Ona ne kadar ihtiyaç duyduğunuz düşünülünde önemli bir işi başardım."

Orion, kral babasının karşında sakin ve kendinden emin bir şekilde konuştu ama sesinde cüretkar ve öfkeli bir ton gizliydi. Uzaktan bakıldığında çok rahat görünüyordu ama dikkatle bakınca yumruklarını sıkmaktan parmak eklemlerinin bembeyaz kesildiğini fark ettim.

Sorunlu bir baba-oğul ilişkisine mi şahit oluyordum yoksa? İstemsizce Orion'a üzüldüm ama şu an düşünmem gereken daha önemli şeyler vardı. Kim olduğumu , neden burada olduğumu tamamen öğrenmeliydim. Bana sürekli " Kozmos Yıldızı" diye sesleniyorlardı. Bu konuyu kesinlikle bilmeliydim.

"Bunu daha sonra konuşuruz " dedi kral
" Kızı götür ve hizmetçilere söyle ona mavi lotus çayı yapsınlar. Değişimine iyi gelir.

"Anlaşıldı Majesteleri " dedi Orion ve hafifçe reverans yapıp beni de kolumdan tutarak bizi dışarı çıkardı.

" Artık her şeyi öğrenmek istiyorum " dedim Orion'a " Beni neden buraya getirdin? Burası neresi? "

Orion bıkkınlıkla iç çekti ve " Tamam " dedi " Aşağı inelim anlatacağım. "

Oradan geçen bir hizmetçiyi durdurdu ve kralın söylediği Mavi Lotus çayını yapmalarını istedi.

" Emredersiniz Prensim " dedi hizmetçi ve reverans yapıp ayrıldı. Aşağıdaki uyandığım odaya geri gelince konuşmaya başladı.

" Burası Kozmos Diyarı " dedi Orion " Diğer diyardan farklı bir boyutta. Kozmos ve Dünya ince bir çizgiyle birbirinden ayrılır. Hiçbir mortalis yani ölümlü bu diyara tek başına geçemez. Burası büyünün hüküm sürdüğü diyardır. Birçok sihirli varlık buraya sığınmıştır.

Biz Drayadalis'leriz. Büyü kullanabiliriz ve hepimizin farklı yetenekleri ve eğilimleri vardır. Biz insan değiliz. Sen de değilsin. Sen buraya aitsin. "

Söylediklerini sindirmeye çalıştım. Ben olamazdım. Ben sıradan bir kızdım. Bu nasıl olurdu? Kapı tıklatılınca düşüncelerimden sıyrıldım. Hizmetçi bir kız bir fincan getirip önüme koydu ve hafifçe reverans yapıp odadan ayrıldı. Orion konuşmaya devam etti.

" Sen çocukken ailen öldü ve sen de buradan götürüldün. Sana güçlü efsunlar kondurdular ve yeteneklerini, dış görünüşünü sakladılar. Seni mortalislerin dünyasına kaçırdılar. Orada seni sıradan bir çocuk olduğuna inandırdılar. Sırf biz sana ulaşamayalım diye. "

" Kim? " dedim. Bu kadar çok şeyi birden idrak etmekte zorlanıyordum.

" Rosa Krallığı " dedi nefretle " Hainler... Seni bizden sakladılar. Burada tek başımıza çürüyüp ölelim diye. Seni kendilerine saklayacak ve kendi çıkarları için kullanacaklardı. "

" Ben anlamıyorum. " dedim " Daha açık ol. Benim size nasıl bir faydam olabilir ki? "

Sanki çok komik bir şey söylemişim gibi güldü " Kendinin, potansiyelinin farkında bile değilsin küçük yıldız. "

Cümleleri bilmece gibiydi. Kelime oyunları başımı döndürüyordu. Her sorduğum soruda bir cevap almak yerine yeni bir sorunun karşısında buluyordum kendimi. Onunla konuşmak bir labirentte gözü kapalı çıkışı aramak gibiydi.