Uyumadan önceki uzaklığını yitirmiş bedeni, bedenimin hemen yanındaydı.
Ne gözlerini kapatıp bakışını kesiyordu, ne de başını başka tarafa çeviriyordu. Hiçbir tepki vermeden sadece bana bakması kalbimin tüm topraklarına yaşamı getiriyordu.
⚜️
#1 de...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Korku⚜️
"Benim güzelim teyzesine mi gülümsüyor?"
Kumsal'ın minik bir kopyası olan Güneş'i güldürmeye çalıştığım sıralarda Kayra, kim bilir hangi ülkeye ait kahve çekirdeklerinden öğüterek yaptığı kahveleri getiriyordu. Siyahlar içindeki haliyle tepsiyi masaya bırakmış ve kucağımdaki onun için her şeyi yapacağımız minik şirineye uzanmıştı. Güneş'in çığlıkları arasında acı ile yoğrulmuş arkadaşımı izliyordum. Saçlarında yer yer beyazlar çıkmış, gözlerinde soluk bir renk kalmıştı. Her akşam baş ucunda bir bardak içkisi dururdu. Daha sonraları şişeler de bardağın yanında yerini almaya başlamıştı. Uykuya sızarak daldığını öğrendiğimde onda kaldığım bir geceydi. Kapısının aralığından yanağından süzülen yaşı görmüş sesimi çıkartmadan ben de onunla ağlamıştım. Orada olduğumu fark etse de mahvolmuş bir çareydi. Aybars'ın olmayışının düşüncesi bile yetiyordu bana. Kayra, ne yapsındı ki...
"Yalnız Sanrı senin eline de yakışıyor bebek."
Ağır düşüncelerimden kurtulup kahvemi almıştım. Aynı zaman da kahvesini alıp koltuğa yayılan Kumsal'ın belirli aralıklarla kurduğu cümleye göz devirdim. Aslında bir bebek fikrine uzak değildim, sadece bu cümleyi Kumsal'ı da geçersek tüm altın günlerinde duyuyordum. Özellikle Suna annem ile gittiğimizde ve gelini olduğumu öğrendiklerinde. Evet, onunla günlere gidiyordum. Eğlenceliydi de ama bir tek şunu anlamıyordum. Bir kadın gelin olunduğunda çocuk doğurma görevi mi kodlanıyordu ona?
"Başlama sende şimdi Kum kum."
Kaşların çattı sarı yaptığı saçlarını geriye savururken. "Niye, bebek fikri hala hoşuna gitmiyor mu? Ben o kısmı aşmıştın diye düşünüyordum."
Omuz silktim, parmağımdaki yüzüğümle oynarken. Aşmak tek sorunum olsa buna katılabilirdim ama sorun benim isteyip istememem değildi. "Eskisi gibi olumsuz düşünmüyorum elbette, hatta bu aralar Güneş'i de gördükçe bir bebeğe sahip olma fikri güzel geliyor. O sorumluluk gözümde büyümüyor sanki."
Ben de bardağıma uzandım sıkıntıyla. "O zaman sıkıntı ne? Aybars'ın bir bebek istediğini söylemiştin önceden."
Başımı sallamıştım söyledikleriyle eş zamanlı. "Evet, evlenmeden önce istiyordu, hatta hayalini bile kurmuştu. Ama uzun bir süredir konusu dahi açılsa mimikleri değişiyor, istemediğini söyleyip konuyu kapatıyor ya da sonra düşünürüz diyor. Ben, bir türlü niye böyle düşündüğünü anlayamıyorum. Şaka gibi ama gelecek planları bile tamamen ikimize yönelik artık."
Kumsal'ın yüzü de benim gibi düşünceli bir hal almıştı. "Neden bu şekilde davrandığını sordun mu, peki?" Soru, ilgisi hala Güneş'te olan Kayra'dan gelmişti. Bir yaşına gireli birkaç ay geçen küçük prenses, saçlarını bozarken bana çevirmişti bakışlarını. Bense tadını beğendiğim kahveye...
