Κεφάλαιο 1

298 7 2
                                    

Άνοιξα την πόρτα του αυτοκινήτου και βγήκα έξω. Τα μάτια μου κατευθείαν επεσαν στην εξωτερική όψη του κολεγίου. Μπορώ με σιγουριά να πω πως ήταν από τα πιο εντυπωσιακά μέρη που έχω βρεθεί ποτέ. Πως θα μπορούσε κάποιος σαν εμένα να μείνει σε ένα τόσο χλιδάτο μέρος;

[...]

Βοηθησα τον πατέρα μου με τις βαλίτσες και ύστερα αποχαιρέτισα τους γονείς μου.
"Αντιο μωρο μου, να μας παίρνεις τηλέφωνα" μου είπε η μητέρα μου τραβώντας με σε μια σφιχτή αγκαλιά.
"Ναι μαμά, θα σας παίρνω" χασκογελασα.
"Αντιο αγόρι μου" με αποχαιρέτισε ο πατέρας μου μπαίνοντας στο αμάξι.
"Αντιο"
Σταθηκα εκεί για λιγο, παρακολουθοντας το αυτοκίνητο μας να απομακρύνετε, μέχρι που χάθηκε στον ορίζοντα. Πηρα μια βαθιά ανάσα.
"Και τώρα μόνος μου" ψέλλισα.

Περπατησα σέρνοντας τις βαλίτσες μου μέχρι την είσοδο του κολεγίου όπου με περίμεναν δύο άντρες.
"Ειστε ο κύριος Στέφαν Τζόουνς;" με ρώτησε ο ένας από αυτούς.
"Ναι, εγώ είμαι αυτός"
"Ακολουθήστε με παρακαλώ. Θα πάρω εγώ τις βαλίτσες σας" είπε.
Του έδωσα τις βαλίτσες μου και τον ακολούθησα.

Μπαίνοντας μέσα αντίκρισα ένα μεγάλο 'σαλονι', θα έλεγε κανείς. Ενας χρυσός πολυέλαιος ήταν κρεμασμένος στη μέση του τεράστιου δωματίου και μερικά κόκκινα καναπεδάκια ήταν τοποθετημένα από 'δώ κι από 'κεί. Περπατήσαμε έως το βάθος της αίθουσας και μπήκαμε σε έναν διάδρομο με πολλές ξύλινες πόρτες. Κάθε μία από αυτές είχε κρεμασμένο ένα καρτελάκι που έγραφε "αιθουσα" και ενα νούμερο. Υποθέτω πως αυτές ήταν οι αίθουσες διδασκαλίας.

Αφου διασχίσαμε αυτόν τον ατελείωτο διάδρομο σταματήσαμε μπροστα απο ένα ασανσέρ και μπήκαμε μέσα. Ο κύριος που κουβαλούσε τις βαλίτσες μου πάτησε το κουμπί του τρίτου ορόφου και μέσα σε λίγα δευτερόλεπτα είχαμε φτάσει. Αφου διασχίσαμε άλλον έναν ατελείωτο διάδρομο φτάσαμε μπροστά από μία πόρτα με τον αριθμό 130.

"Αυτο είναι το δωμάτιο σας κύριε" είπε αφήνοντας κάτω τις βαλίτσες μου. "Οριστε και το κλειδί σας. Θα σας πρότεινα να μην το χάσετε" συνεχισε.
"Ευχαριστώ" απάντησα.
Πειρα το κλειδί από τα χέρια του και αφού είχε απομακρυνθεί αρκετά ξεκλείδωσα την πόρτα.

Μπηκα μεσα και για καλή μου τύχη το άλλο αγόρι απουσίαζε. Επιασα το άδειο κρεβάτι και τοποθέτησα τις βαλίτσες μου δίπλα. Κάθισα και άρχισα να σκαναρω τον χώρο. Το απέναντι κρεβάτι ηταν ήδη στρωμένο και είχε πάνω κάτι πεταμένα ρούχα. Ανάμεσα στα δύο κρεβάτια υπήρχαν δύο ξύλινα γραφεία. Καθε ένα από αυτά είχε τρία συρτάρια και από πάνω μερικά ράφια για βιβλία. Μπροστα απο τα κρεβάτια υπήρχαν δύο ντουλάπες σε χρώμα σκούρο καφέ και δίπλα από αυτή στη δικιά μου μεριά βρισκόταν μία πόρτα που οδηγούσε στο μπάνιο.

Teen Romance (boyxboy)Where stories live. Discover now