Στεφάν POV:
Ο Αλεξ δεν εμφανίστηκε σε κανένα απο τα μαθήματα. Δεν ήξερα τι είχε συμβεί καθώς δεν είχε απαντήσει ούτε στο μήνυμα μου. Προσπάθησα να μείνω ψύχραιμος και ύστερα απο λίγη σκέψη, πήρα τον δρόμο για το δωμάτιο μας.
Μπήκα στο ασανσέρ και ανέβηκα στον τρίτο όροφο. Περπάτησα έως το τέλος του διαδρόμου ώσπου βρέθηκα εξω απο το νούμερο 130. Έβγαλα το κλειδί μου και άνοιξα την πορτα.
Ένα συναίσθημα ανακούφισης με διαπέρασε οταν στο οπτικό του πεδίο έπεσε ο Αλεξ. Ξεφυσιξα ανακουφισμένος και μπήκα μεσα. Έκλεισα σιωπηλά την πορτα, μιας που κοιμόταν, και καθισα στην καρέκλα δίπλα του.
Το προσωπο του ηταν κοκκινο. Μερικά καμμένα τσιγάρα και ο αναπτήρας του ήταν πεταμένα στο κομοδίνο του. Ξεφυσιξα για άλλη μια φορά. Μάζεψα αυτο το μικρό χάος και χωρίς δεύτερη σκέψη έπεσα στο κρεβάτι μου να ξεκουραστώ.
[...]
Αλεξ POV:
Ένιωθα τα βλέφαρα μου βαριά αλλά αυτο δεν με εμπόδισε απο το να ανοίξω τα ματια μου. Σιγά σιγά η όραση μου καθάρισε απο την θολούρα και αντίκρισα τον Στεφαν στο γραφείο του να διαβάζει. Κατευθείαν κοίταξα το ρολόι. Γαμωτο! Ηταν 7 μμ και είχα ξεχασει τελείως το ραντεβού μας!
«Δες ποιος ξύπνησε» απάντησε χωρίς να με κοιτάξει, έχοντας έναν ελαφρή τόνο ειρωνίας στη φωνή του.
Ένιωσα κάπως ενοχικά.
«Χίλια συγνώμη για το ραντεβού μας. Στο υπόσχομαι θα επανορθώσω» είπα έχοντας άπειρες τύψεις.
«Άστο αυτο» απάντησε ήρεμα και η προσοχή του στράφηκε πάνω μου. Έσυρε την καρέκλα του δίπλα στο κρεβάτι μου. «Μπορω να μάθω γιατί εξαφανίστηκες σήμερα το πρωί;»
Ξεφυσιξα πρώτου απαντήσω. «Απλώς είχα έναν άσχημο τσακωμό με την Σαρρα»
Δεν απάντησε για λιγο, απλώς με κοίταξε.
«Θέλεις να το συζητήσουμε;» Είπε τελικά.
Έγνεψα.
Στεφαν POV:
«Σε ακούω» ειπα κοιτάζοντας τον βαθιά μεσα στα ματια.
Ανακαθισε στο κρεβάτι του. «Όταν φύγαμε απο το τραπέζι πηγαμε σε μια άδεια αίθουσα να συζητήσουμε. Άρχισε να λέει πως εγώ και εσυ περναμε πολύ χρόνο μαζί και πως δεν πάμε ποτέ με την υπόλοιπη παρέα. Της είπα οτι ειναι λογικο αφού συγκατοικούμε και εκείνη αρχισε να φωνάζει και να λεει πως πάντα κανονίζουμε κάτι μεταξύ μας. Προσπάθησα να της εξηγήσω πως αυτο δεν συμβαίνει και πως ειμαστε ερωτευμενοι όποτε χρειαζόμαστε λιγο χρόνο μονοι μας. Συνεχισε να φωνάζει και να μου λέει ποσο ερωτευμενος μπορεί να είμαι στα δεκαοκτω. Με ενόχλησε τόσο πολύ αυτο που κάπως έχασα την ψυχραιμία μου όποτε αρχισα να φωνάζω πίσω. Της είπα οτι δεν είναι αυτο το γλυκό κοριτσάκι που ήταν και εφυγα»
YOU ARE READING
Teen Romance (boyxboy)
FanfictionΟ 17χρονος Στέφαν μόλις πέρασε σε ένα πολύ διάσημο, ιδιωτικό κολέγιο στην Αγγλία. Έχει πείσει τον εαυτό του πως αυτή τη χρονιά τίποτα δεν θα τον αποσυντονίσει από τα μαθήματα. Για κακή του τύχη όμως θα πρέπει να συγκατοικήσει με ένα άλλο αγόρι, τον...
