Teen Romance (boyxboy)

Κεφάλαιο 7

Αλεξάντερ POV:

Η ώρα ήταν εφτα το απόγευμα. Είχαμε γυρισει από την πισίνα εδώ και περίπου μια ώρα. Είχα τελειώσει το μπάνιο μου και ο Στέφαν επίσης.
Καθόταν δίπλα μου στο κρεβάτι διαβάζοντας το βιβλίο του ενω εγώ είχα γυρίσει στο πλάι και στηριζομουν στον αγκώνα μου έτσι ώστε να τον κοιτάω. Έβαλα το χέρι μου στο πρόσωπο του και με τον αντίχειρα μου άρχισα να εξερευνώ τα χειλη του.

"Λοιπον, σκεφτόμουν το βράδυ που είπαμε να περάσουμε χρόνο μαζί, να πάμε στην λιμνούλα με τον καταρράκτη και να κάνουμε μπάνιο. Μονο εγώ και εσύ" πρότεινα κάνοντας όλη του την προσοχή να στραφεί πάνω μου.
"Ναι! Ναι ναι ναι, εκατό φορές ναι!" είπε ενθουσιασμενος αφήνοντας το βιβλίο του δίπλα.
"Τι περιμένεις; Σήκω να βάλεις μαγιό" είπα χαμογελώντας.
Σηκώθηκε φουριόζος και μπήκε στο μπάνιο.

[...]

Βγαίνοντας από το κολέγιο ο Στέφαν αρχισε να τρέχει.
"Στεφ! Που πας;" γέλασα.
Με το που άκουσε τη φωνή μου σταμάτησε.
"Στεφ;" ρώτησε καθαρά ικανοποιημένος.
"Ουαου εμμ... υποθέτω πως μου ξέφυγε" απάντησα προσπαθώντας να το σώσω.
"Πες το ξανά" με πείραξε.
"Όχι, ας το ξεχάσουμε"
"Ελα τώρα! Πες το"
"Όχι"
Έσκυψα και του αγκάλιασα τα πόδια σηκώνοντας τον στον ώμο μου.
"Τι κανεις;" γέλασε. "Θα πέσω!"
"Δεν θα πέσεις. Σε κρατάω" είπα βάζοντας το χέρι μου στον κωλο του.
"Αλεξ!" αναφώνησε μόλις ένιωσε το άγγιγμα μου.

[...]

Στέφαν POV:

Φτάσαμε στην λιμνούλα. Ο ήλιος είχε ήδη δύσει και το μόνο φως που είχαμε ήταν αυτο του φεγγαριού.

Έβγαλα το φούτερ που φορούσα και το πέταξα στο γρασίδι μαζί με την πετσέτα μου. Ο Αλεξ με πλησίασε. Έβαλε τα χέρια του στην μέση μου και με κόλλησε πάνω του ακουμπώντας το κούτελο του στο δικό μου. Μου έδωσε ένα πεταχτό φιλί στη μύτη και ύστερα μίλησε.

«Έλα πάμε» είπε και με έπιασε από το χέρι οδηγώντας με στην άκρη της λίμνης. Κάθισε στο έδαφος και βούτηξε τα πόδια του μέσα στο νερο παρακινώντας με να κάνω το ίδιο.
«Κρύα είναι» είπα ήρεμα. Ο Αλεξ πήδηξε μέσα στο νερο. Μου έπιασε τα χέρια και χάιδεψε το δέρμα μου με τους αντίχειρες του.
«Εσυ όμως είσαι καυτός» απάντησε κάνοντας με να κοκκινίσω ελαφρά. Χαμογέλασα και μπήκα μέσα στο νερο.

Στάθηκα απέναντι του και πέρασα τα χέρια μου γύρω από τον λαιμό του. Τα δικά του ακούμπησαν στους γοφούς μου και με κόλλησαν πάνω του. Τον κοίταξα στα μάτια. Σε αυτά τα υπέροχα, γαλανά μάτια που είχα ερωτευτεί από την αρχή. Ύστερα το βλέμμα μου έπεσε στα χείλη του και χωρίς δεύτερη σκέψη ένωσα τα δικά μου με τα δικά του.

Ανταποκρίθηκε αμέσως και με φίλησε πίσω. Άνοιξα το στόμα μου αφήνοντας τον να χώσει την γλώσσα του μεσα και πολύ σύντομα τα δυο κρέατα άρχισαν να χορεύουν σε ένα ρομαντικό φιλι. Εκείνη τη στιγμή ήξερα ακριβώς τι ένιωθα για αυτόν, τον αγαπούσα. Τον αγαπούσα με όλη μου την καρδιά, ακόμα και αν τον ήξερα μόνο τρεις εβδομάδες. Ποτέ δεν θα πίστευα ότι ένα άτομο του ίδιου φύλου θα με έκανε να νιώσω τόσο ξεχωριστός.

Ο Αλεξ τραβήχτηκε πίσω σταματώντας το φιλί και με αγκάλιασε. Τα χέρια του τυλίχτηκαν γυρω από την μέση μου και το πρόσωπο του κρύφτηκε στον λαιμό μου. Έτριψα την γυμνή του πλάτη και στη συνέχεια το χέρι μου βρέθηκε ανάμεσα στα μαλλιά του.
«Είσαι καλά;» Τον ρώτησα.
«Καλύτερα από ποτέ» απάντησε αφήνοντας μου ένα ρουφηχτό φιλί στον λαιμό.

Καθίσαμε έτσι για λιγο χωρίς να μιλάμε, απλώς απολαμβάναμε ο ένας τον άλλον. Ύστερα κολυμπήσαμε και λιγο αργότερα αποφασίσαμε να βγούμε απο τα παγωμένα νερά της λίμνης.

Έτρεμα απο το κρύο όσο προσπαθούσα να ξεδιπλώσω την πετσέτα μου. Ο Αλεξ στάθηκε απέναντι μου και μου την άρπαξε απο τα χέρια. Με τύλιξε με αυτή και τα στιβαρά του χέρια βρέθηκαν γύρω μου τραβώντας με σε μια ακόμη ζέστη αγκαλιά. Έτριψε απαλά την πλάτη μου σκουπίζοντας τα νερά απο πάνω μου και έπειτα τραβήχτηκε πίσω.

«Εσυ δεν θα σκουπίσεις τα νερά από πάνω σου;» Τον ρώτησα.
«Μπα, δεν κρυώνω» είπε ήρεμα και απομακρύνθηκε από κοντά μου. Ξάπλωσε στο γρασίδι και το βλέμμα του καρφώθηκε στον νυχτερινό ουρανό. Είχε μια μανία.
«Καρδιά μου, θα κρυώσεις εάν δεν σκουπιστείς» συνέχισα πλησιάζοντας τον. Κάθισα δίπλα του και θαύμασα το υπέροχο πρόσωπο του.
«Καρδιά σου; Δες τώρα ποιος γίνεται κλισέ» γέλασε.
«Ουαου εμ...» είπα ξύνοντας τον αυχένα μου αμήχανα.
«Πες το πάλι, μου άρεσε» αναφώνησε γυρνώντας το κεφάλι του προς το μέρος μου ώστε τα βλέμματα μας να συναντηθούν.
«Ώστε αυτά σου αρέσουν... καρδιά μου» είπα κάνοντας τον να μου χαρίσει το μεγαλύτερο χαμόγελο. Μέσα στο σκοτάδι μπόρεσα να διακρίνω τα μάγουλα του να κοκκινίζουν και κατευθείαν κοίταξε άλλου. «Κοκκινίζεις;» Τον ρώτησα χαμογελαστός.
«Τι; Όχι!»
«Ω έλα τώρα! Αφού μπορω να διακρίνω τα μαγουλάκια σου να γίνονται ροζ» τον πείραξα και ακούμπησα το χέρι μου πάνω στο ένα του μάγουλο. Έκαιγε.
«Τι κανείς;» Γέλασε.
«Τα μάγουλα σου καίνε»
«Ούτε κάν!»
«Μήπως σε κάνω να ζεσταίνεσαι, καρδια μου;» Συνέχισα κάνοντας τον να κοκκινίσει ακόμα πιο πολύ.
«Στέφ!» αναφώνησε.
«Τι; Αφού σε βλέπω που κοκκινιζεις περισσότερο»
«Άμα σε φιλήσω θα σταματήσεις;»
«Μπορεί...» απάντησα.
Τα χείλη του ακούμπησαν τα δικά μου και σύντομα τα ξέχασα όλα αφού χαθηκα για άλλη μια φορά σε εκείνον.

Γειαααα! Πως πάει; Σας άρεσε αυτο το κεφάλαιο; Ελπίζω πως ναι! Θα ήθελα να γνωρίζετε πως έχω άπειρες ιδέες για αυτο το σημείο της ιστορίας! Δεν είμαι και πολύ σίγουρη ότι τις καταγράφω σωστά αλλά κάνω το καλύτερο μου. Επισης ευχαριστώ πολύ για τους σταθερούς μου readers! Εάν εάν έχετε κάποια απορία μπορείτε να με ρωτήσετε ελεύθερα. Αυτά, τα λέμε!☺️❤️🫀