"ကျွန်တော်တို့ စကားလုံးနည်းနည်းလောက်ပြောင်းပြီး သူ့အတွက် ပိုထူးခြားတဲ့နာမည်ကို ဘာလို့မပေးရတာလဲ..."
မုထျန်းဟန် အကျယ်ကြီးရယ်လိုက်ချင်ပေမယ့် သူ၏အေးဆေးတည်ငြိမ်သောအမူအရာကို ထိန်းထားပြီး
"ဒါဆို မင်းဘယ်လိုစကားလုံးကို သုံးချင်လဲ?"
"စွမ်းစွမ်း (算算)ဆိုရင်ရော...! ကျိစွမ်း (计算 = တွက်ချက်ခြင်း)က စွမ်းလေ။ ကိုကိုပေးထားတဲ့နာမည် အတိုင်းပဲ။ ဒါပေမယ့် ကျွန်တော်တို့နှစ်ယောက်လုံးက အတွက်အချက်တော်တော့ အဲဒီအဓိပ္ပါယ်က အိမ်ဆိုတာနဲ့ပိုနီးစပ်တယ်လေ။ အဲဒါလေးက ကျွန်တော်တို့ရဲ့ လာဘ်ကောင်လေးဖြစ်နိုင်တယ်! ခဲတစ်လုံးတည်းနဲ့ ငှက်သုံးကောင်မိတာပဲ! ကိုကိုရော ဘယ်လိုထင်လဲ?"
"စွမ်းစွမ်း?"
မော့တိကိုဖျောင်းဖြပြောဆိုရန် ခွေးပေါက်လေးအတွက် ပိုကောင်းသောနာမည်ကို စိတ်ပင်ပန်းခံပြီး မုထျန်းဟန်စဥ်စားခဲ့ပေမယ့် မော့တိပေးသည့်အကြံကိုသာ လက်ခံလိုက်ရသည်။ သူ့ကလေးလေးက အရမ်းကိုချစ်ဖို့ကောင်းပြီး အရမ်းလည်းဥာဏ်ကောင်းတာပဲ။
မုထျန်းဟန်လည်း မနေနိုင်တော့ဘဲ လက်ဆန့်ထုတ်၍ မော့တိ၏ဆံပင်ကို ထိလိုက်သည်။ သူပြုံးပြီးပြောလိုက်သည်။
"အဲဒါက တကယ်ကို အရမ်းကောင်းတဲ့ နာမည်လေးပဲ"
မော့တိ၏မျက်နှာသည်လည်း ချက်ချင်း ပြုံးသွားပြီး စွမ်းစွမ်း၏အမွှေးထူသောနားရွက်လေးများကို ဖျစ်ညှစ်လိုက်သည်။
စွမ်းစွမ်း ဒီကျေးဇူးကို မင်းမှတ်ထားသင့်တယ်။ အဲဒီလို ပြင်းထန်တဲ့နာမည်မျိုး အပေးမခံရအောင် ငါလုပ်ပေးခဲ့လို့ပဲ။
"ဟုတ်ပြီ အခု စွမ်းစွမ်းကို နှောင့်ယှက်နေတာရပ်လိုက်တော့။ ထမင်းစားဖို့အချိန်ရောက်ပြီ။ မင်း ညစာကို ဘာစားချင်လဲ?"
"ဘာပဲဖြစ်ဖြစ် အဆင်ပြေတယ်" မော့တိ ပြန်ဖြေလိုက်သည်။
"ဘာပဲဖြစ်ဖြစ် အဆင်ပြေတယ်...အဲဒါက ပိုပြီးဖြေရှင်းဖို့ ခက်တယ်"
မုထျန်းဟန် မော့တိကို နူးညံ့သည့်မျက်လုံးတို့နှင့် ကြည့်လိုက်ပြီး ခဏကြာတော့ သူပြုံးကာပြောလိုက်သည်။
Part-62
Start from the beginning
