Seeking Gaston Lynx Esquivel

Chapter 44

"Sino po?" Kuryoso kong tanong.

I found my phone and it was indeed dead.

"Si Gaston, anak." Nagulat ako sa sagot ni Auntie at muling nabalik ang tingin ko sa kanya.

Lumapit siya sa akin. "Hindi ko sana sasagutin kaso nakalimang miss calls na pala."

Napalunok ako ng malalim. "Bakit daw po siya tumawag?"

"Tinanong niya kung nandito ka na sa La Union, sinabi kong nandito ka na at binabantayan mo na ang anak mo sa hospital." Marahan niyang paliwanag sa akin. 

Medyo nagulat ako sa sinabi niya. But I guessed it was fine. I mean malalaman at malalaman rin naman niya ang tungkol kay Calyx kung sakali, and I am planning to explained it to him as well.

Lalo na at at alam kong hindi katanggap-tanggap ang eksplenasyon ko sa kanya sa biglaan kong pagleleave sa trabaho.

"Mabuti naman at pinayagan ka niyang umalis na lang sa trabaho, Mella."

Kaagad akong tumango. "Naintindihan naman niya po na may emergency dito sa La Union." Napangiti ako ng kaunti.

My sudden leave is quite unreasonable, especially that we are in an important project, but I'm genuinely thankful that he indeed understood my situation without the full context of it.

Umalis si Auntie habang binabanlawan ko si Calyx. I bathed him on his bed at pagkatapos noon ay sakto namang dumating si Auntie dala-dala ang agahan namin.

Sinubuan ko si Calyx bago ako magpasyang kumain.

"Mama, ayoko na." He whined.

Huminga ako ng malalim. He has eaten half of itt so I guessed it's fine.

"Okay...but we need to take your meds, okay?"

Kaagad naman siyang tumango sa akin. I gave him his meds pagkatapos ay nakatulog na ulit ito. He still has high fever pero nabawasan naman na to kumpara kahapon.

Lumipat ako sa isang lamesa habang pagkatapos ay nagsimula na akong kumain. My cellphone was charging near an outlet at kaagad ko itong binuksan.

Sunod-sunod na alert messages at miss calls ang natanggap ko. I looked at it and I have received 20 messages and 5 miss calls. Lahat ng ito ay galing sa iisang numero, an unknown number.

This might be Gaston. I opened the message and the latest one popped up.

Gaston:
Please be safe. Let's talk properly after everything is fine and if you come back here. 

It was 3am when he texted me. The rest of the messages, he was just asking me if I'm already here in La Union.

Kaagad naman akong nagreply.

Ako:
Okay.

The whole afternoon wala na akong ibang ginawa kung hindi ang tabihan si Calyx. Sa maghapon naman na iyon ay pabalik-balik ang lagnat niyang mataas.

The doctor said that it was normal and that he should be fine after 4 days. Nakahiga naman ako ng maluwag doon. 

I continued monitoring him at pagdating naman ng gabi ay saka ko lang ulit binuksan ang cellphone ko. Pagkatapos ko ulit siyang painumin ng gamot ay kasalukuyang na itong nanunuod ng TV.

I got a one message from him at kaagad ko itong binuksan.

Gaston:
You don't have to text me back. I know you're busy and I just want you to know that we finished our testing today.

Nakahinga ulit ako ng maluwag sa sinabi niya. I'm glad that the project is progressing.

Katulad nga ng sinabi ng doctor ay mas naging mabuti ang sitwasyon niya. Natapos ang apat na araw at pwede na kaming lumabas ng hospital.