Wild Heart (Eastwood University Series #2) ✔️

Chapter 35

As I sat on the edge of my bed, I buried my face in my hands and started to sob in silence. The pain I'm feeling is like someone stabbed you repeatedly. I can't help but feel my heart ripping.

As much as I want to hate Sidra right now, I still can't believe that this happened. Hindi halata sa kaniya na kaya niyang gawin ang bagay na iyon sa akin. She always tells me how she would never do that, how loyal she is and how much her love for me is. I can't believe I fell for those words.

Hanggang sa nararamdaman ko na lamang ang pag bigat ng aking talukap, nakatulog na lamang ako sa kabila ng sakit na nararamdaman, umaasa na sana ay mawala na ang lahat ng ito o kaya ito ay panaginip lamang.

Hindi ko malaman kung ilang oras ako nakatulog. Bigla na lamang ako nakaramdam ng antok kaya bumangon ako at tumingin sa akin tiyan. Napangiti ako ng mapait at hinaplos ng bahagya iyon, ang luha ay malapit na naman lumandas sa aking mukha.

Magkakaanak ako and it hurts to know that my kid will not experience the complete family that I never had. Sinabi ko pa naman sa sarili ko noon na kung magkakaanak man ako, hindi ko ipaparanas sa kaniya na hindi kumpleto ang kaniyang pamilya but look how things are. Her second mother is about to get married to someone.

I sighed bago ilayo ang tingin. This is just a nightmare, right? Hindi naman gagawin sa akin ni Sidra iyon. I… trust her, a lot.

Napadako ang tingin ko sa aking bag na dinala ko kanina ng biglang narinig ko ang pagtunog ng aking cellphone sa loob noon. Kinuha ko ang phone sa aking bag at tumingin sa mga messages na nandoon. Nandoon ang message ni Adira at Soleil, inviting me to hang out and another for Sidra.

I smiled bitterly when I realized that this, all that's happening, is not a dream when I saw the two unknown numbers in my phone. It's really happening.

Una ko munang ni-reply-an sila Adira, saying I can't come. Sinabi ko na lang na medyo busy kami ngayon and maraming pinapagawa sa akin si Papa. Pag sinabi ko kasi na may sakit ako, sigurado na pupunta ang mga iyon kahit sabihin ko na huwag na.

Sinunod ko na ang kay Sidra, feeling anguish right now as I am about to open her messages. Napatingala pa ako para pigilan ang pagluha at agad din binalik ang mata sa phone na hawak.

Sidra
Hi, baby!!!!
I'm done with my finals and of course with my case study.
I'm all yours now! ╰⁠(⁠*⁠´⁠︶⁠'⁠*⁠)⁠╯
Where do you wanna go this Saturday?

Hindi ko magawang mag reply at pinagmasdan ang mga reply nito. Para wala itong alam sa nangyayari. Iniisip ko na she really has no idea what's happening while the other tells me that she's all faking it.

Dione
I can't go this Saturday, may pinapagawa si Papa.

How about now? Can we go out?

I can't. I'm not feeling well.

You're sick?
Why didn't you tell me?
Do you want me to go there?

It's fine. I'm not home, anyways. Kasama ko si Papa. I'll be fine naman so no need to worry.

If you say so, love.
Drink a lot of meds or else, I'll buy you a pharmacy just to make you feel better.
Just kidding, love.
I'll call you later. Someone's calling me.
I love you! (⁠ ⁠◜⁠‿⁠◝⁠ ⁠)⁠♡

Hindi ko na siya ni-reply-an at napagpasyahan na bumaba na lamang para kumain. Nakalimutan ko na kailangan ko nga pala kumain. Kailangan ko nga palang alagaan 'tong nasa tiyan ko, hindi pwedeng nakakalimutan ko lagi ang hindi pagkain.