EFİL (ASKIDA)

Bölüm 17

Diğer eve geldiğimde burası da diğer ev gibi ufak ama bahçeli bir evdi. Anladığım kadarıyla çocuk gelin işini böyle insanlar yapıyordu. Yaşlanmış veya orta yaşlı adamlar. Bahçeye girdiğimde kapıyı bacağımla iterek içeriye girdim. Salona geçtiğimde korumalarım bir adamı yerde sıkı bir şekilde tutuyorlardı. Adama baktığımda ağzı yüzü kan olmuştu. 

"Kimsiniz siz adi köpekler! Evime ne diye destursuz girersiniz ha!"

Dediği şeyle suratına bir yumruk geçirdim.

"Ağzını topla piç herif, gebertirim seni!"

Etrafıma baktığımda tek bu adam vardı. Kaşlarım çatık bir şekilde korumalara döndüm

"Kız nerede?"

"Bilmiyoruz efendim bu adam saklamış onu ve yerini söylemiyor. "

"Evin her yerine baktınız mı!"

"Evet efendim bakmadığımız yer kalmadı ama kız yok. Dışarıdaki insanlardan öğrendiğimize göre, bu adam kızı da hiç dışarı çıkarmazmış o yüzden kız evde dediler. Ama bulamadık."

Adama dönüp konuştum.

"Kız nerede lan?"

"Gebertsenizde söylemem! O kız benim namusum vermem onu size, ki ben ölürsem o da ölecek zaten olduğu yerden dolayı."

"Hangi namustan bahsediyorsun lan it herif! Sende namus diye bir şey olsaydı, kızın yaşındaki bir çocukla evlenmezdin. Son kez soruyorum kız nerede yoksa sıkarım kafana!"

"Kendin bul kahpe!" Ayağımla suratına bir tane geçirip etrafı Gezmeye başladım. Beni salak zannediyordu ki, kızı sakladığı yerle alakalı ipucu vermişti.

Aptal herif!

Evde 2 oda tek vardı, odalardan birine girip etrafa bakmaya başladım. Bir kanepe ve yerde minder seriliydi. Odaya iyice baktım koltuğu çekip gizli bir yer varmı diye baktım ama yoktu. O odadan çıkıp karşı odaya geçtim.

Burada çift kişilik yatak ve giysi dolabı vardı. Giysi dolabını açıp içine baktım. Ama içinde tek tük kıyafetten başka birşey yoktu. Yataktan başlığının arkasında boşluk vardı. Oraya da baktım ama kimse yoktu. Odadan çıkacaktım ki bir anda gelen takırtı sesiyle yatağa yaklaştım. Aynı ses tekrar gelince yatağın ucuna geldim ve baza'yı kaldırdım.

Kaldırdığımda karşımda nefessizlikten kıpkırmızı bir kızla karşılaştım. Ben şok içinde kıza bakarken, kız hızlı hızlı nefesler alıyordu. Bazanın başını  bırakıp kıza yaklaştım. Bir anda geriye doğru kaçtı.

"Korkma, sana yardım etmeye geldim ben. "

Kız sadece suratıma bakıyordu.

"Konuşabiliyor musun?"

Kafasını iki yana olumsuz anlamda salladı. Demekki konuşma engeli vardı. İşaret dili bildiğini düşünerek ellerimle tekrar konuştum.

"Sana yardım etmeye geldim."

Kızın bir anda gözlerindeki ışıltılyla hafif gülüp konuşmaya devam ettim.

"Hadi gel gidelim buradan."

Kız ürkek bir şekilde olduğu yerden çıktı.

Kızın elinden tutarak odadan çıktım 17 veya 18 yaşında duruyordu. Salona geldiğimizde hala yerde tutulan adamla göz göze geldim.

"Bırak lan karımı!"

"Gel al."

Bir anda ayağa kalkmaya çalıştı. Sadece çalıştı, çünkü adamlarım onu omzundan tekrar yere itip düşmesini sağladı.