BAŞSAVCI || Yarı Texting

28. Bölüm

"Tamam, biraz kendine gel. Konuşacağız her şeyi. Önce aşağı inelim." Kafa sallamak ile yetindim ve Akgün'ün yardımı ile yataktan kalktım. Beraber aşağı indiğimizde Melisa hariç herkes buradaydı. İçeri girmeden önce sessiz bir tonla Akgün'e sordum.

"Kaç saat baygın kaldım?" Duymam adına eğilip kulağıma fısıldadı.

"İki saate yakın." Kafa salladım onaylamak için. O sırada oturma odasına geçmiştik. Çıt çıkmıyordu ama herkes bize, daha doğrusu bana bakıyordu. Koltuğa oturduğumuzda ilk Selma teyze konuştu bana hitaben.

"Kızım nasıl hissediyorsun kendini, bizi çok korkuttun?"

"İyiyim." Duygusuzca verdiğim cevap ne kadar inandırıcı olmuştu pek bir fikrim yoktu açıkçası. Umrumda olduğu da söylenemezdi. Şu an tek istediğim o lanet gün neler olup bittiğin öğrenmekti.

"Alçin ben çok üzgünüm, bilmiyordum." Bu ses ise Tolga abiden gelmişti. Kafamı bana gerçekten üzgün gözlerle bakan adama çevirdim.

"Tolga abi," Sesim hırıltılı çıktığı için boğazımı temizledikten sonra cümlemi tamamladım.

"Her şeyi öğrenmek istiyorum." Dediğimden sonra konuşmaya sessizliğini bozan Semiha abla dahil oldu.

"Canım iyi görünmüyorsun, biraz toparlanmanı mı beklesem konuşmak için." Hemen iki yana salladım başımı.

"Yok abla, beklemek istemiyorum." Pek sevinmese de bir şey demedi.

"Abi lütfen anlatır mısın olan biten ne varsa." Tolga abi sesi bize gelecek şekilde yutkunup kafa salladı üzgünce. O sırada Akgün kulağıma eğilip eğer istersem odada yalnız konuşabileceğimizi sordu ama onu reddettim. Ona bile halim yoktu, olabildiğince çabuk öğrenmek istiyordum.

"Çalıştığım büroda dosya arşivinde buldum dosyayı, normalde dosyalar kapandığında bunu belirtmek için üzerlerine bir etiket yapıştırılır ama bu dosyada o etiketin yanında daha önce güncellendiğine dair bir etiket vardı. Merak edip içini açtım çünkü daha öncesinde de bu dosyayı inceleme fırsatım olmuştu Akgün benim yanımda çalışırken." Gözlerini bilerek üzerime değdirmiyor, ısrarla halıyı inceliyordu. Kısa bir duraksamanın ardından anlatmaya devam etti.

"Aslına bakarsan benim de pek bir bilgim yok ama gördüğüm kadarıyla 2017 senesinde birkaç kamera kaydına ulaşılmış ve kaza olmadığı ortaya çıkmış. Bir grup uyuşturucu kaçakçısının yakalanmasında öncü olmuş rahmetli baban. Bir nevi bunun intikamı olarak bir komplo kurulmuş babana. Bunlar o çetenin başındaki adamın itiraf ettikleri. Birkaç tane daha bunu onaylayan ifade var. Ben... Çok üzgünüm Alçin. İnan böyle olsun istemezdim."

Yutkunamadım. Babam ülkesine hizmet etmesinin bedelini sevdiği kadın ve kendi canı ile ödemişti. Geride ise küçük bir ben kalmıştım. O hastane koridorlarında çığlık çığlığa olan küçük bir kız çocuğu kalmıştı.

Aynı sözler, aynı bakışlar ve aynı hisler. Yalnızlığımı Akgün'den sonra ilk defa bugün aynı o günkü gibi hissediyordum.

...

Kolumdaki bitmeye çok yaklaşmış olan serumu gördüğümde olduğum yerin ve yattığım yatağın farkına vardım. Bir hastane odasında yalnız başımaydım.