YAZGI

FİNAL

Son kez, Yazgı vibeı veren bir şarkı alabilir miyim?

🎼

FİNAL

Kendime yabancı olarak geçirdiğim yıllar kendime kavuştuğum aylarla birleşmişti.

Bir insan en fazla ne kadar süre kendine yabancı kalabilirdi?

Aylar boyu mu yoksa yıllar boyu mu?

Bir insan kendine nasıl, bıraktığı yerden devam edebilecek kadar özlemle kavuşabilirdi?

Kaldığım yerden devam ediyordum.

Geri dönmüş ve kendimi o bıraktığım çukurdan çekip almıştım.

O sert bakışlar da bana aitti, kahkaha atarcasına gülen o gözler de.

Yalnızlık da bana aitti, etrafımda buluşan üç adamın oluşturduğu o aile de.

O aileden geriye bir tek ben kalmıştım.

Bir tek ben kalmıştım ve bunun o üç adam için ne kadar kıymetli olduğunu biliyordum.

Bir tek ben kalmıştım ama kaldığım yerden çoğalıyordum.

Barın vardı.

Dinçer, Baran, Oğuz, Serhat, Talat, Fırat, Cengiz ve daha birçok insan vardı, tek kaldığım o anlarda bana ailenin kıymetini hatırlatan.

Annemin ailemin bir parçası olduğunu düşündüğüm yıllar geçirmiştim ve o yılların içinde küçük bir kız çocuğundan başkası değildim.

Yazgı değildim.

Asil değildim.

Annemi ailem saydığım o yıllarda sadece annesinin kızı olduğunu düşünen küçük bir kızdım.

Büyümüş ve Yazgı olmuştum.

Annemin bağımsızlığı beni babama bağlamıştı.

Büyümüş ve Asil olmuştum.

Babamın fedakarlığı ve belki de bencilliği beni kendime bağlamıştı.

Ben bir zamanlar Asil'dim ve Asil olduğum yer yılda Yazgı'ya bağlıydım.

Yazgı'ya kavuşmuş ve hayatımı hiç kimsenin varlığının üzerine kurmamayı öğrenmiştim.

Bir hayat kurmuştum ve bu hayatı Barın'la geçirmek hatta Barın'la sonlandırmak istediğimin bilinciyle, kurmamın yıllar sürdüğü bu hayatı Barın'ın hayatıyla birleştirmiştim.

Saatler önce şimdi hemen yanımda olan adamla resmi olarak bir aile olmuştuk ama biliyordum ki biz bu iki imzayı atmadan aylar önce zaten birbirimizin ailesi olmuştuk.

Baran'ın dudaklarının arasından çıkıp kulaklarımıza ulaşan kelimleler gözlerimin şokla açılmasına sebep olurken bir an şaşkınlıktan sendelendim ve aynı ânın içinde belimde Barın'ın elini hissettim.

"Ne demek intihar etmiş?" diye sorduğum sırada hâlâ üzerimdeki şoku atlatamamıştım "Nasıl intihar etmiş?"

"Oturun şöyle." dedi Baran biraz ilerimizdeki sandalyeleri göstererek.