Asil, Fransa'da yaşayan ünlü bir piyanisttir. Bir gün aralarında derin bir bağ bulunan Aslan'ın ölüm haberini alır ve Türk askerleri Aslan'ın katilini alt etmek için Asil'e bir iş birliği teklifinde bulunur. Her şey Asil'in bu teklifi kabul etmesiyl...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
YALAN SONATI
Soyumuz, karakterimizin bir parçasıdır. Nereden gelmişsek oraya aitizdir.
Hayır.
Soyumuz, geldiğimiz yeri temsil eder. Gideceğimiz yere soyumuzun bize kattıklarıyla karar veririz.
Bağcı.
Bir soydan ne kadar nefret edilebilirse o kadar nefret ediyorum kimliğimde yazan bu soydan.
Aslan ve benim ortak özelliklerimizden biri, Bağcı kelimesini duymaya dahi tahammülümüzün olmaması.
Aslan Bağcı.
Sil.
Aslan, yalnızca Aslan.
Aslan hiçbir zaman bir Bağcı olmadı, ne ben ne de Aslan hiçbir zaman bu soyadın boyundurluğu altına girmedik.
Gözlerimi kapatıp açtım ve derin bir nefes aldım, nefesime geçmişimi sığdırıp kalbimdeki çöplüğe attım.
"Aslan, kendini nüfustan sildirmiş ama daha sonra taşımaya başladığı soyadı bilmiyorum, kimliğinde bir soyad yazıyor muydu ya da kimliğimizde soyadımızın yazması zorunlu mu bilmiyorum ama Aslan eğer başka bir soyun altına girdiyse yine de o soyadı mezar taşında, başının üstünde taşımak istemeyeceğini biliyorum." diye yanıtladım gözlerini gözlerimden ayırmayan Barın'ı.
"Bu yine de ona haksızlık değil mi?" diye mırıldandı "Mezar taşında bir soyad yazmaması."
Haksızlık.
Sadece ona değil, üç kardeşe de büyük haksızlık ya da değil, kimin umurunda?
"Bilmem," dedim ve kısa bir anlığına dudaklarımı büzdüm "Aslan'ın kardeşi olduğumu bilen pek yok ve onun mezar taşına Bağcı yazdırmam ama ait olmadığı bir soyu başının üstünde taşımaktansa ömür boyu mezar taşında yazan isminin yanının boş kalmasını tercih edeceğini biliyorum."
"Onu çok iyi tanıyorsun," dedi saçlarımı okşamaya devam ederken "yıllar önce tüm bağlantını kesmiş olmana rağmen onu çok iyi tanıyorsun, o evde de farklı şeylerin olduğunu anlamıştın."
Barın'ın sözlerinin ardından yüzümde alaycı bir gülüş peyda olurken Barın'ın bu gülüşün anlamını çözemediğini biliyordum, yıllar önce abilerimle tüm bağlantımı kesen ya da onları terk eden ben değildim onlardı ama hiç kimse bir kez olsun "Gerçekten onları bırakan sen miydin?" diye sormamıştı.
