İHTİZAR

~KAN BAĞI~

Keyifli okumalar
Yorum yapmayı ve yıldıza basmayı unutmayınız.

Not:Bölümler ve kurgu düzenlenmiștir.

Yorumlar spoi içerebilir

KAN BAĞI-9

İnsan, bazen duyduğu şeyi yalanlamak ister. İnanmak istemez, inananmamak için kendince sebepler bulur. Bir hayale inandığını belki de bir rüya gördüğüne inandırır kendini.

Ama parmağımı tutan minik el hiç olamayacak kadar gerçekti. Yalanlamak istemeyeceğim kadar gerçek.

Ne hissedeceğimi bilmiyordum. Nasıl bir duygu seline kapılacağımı da. Hatta bir duygu hissetmem gerekiyor mu onu da bilmiyorum.

"Buraya gel, Nil." dedi yabancı.

Evet hala iki yabancı gibiydik. Abimi tanımıyordum bir gün karşıma biri gelip "ben senin abinim" dese ona inanmayacağımı da biliyorum bu yüzden ikilemde kalmıştım.

Adının Nil olduğunu öğrendiğim küçük kız, tuttuğu parmağımı bırakıp hızla onun yanına gitti. Elini tuttu ürkek bakışlarla bana baktı.
Bakışlarımı ondan çekip karşımdaki yabancı bir o kadar da tanıdık gelen kişiye baktım. "Abim olduğuna nasıl emin olacağım. " dedim.

Yüzünde hafif bir tebessüm oldu "Küçükken birlikte saklambaç oynardık. Ama ebe hep sen olurdun. Çünkü seni sakladığın yerde bulamamaktan hep korkardım." dediğinde gözümden bir damla yaş düştü.

Abim karşımdaydı gelmişti. Ona sarılmak istesem de içimdeki öfke buna engel oluyordu. Evlendiğim gün karşıma çıkmıştı. Belki de izledi ama engel olmamıştı.

"Neden geç kaldın, bana." sesim çatallı çıkmıştı ama bunu umursamadım.

"Unuttun mu benim eve girmem yasaktı." dedi.

"Neden? Neden ben o evde kalmaya devam ederken sen gelemiyorsun! Neden ben eziyet çekerken gelmedin. Şimdi gelmen neyi ifade etti, abi." bütün kinimi öfkemi kusmak istiyordum.

"Her şeyi anlatacağım ama şuan değil." bakışları ile elini tutan küçük kızı işaret etti.

"Gerçekten senin kızın mı?" diye sordum.

"Evet, benim kızım." bakışlarını ona çevirdi. Değerli bir mücevhere bakıyor gibi bakıyordu kızına. Kızına bakarken gözlerindeki sevgiyi görebiliyordum. Ona değer veriyordu fazlasıyla.

"Annesi nerede peki." dedim.

Küçük kız hızla öne atıldı "Annem gökyüzünde yıldız biliyor musun? Babam annemin yıldıza dönüştüğünü bizi izlediğini söyledi." dedi Nil. Kelimeleri o kadar özenli kullanmıştı ki sanki az önce konuşan o değildi.

"Konu annesi olunca özenli konuşur dikkat eder." diye açıklama da bulundu.

Az önce düşüncelerimi duymuş olmalıydı. Söylediklerinden annesinin öldüğünü anlamış olmuştum. Nasıl öldüğünü sormak için abime baktığımda anlamış olmalı ki başını olumsuz anlamda salladı.

"Șen benim girçekten halım misin?" diye sordu. Kocaman açtığı yeşil gözleri ile bana baktı.

"Sanırım öyle." dedim

"Saçların tıpkı anneminkine benziyor." dedi Nil. Hayranlıkla saçlarıma baktı. "Senin saçlarında çok güzelmiş." dedim, gülümseyerek ona baktım.

"Babam böyle konularda teşekkür etmemi söyler. O yüzden teşekkür ederim." dedi Nil.

"Birde övüldüğü zaman dikkatli ve özenli konuşur." dedi abim.