İHTİZAR

~SOBE~

Keyifli okumalar
Yorum yapmayı ve yıldıza basmayı unutmayınız.

Not:Bölümler düzenlenmiștir.
Yorumlar spoi içerebilir.

SOBE:5

Zaman kavramını yitirmişti, etrafımızdaki insanlar donmuş yeni çalmaya başlayan müziğin ritmi kulağıma uğultu gibi geliyordu. Koca mekanda sadece o ve ben vardık sanki.

Ona oyun oynadığımı biliyor muydu?

Gözlerinde duygu aradım nefret öfke bunların hiçbiri yoktu. Boş gözlerle bana bakıyordu. Boş gözlerle bakmasındansa nefretle bakmasını yelerdim. Yaptığım şeyin farkındaydım sonucunu da tahmin edebiliyorum. Ama bir umut sadece bir umut yanlış anladığını düşünüyordum. Belki de beni deniyordur. Gerçekten de anlamamıştır. Benzettiği için deniyordur beni. Hızla kendimi geri çektim.

"Ne demek istiyorsunuz." dedim. Sonunda sesimi bulduğuma sevinmiştim.

"Bence demek istediğim şeyi çok iyi anladın."

Korku bütün bedenimi ele geçirmişti. Ne yapacağımı bilmiyordum.

"Mekânı boşaltın" diye bağırdı. Öyle güçlü bağırmıştı ki, müziğin sesi bile bastıramamıştı sesini. Müziğin sesi kesildi insanlar yavaş yavaş çıkmaya başladı. Bakışlarım çıkan insanlarda dolandı. Hiç kimse sorgulamadı hepsinin gözleri benim üzerimdeydi ve çoğunun bana acıyarak baktığına şahit olmuştum. Az sonra burada olacakları tahmin ediyor gibiydiler. Ve onlar sadece acıyarak bakmış ve gitmişlerdi. Konuşmasam bile gözlerim yardım çığlıkları atıyordu. Sesimi duymasalar bile gözlerimdeki yardım çığlıklarını görmüşlerdi ve onlar sadece acıyarak bakmış görmezden gelmişlerdi.

Ve yine bir kadının çığlıkları görmezden gelinmiş ölümüne eşlik edilmişti.

Şimdi gerçektende koca mekânda sadece o ve ben vardık. Bakışlarını birkez olsun üzerimden çekmemişti. Ne yapacağım hakkında hiçbir fikre sahip değildim. Sanırım şu durumda salağa yatmak en mantıklısıydı.

"Sizi tanımıyorum söylediğiniz şeylerden hiçbir şey anlamadım."

"Sana izin verdiğim kadarıyla beni tanıyorsun, Feyza"

İsmim onun ağzından dökülürken korku bir kez daha bedenimi ele geçirmişti. Kim olduğumu ismimi her şeyi biliyordu. Ona oyun oynadığımı biliyordu. Hayır, asıl o bana oyun oynamıştı. Oyun oynadığımı bildiği halde susmuş oyunuma eşlik etmişti.

"Oyun oynadım, oyun oynadık"

"Asıl şey ne biliyor musun?"dedi bakışları tenimi yakarken " Şuan sana ne yapacağım."

Bir kez daha yutkundum. Kurumuş boğazım acıyla sızladı. Tüylerim diken diken olurken tek hissettiğim korku ve endişeydi. Sakin olması daha çok korkutuyordu beni. Fırtına öncesi sessizlikti bu. Yapacağı şeyleri kestiremiyordum. Lanet olsun, karşımdaki adamın bana yapacağı hakkında en ufak fikrim bile yoktu. Bana doğru bir adım attı. Geri gidemiyor kıpırdamadan öylece duruyordum. Dibime kadar geldiğinde durdu.

"Sana ne yapacağım hakkında bir fikre sahip misin.... Seninle ne yapacağım ben" diye fısıldadı. Bu cümleden birçok anlam çıkarabilirdim ve hepsinin sonu kötü bitiyordu.